Σύμφωνα με τους Συναξαριστές, ο Τουνόμ ήταν εμίρης ο οποίος φρουρούσε απλά τη πύλη του παναγίου Τάφου. Το πάσχα του 1579, οι μονοφυσίτες Αρμένιοι δωροδόκησαν έναν Τούρκο διοικητή να μην επιτρέψει στον ορθόδοξο Πατριάρχη να τελέσει τη λειτουργία της αναστάσεως και να επιτραπεί στον Αρμένιο πατριάρχη να μπει στον Τάφο του Χριστού. Μετά από θαύμα το Άγιο Φως εξήλθε από μία κολώνα εκεί και τα κεριά των πιστών άναψαν ξαφνικά. Ο Τουνόμ όντας μάρτυρας αυτού του γεγονότος, έγινε Χριστιανός. Οι Τούρκοι τον σκότωσαν για να μην μαθευτεί το γεγονός. Συμφώνα με άλλη εκδοχή, όταν αντελήφθη το θαύμα αναφώνησε προς τους συγκεντρωμένους: «Αυτή είναι η αληθινή πίστη». Οι Τούρκοι για την αλλαξοπιστία του τον έκαψαν ζωντανό.

Όνομα:	Τουνόμ
Ετυμολογία:	Σύγχρονη τουρκική μορφή του ονόματος ‘Τουμεν’ Τουρκομογγολικής προέλευσης που πιθανόν προέρχεται από το κινέζικο ‘μουαν’, ή ‘τουμαν’ και το σύγχρονο περσικό ‘τουμαν’, που όλα έχουν το νόημα ΄μυριάδα’ (10.000). Στα Ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί σαν Μύριος.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Κύριλλος ο ΣΤ' (προστάτης του Πυθίου), ο επιλεγόμενος Σεραπετζόγλου (το κοσμικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Σερπεντζόγλου), καταγόταν από την Αδριανούπολη. Υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Το έτος 1803 μ.Χ. χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Ικονίου και μετετέθη στην Αδριανούπολη το έτος 1810 μ.Χ. Στις 4 Μαρτίου του 1813 μ.Χ., εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν αυτός που συνέστησε τη εκκλησιαστική μουσική σχολή υπό τους τρεις διδασκάλους της νέας μεθόδου, το έτος 1815 μ.Χ. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1818 μ.Χ. παύθηκε από τον πατριαρχικό θρόνο και αναχώρησε για την πατρίδα του, την Αδριανούπολη, όπου υπέστη μαζί με άλλους είκοσι επτά κληρικούς και προύχοντες τον διά αγχόνης θάνατο, το έτος 1821 μ.Χ., ως ενεχόμενος, σύμφωνα με το φιρμάνι που διέτασσε τον απαγχονισμό, στο κίνημα που προετοίμαζε την ελευθερία του Ρωμαϊκού έθνους.

Όνομα:	Κύριλλος
Ετυμολογία:	Από το κύριος και σημαίνει "ο αφιερωμένος στο Θεό".

Ο Άγιος Μάρτυς Σάββας έζησε κατά τους χρόνους της βασιλείας των αυτοκρατόρων Ουάλεντος (364 - 377 μ.Χ.) και Ουαλεντινιανού (364 - 374 μ.Χ.) και καταγόταν από τη χώρα των Γότθων. Από παιδί ήταν Χριστιανός και όχι μόνο αποστρεφόταν τις τροφές που απέμεναν από τις θυσίες στα είδωλα, αλλά εμπόδιζε και όσους ήθελαν να δοκιμάσουν αυτές. Έτσι οι συμπολίτες του τον έδιωξαν από την πόλη. Αυτός επανήλθε και τότε, σε ηλικία 38 ετών, τον εκτέλεσαν δια πνιγμού στον Μουσαίο ποταμό.

