Η Αγία Γενεβιέβη (Γενοβέφα) γεννήθηκε, κατά την παράδοση, περί το 419 μ.Χ. στην πόλη Ναντέρν, που βρίσκεται κοντά στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία, με τη χάρη του Θεού, ένιωσε στην καρδιά της τη μοναχική κλήση. Στην καλλιέργεια αυτού του εσωτερικού πόθου, συνετέλεσε και ο πνευματικός της σύνδεσμος με τον Άγιο Γερμανό της Ωξέρρης (378 - 448 μ.Χ.). Μετά την κοίμηση των γονέων της εκάρη μοναχή από τον Επίσκοπο της πόλεως των Παρισίων και έφθασε σε πνευματικά ύψη ασκήσεως και τελειότητας. Η Οσία Γενεβιέβη κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 93 ετών. Ο Ναός των Αγίων Αποστόλων των Παρισίων, στον οποίο αποτέθηκε το ιερό λείψανό της, έλαβε το όνομά της. Είναι πολιούχος των Παρισίων.

Όνομα:	Γενεβιέβη
Ετυμολογία:	Όνομα με Κελτικές ρίζες και σημαίνει το λευκό (αφρώδες) κύμα, ή γυναίκα της φυλής (ράτσας).

Μάρτυρας από την Καισαρεία, 4ου αιώνα. Θανατώθηκε με αποκεφαλισμό.

Όνομα:	Γόρδιος
Ετυμολογία:	Στα Λατινικά ο Γορδιανός είναι αυτός που ανήκει στον Γόρδιο ή προέρχεται από το Γόρδιο. Αρχαίο Ελληνικό όνομα που πιθανώς να προέρχεται από το ρήμα ‘οργάω’ που σημαίνει διογκώνομαι από υγρασία, είμαι γεμάτος υγρό, και όσον αφορά ανθρώπους γίνομαι λάγνος, έχω σφοδρήν ερωτική επιθυμία.

Ο άγιος Αντέρως, ήταν ελληνικής καταγωγής Πάπας για 43 ημέρες, 21 Νοεμβρίου 235 έως 3 Ιανουαρίου 236 μ.Χ.. Ο τάφος του ανευρέθηκε το 1854 και φέρει ελληνική επιγραφή που ξεκινά με "Αντέρως επι..". που μάλλον σημαίνει ¨Αντέρως επίσκοπος¨.

Φαίνεται ότι κάποιοι από τους αιώνιους εχθρούς του Ελληνισμού αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να επιτρέψουν την ύπαρξη ενός πανέμορφου Ελληνικού ονόματος, με ερωτικές ανταύγειες, στο αγιολόγιο του χριστιανισμού. Οπότε, απλά τα πράγματα, αλλοίωσαν την ιστορία και την αλήθεια, παραμορφώνοντας το σε Ανθηρός. Να σημειωθεί ότι η ορθόδοξη εκκλησία το έχει πλήρως εξαφανίσει παρ΄ όλο που το γιόρταζε στις 5 Αυγούστου.

Όνομα:	Αντέρως
Ετυμολογία:	Από το 'αντί' και το 'έρως' και σημαίνει τον αμοιβαίο έρωτα

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Αντερώσα
Ετυμολογία:	Από το 'αντί' και το 'έρως' και σημαίνει τον αμοιβαίο έρωτα

Δεν υπάρχει αγία μα τέτοιο όνομα, πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Γορδία
Ετυμολογία:	Από το Γόρδιος που είναι αρχαίο Ελληνικό και πιθανώς να προέρχεται από πό το ρήμα ‘οργώ’ που σημαίνει φλέγομαι από ιερή μανία συνεύρεσης.

Ο δωδέκατος από τους δώδεκα μικρούς προφήτες (Ωσηέ (770-725 π.Χ), Ιωήλ (825 π.Χ), Αμώς (750 π.Χ), Αβδιού (685 π.Χ), Ιωνάς (783-745 π.Χ), Μιχαίας (740-700 π.Χ), Ναούμ (640 π.Χ), Αββακούμ (600 π.Χ), Σοφονίας (640-610 π.Χ), Αγγαίος (520 π.Χ), Ζαχαρίας (520 π.Χ), Μαλαχίας (400 π.Χ). Πήρε το όνομα Μαλαχίας - που ελληνικά σημαίνει άγγελος για τρεις λόγους:

Πρώτον, διότι, όσα προφήτευε, αμέσως τα επιβεβαίωνε στο λαό θείος άγγελος. Και το παράδοξο ήταν ότι τον άγγελο δεν τον έβλεπαν οι ανάξιοι, αλλά μόνο οι άξιοι, τη φωνή του όμως, την άκουγαν και οι άξιοι και οι ανάξιοι.
Ο δεύτερος λόγος γι' αυτή του την ονομασία ήταν ότι ή όλη σωματική του εμφάνιση είχε τέλεια αρμονία και μεγαλοπρέπεια.
Ο τρίτος λόγος και σπουδαιότερος ήταν ότι, από νέος ακόμα, έκανε ζωή ενάρετη και ηθικά άμεμπτη.