Όνομα:	Σάββας
Ετυμολογία:	Το όνομα είναι παλίνδρομο (καρκινικό), δηλαδή διαβάζεται και αντίθετα. Δεν εντοπίστηκε η ετυμολογία του Ελληνικού ονόματος. Μάλλον προέρχεται από το εβραϊκό 'סַבָא' (σαβα), που σημαίνει "ξεκούραστος". Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη το Σάββατο είναι η έβδομη και τελευταία μέρα της Δημιουργίας κατά την οποία ο Θεός ξεκουράστηκε. Είναι ημέρα αργίας και ξεκούρασης των Εβραίων. Η αντίστοιχη μέρα ξεκούρασης για τους Χριστιανούς είναι η Κυριακή και για τους Μουσουλμάνους η Παρασκευή.

Έζησε κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ. και ήταν μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου. Από νεαρή ηλικία ζήλωσε τον ασκητικό βίο. Εγκαταβίωσε στη μονή Χαρίτωνος, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Ο Νεομάρτυρας αυτός, ήταν άνθρωπος πολύ φρόνιμος και ζηλωτής. Κάποια μέρα όμως, είχε έντονη συζήτηση για την πίστη με τους Τούρκους. Αυτοί από φθόνο, τον κατηγόρησαν στον κριτή, ότι δήθεν έβρισε την μουσουλμανική θρησκεία. Ο κριτής πρότεινε στον Ιωάννη να αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος για ν' αποφύγει τον θάνατο. Ο Ιωάννης αρνήθηκε και θανατώθηκε με φρικτά βασανιστήρια.στις 8 Απριλίου 1564 μ.Χ.

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Γεννήθηκε στο χωριό Τέροβο των Ιωαννίνων. Εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα και έκανε το επάγγελμα του ράπτη. Μετά τον θάνατο των γονέων του πήγε στην Κωνσταντινούπολη επί Πατριάρχη Ιερεμία Α' (1525 - 1545 μ.Χ.) και επί Σουλτάνου Σουλεϊμάν Β' (1520 - 1560 μ.Χ.).

Φανατικός χριστιανός κίνησε, με τα λόγια και τις πράξεις του, τον φθόνο μερικών Τούρκων, που τον πίεσαν να γίνει μουσουλμάνος. Στο τέλος συνελήφθη, βασανίστηκε και θανατώθηκε πρώτα στην πυρά και αποτελειώθηκε δι’ αποκεφαλισμού στις 18 Απριλίου 1526 μ.Χ.

Η μνήμη του στα Ιωάννινα τελείται την Τρίτη της Διακαινησίμου στο ναό της Αγίας Μαρίνας.

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Οι όσιοι Αντώνιος και Φήλικας του Κορέλ έζησαν κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. και σκήτεψαν στη μονή του Αγίου Νικολάου, που είχε ιδρύσει ο όσιος Ευθύμιος, ο Φωτιστής της Καρελίας. Εργάσθηκαν ιεραποστολικά για τη διάδοση του λόγου του Θεού και η στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και κοιμήθηκαν με ειρήνη.

Όνομα:	Φήλιξ
Ετυμολογία:	Από τη Λατινικό όνομα ‘Felix’ που προήλθε από την λέξη ‘felix’=ευδαίμων, ευτυχής και στα Ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί με το όνομα Ευτύχιος.

Δεν υπάρχει άγιος με αυτό το όνομα. Το όνομα γιορτάζει εις μνήμη των Αγίων Σάββα του Γότθου και Σάββα του Στρατηλάτη του Γότθου.

Όνομα:	Γότθος
Ετυμολογία:	Μέλος Γερμανικού λαού που στην εξαφανισμένη Γοτθική γλώσσα ονομάζονταν ‘Γκουτ-μπιούντα’, στα Παλαιονορβηγικά Γκούταρ και στα Λατινικά ως Γκόθοι (Gothi). Είναι γνωστοί δυο κλάδοι τους, οι Βησιγότθοι και οι Οστρογότθοι, οι οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την παλινδρόμηση της ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού (Ελληνορωμαϊκού) πολιτισμού.