Αυτό το απέδειξε, όταν βρέθηκε στη θέση να ελέγξει και πραγματικά, ήλεγξε με σφοδρότητα τον ίδιο του το λαό και τους Ιερείς ακόμα του Ισραήλ, για τις ανομίες και τις ασέβειές τους. Ο Θεός αξίωσε τον προφήτη Μαλαχία να προφητεύσει και τον ερχομό του Προδρόμου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, για την προπαρασκευή του έργου Του. Έτσι, η ζωή του προφήτη μας δείχνει, πως κάποιος μπορεί να γίνει επίγειος άγγελος, με τη χάρη του Θεού. Ο προφήτης Μαλαχίας πέθανε ειρηνικά, σχετικά νέος και τάφηκε στο τόπο των πατέρων του.

Όνομα:	Μαλαχίας
Ετυμολογία:	Από το Εβραϊκό מלאכי (μαλαχί) που σημαίνει τον αγγελιαφόρο. Το αντίστοιχο όνομα στα Ελληνικά είναι το Άγγελος.

Γεννήθηκε στη Λέσβο μεταξύ των ετών 910 - 913 μ.Χ. Αν και δεν είχε καμιά διάθεση για γάμο αλλά απ' εναντίας θαύμαζε τη μοναστική ζωή, πειθαρχώντας στη θέληση και επιθυμία των γονιών της, πανδρεύτηκε, μεταξύ των ετών 934 - 937 μ.Χ., σε ηλικία 24 ετών, κάποιον Στέφανο, που έγινε γι' αυτήν «ἀκάνθινος στέφανος» για όλη τη ζωή της. Ενώ αυτή ήταν τόσο καλή, τόσο ενάρετη, ώστε την ήξεραν όλοι σαν υπόδειγμα συζύγου, υπέφερε φοβερά από τη βάναυση συμπεριφορά του βαρβάρου συζύγου της, που καθημερινά εύρισκε ευκαιρία να την πληγώνει στο σώμα και στην ψυχή με ξυλοδαρμούς, ραπίσματα, κλωτσιές ακόμα και στο στόμα της, να την καίει, να της ανοίγει πληγές σ' όλο της το σώμα.

Η Θωμαΐς αντιμετώπιζε όλη αυτή τη μαρτυρική κατάσταση με προσευχή, υπομονή και κάνοντας αγαθοεργίες.

Πολύ σύντομα η πίστη και η αγιότητα της Θωμαϊδος ευλογήθηκε από το Θεό, που της έδωκε τη χάρη να κάνει και θαύματα, όταν ζητούσε με τις θερμές προσευχές της τη βοήθειά του για ανθρώπους που υπέφεραν.
Έπειτα από δέκα τριών ετών μαρτυρική συζυγική ζωή, την 1η Ιανουαρίου, απέθανε η Θωμαΐς σε ηλικία τριάντα οκτώ ετών. Ο τάφος της και το σεπτό λείψανό της έγιναν πηγή θαυμάτων.

Αρχικά η μνήμη της εορταζόταν την 1η Ιανουαρίου, αλλά από το 10ο αιώνα μ.Χ. ο εορτασμός της μνήμης της μετατέθηκε στις 3 Ιανουαρίου, διότι η ημέρα της κοιμήσεώς της, που συνέπιπτε με την εορτή της Περιτομής του Κυρίου και την εορτή του Μεγάλου Βασιλείου, δεν ήταν πρόσφορη για τον πανηγυρισμό αυτής.

Όνομα:	Θωμαΐς
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο όνομα, που προέρχεται από το αραμαϊκό 'τε ομα', το οποίο σημαίνει «δίδυμος».

Ο Άγιος Ευθύμιος ήταν καθηγητής πανεπιστημίου και σπουδαίος άνθρωπος του πνεύματος από τη ορθόδοξη Γεωργία, με μεγάλη πνευματική και επιστημονική προσφορά (πραγματικός αγωνιστής στην υπηρεσία της επιστήμης, ακόμη και όταν ήταν εξόριστος), ιδιαίτερα στον τομέα των επιστημών της ιστορίας και της εθνογραφίας. Εκτός των άλλων, είναι και ένας από τους ιδρυτές του πανεπιστημίου της Τυφλίδας.