Η οσία Αθανασία κατάγεται από την Αίγινα, γόνος ευσεβής οικογένειας. Σε νεαρή ηλικία έμεινε χήρα αφού φονεύθηκε ο σύζυγος της από βαρβάρους πειρατές. Πόθος της οσίας ήταν να ακολουθήσει το μοναχικό βίο, ωστόσο μετά από διαταγή του βασιλέως, έπρεπε όπως όλες οι ανύμφευτες γυναίκες της Αιγίνης να παντρευτεί. Ο δεύτερος σύζυγος της, αρχικά ήταν εθνικός, ειδωλολάτρης. Με τις παρρησίες, υπομονή και προσευχή, όχι μόνο έγινε χριστιανός αλλά ακολούθησε το μοναχικό βίο. Αφού κοιμήθηκε ο σύζυγος της, διαμοίρασε τη περιουσία της στους φτωχούς, αναχώρησε για ένα ασκητήριο όπου κι έγινε μοναχή. Κατόπιν, αφού έψαλε κι εκείνη και οι μοναχές και ενώ είχε εξομολογηθεί και κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων την προηγούμενη μέρα, παρέδωσε το πνεύμα της με γαλήνη, δηλώνοντας προς όσες παρευρίσκονταν ότι τις περιμένει εκεί πάνω. Πολλοί κάτοικοι του νησιού έφτασαν στο ασκητήριο της, εκεί γονάτισαν μπροστά στο ιερό λείψανό πενθώντας και κλαίγοντας, αρκετοί δε άρρωστοι θεραπεύτηκαν την ώρα του ενταφιασμού της. Ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του λαού του νησιού.

Όνομα:	Αθανασία
Ετυμολογία:	Από το α (στερητικό) και το θάνατος και σημαίνει "η αθάνατη".

Επίσκοπος Μελιτηνής

Όνομα:	Ακάκιος
Ετυμολογία:	Από το 'α' το στερητικό και το κακία και σημαίνει τον άκακο.

Οι Όσιοι Αντώνιος και Φήλικας του Κορέλ έζησαν κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. και σκήτεψαν στη μονή του Αγίου Νικολάου, που είχε ιδρύσει ο Όσιος Ευθύμιος, ο Φωτιστής της Καρελίας. Εργάσθηκαν ιεραποστολικά για τη διάδοση του λόγου του Θεού και την στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και κοιμήθηκαν με ειρήνη.

Όνομα:	Αντώνιος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά, την πρόθεση ‘αντί’ και το ρήμα ‘ωνέομαι’=αγοράζω από το οποίο έχουμε τις λέξεις ‘ωνή’=αγορά, ‘ωνητός’=αγοραστός και ‘ώνια’=ψώνια και μάλλον σημαίνει αυτόν που δωρίζει κάτι που αγοράζει. Τον γενναιόδωρο.

Kαταγόταν από την Συρία. Έζησε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.) και κατείχε το αξίωμα του σχολαρίου του στρατηλάτου.

Η φιλήσυχη και φιλομόναχη διάθεσή του και η αγάπη του για τον ασκητικό βίο, τον οδήγησε στο να γίνει μοναχός. Εγκατέλειψε λοιπόν τις τιμές και τα αξιώματά του και αποσύρθηκε σε όρος πετρώδες της Χαλκηδόνος, την Οξεία Πέτρα, όπου και ασκήτευε, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την μελέτη και σπουδή της Αγίας Γραφής. Τόση δε ήταν η φήμη του για τις σπάνιες αρετές και την βαθιά θεολογική μόρφωσή του, ώστε προσκλήθηκε στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνεκλήθη το έτος 451 μ.Χ. στην Χαλκηδόνα για να καταδικάσει τις κακοδοξίες του Ευτυχούς. Kοιμήθηκε με ειρήνη μεταξύ των ετών 470 - 472 μ.Χ.