Συγκρούστηκε με το αθεϊστικό καθεστώς της ΕΣΣΔ λόγω της υποστήριξης του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Γεωργίας και εξορίστηκε στη Γαλλία το 1921 μ.Χ. Εκεί η σύζυγός του Νίνο πέθανε από ασιτία το 1931 μ.Χ., ενώ ο ίδιος έφτασε στο χείλος του θανάτου. Επέστρεψε στην πατρίδα του μετά την ήττα των Ναζί, για να κυνηγηθεί ξανά από το καθεστώς, ενώ του απαγορεύτηκε να διδάσκει στο πανεπιστήμιο.

Κοιμήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου του 1953 μ.Χ. σε ηλικία 90 ετών. Δέκα χρόνια μετά, το σώμα του βρέθηκε άφθορο, καθώς και τα ρούχα του.

Στις 17 Οκτωβρίου 2002 μ.Χ. η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας τον αναγνώρισε ως άγιο με την επωνυμία «ο Άνθρωπος του Θεού».

Εορτάζεται στις 3 Ιανουαρίου, ημέρα της γέννησής του (πράγμα παράξενο, γιατί κατά κανόνα οι άγιοι τιμώνται την ημέρα της κοίμησής τους).

Όνομα:	Ευθύμιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'ευ' και 'θυμός'=ψυχή, πνεύμα και σημαίνει "ο πρόσχαρος, αυτός που έχει ευχάριστη διάθεση"

Ο Άγιος Εφραίμ, κατά κόσμο Κωνσταντίνος Μόρφης, γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 μ.Χ. Ο Άγιος Εφραίμ ακολούθησε με ένθεο ζήλο τον Χριστό, και διέπρεψε με την λαμπρότητα της ζωής του και τους πόνους της αθλήσεως του στο ορός των Άμωμων Αττικής (Περιοχή Νέας Μάκρης). Αξιώθηκε ακόμα να λάβει το μέγα Μυστήριο της Ιεροσύνης και το χάρισμα να υπηρετεί το άγιο θυσιαστήριο, σαν άγγελος Θεού, με φόβο Θεού και πολλή κατάνυξη. Την 14η Σεπτεμβρίου 1425 μ.Χ., επανήλθαν οι βάρβαροι και βρήκαν τον Άγιο. Τον συνέλαβαν και άρχισαν τα μαρτύρια του, που τελείωσαν στις 5 Μαΐου 1426 μ.Χ. ήμερα Τρίτη και ώρα 9 το πρωί. Τον κρέμασαν ανάποδα σ' ένα δένδρο, που σώζεται ακόμα, τον κάρφωσαν στα πόδια και το κεφάλι, και τέλος το καταπληγωμένο και μαρτυρικό σώμα του το διαπέρασαν με αναμμένο ξύλο και έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό.

Όνομα:	Εφραίμ
Ετυμολογία:	Από το Εβραϊκό ρήμα פרה (παρά) = καρποφορώ και σημαίνει ο θεός με έκανε (πνευματικά) καρπερό.

Ο Όσιος Ακάκιος ήταν Μοναχός και συνέστησε στο όρος του Λάτρου τη Μεγίστη Λαύρα της Υπεραγίας Θεοτόκου του Μυρσινώνος. Κοιμήθηκε εν ειρήνη.

Όνομα:	Ακάκιος
Ετυμολογία:	Από το 'α' το στερητικό και το κακία και σημαίνει τον άκακο.

Από την Βηρυτό, κοιμήθηκε με ειρήνη το 537 μ.Χ.

Όνομα:	Μελιτεύς
Ετυμολογία:	Από τη λέξη 'μέλι' δηλαδή 'μελένιος', πολύ γλυκός.

Ιδρυτής της Μονής Κόστυτσεβ της Ρωσίας, όπου ασκήτεψε θεοφιλώς, και κοιμήθηκε με ειρήνη το 1884 μ.Χ.

Όνομα:	Παντελεήμων
Ετυμολογία:	Από την αντωνυμία 'πας' και το ελεήμων και σημαίνει "αυτός που, πάντα, ελεεί και βοηθά όλο τον κόσμο".

Ασκητής στα ανατολικά μέρη της Προποντίδας, όπου βρισκόταν και η Ατρώα.

Όνομα:	Πέτρος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό πέτρα (βράχος) και σημαίνει "ο ακλόνητος". Το όνομα Πέτρος είναι μετάφραση του Αραμαϊκού 'Κηφά' που ήταν το πραγματικό όνομα του Απόστολου Πέτρου. Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν τα ονόματα Πετραίος (Κένταυρος) και Πετραία (Ωκεανίδα νύμφη).