Όνομα:	Αυξέντιος
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα ‘αύξω’=αυξάνω, ενισχύω και σημαίνει αυτόν που αυξάνει και ενισχύει την ζωή και τα αγαθά, εν γένει. Η καταληξη '-ιανός' δηλώνει αυτόν που ανήκει στον Αυξέντη.

Ο Όσιος Βασίλειος (Ρατισχβίλι), ο Θαυματουργός, έζησε μεταξύ του 18ου και του 9ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία και ασκήτεψε στη μονή του Καμπένι, της οποίας το αρχαίο όνομα ήταν Γεθσημανή. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Όνομα:	Βασίλειος
Ετυμολογία:	Από το επίθετο βασίλειος,-α, -ον και σημαίνει "αυτός που ανήκει στο βασιλιά".

Πιέσθηκε πολύ από τους γονείς του για να νυμφευθεί, αποσκίρτησε όμως από το θέλημα αυτών και κατέφυγε σε μοναστήρι, όπου εκάρη μοναχός. Έφυγε, μετά, κρυφά από το μοναστήρι και εγκαταστάθηκε σε τόπο έρημο και ήσυχο, όπου συνέχισε το έργο της προσευχής και της ασκήσεως. Έφθασε σε βαθύ γήρας και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Όνομα:	Ευθύμιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'ευ' και 'θυμός'=ψυχή, πνεύμα και σημαίνει "ο πρόσχαρος, αυτός που έχει ευχάριστη διάθεση"

Ο Όσιος Ματθαίος (ή Ματθίας) έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. και συνέδεσε τον βίο του με την Οσία Αθανασία. Όταν η Οσία αποφάσισε να μονάσει σε τόπο ήσυχο, χρησιμοποίησε ως συνεργό τον Ματθαίο, ο οποίος πήγαινε στις ασκήτριες τα απαραίτητα για την συντήρησή τους, που προμηθεύονταν από τα εργόχειρα που η Οσία πωλούσε.

Σε αυτόν τον μακάριο Ματθαίο ήλθε ένας άνθρωπος, που όλες του οι κλειδώσεις ήταν παραλυμένες. Ο Όσιος τον λυπήθηκε, έβγαλε τον μανδύα που φορούσε και τον έβαλε στους ώμους του παράλυτου. Τότε έτριξαν φοβερά τα κόκαλά του και αμέσως ο άνθρωπος θεραπεύθηκε. Έναν άλλον άνθρωπο, που από διαβολική ενέργεια το πρόσωπό του είχε παραμορφωθεί, τον σταύρωσε με το χέρι του και του χάρισε τη θεραπεία.

Ο Όσιος Ματθαίος, αφού διέλαμψε με θαύματα και σημεία στον τόπο της ησυχίας και της ασκήσεως, κοιμήθηκε με ειρήνη.

Όνομα:	Ματθαίος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Μάτιθια (מתיו ), που σημαίνει "δώρο του Ιεχωβά" και βασικά εννοεί τον χαρισματικό.

Ο Όσιος Ναυκράτιος έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. Ήταν θερμός υπερασπιστής της προσκυνήσεως των ιερών εικόνων και γι' αυτό υπέστη διωγμούς και εξορίες επί αυτοκράτορος Λέωντος του Ε' (813 - 820 μ.Χ.). Όταν πέθανε ο αυτοκράτορας Θεόφιλος (829 - 842 μ.Χ.), και με την αναστήλωση των εικόνων από την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επέστρεψε στη μονή του Στουδίου και κατά το έτος 842 μ.Χ. εξελέγη ηγούμενος αυτής από τους συναθροισθέντες μοναχούς.

Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 847 μ.Χ.

Όνομα:	Ναυκράτης
Ετυμολογία:	Από το ναυς (πλοίο) και το ρήμα κρατώ (εξουσιάζω) και σημαίνει, αυτόν που κυριαρχεί στη θάλασσα με τα πλοία του, τον θαλασσοκράτορα.