Οι Άγιοι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα ήταν ζευγάρι Ιουδαίων και καταγόταν από τον Πόντο. Κατοικούσαν στην Κόρινθο και εξασκούσαν το επάγγελμα του σκηνοποιού. Ήσαν δε άνθρωποι ενάρετοι και ευσεβείς.

Όταν ο απόστολος Παύλος, επισκέφθηκε την Κόρινθο, για να διδάξει την ορθόδοξη πίστη, το ζεύγος του προσέφερε θερμή φιλοξενία καθώς είχε εντυπωσιαστεί με το κήρυγμά του. Τόσο τους άγγιξε ο φλογερός και σωτήριος λόγος του απόστολου, ώστε αφού κατηχήθηκαν και βαπτίσθηκαν από αυτόν, αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στις περιοδείες του ως βοηθοί του. O απόστολος εντυπωσιάσθηκε τόσο από τις αρετές και τη χριστιανική τους δράση ώστε τους μνημονεύει στις επιστολές του γράφοντας ότι για τις προσφερθείσες υπηρεσίες τους και το θάρρος είναι ευγνώμων όχι μόνον εκείνος, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών. Αργότερα οι διώκτες του χριστιανισμού τούς συνέλαβαν και αποκεφάλισαν τούς Αγίους χαρίζοντάς τους μαζί με τον τίτλο των Αποστόλων και τον τίτλο των Μαρτύρων.

Οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα, με τη ζωή και τα έργα τους έγιναν σύμβολα της πραγματικής αγάπης γι'αυτό και ο μακαριστός αρχιεπίκοπος Ελλάδας Χριστόδουλος ζήτησε απο τους ερωτευμένους πιστούς, αντί να γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο, να τιμούν αυτούς τους αγίους.

Όνομα:	Πρίσκα
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό 'Prisca'=αρχαία, αρχαιοπρεπής, οπότε στα Ελληνικά τo 'Πρισκίλα θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε σαν 'Αρχαιοπρεπούλα'.

Ο Άγιος Ευλόγιος καταγόταν από την Συρία και διακόνησε ως Πρεσβύτερος στην Αντιόχεια. Έζησε στα χρόνια της βασιλείας των αυτοκρατόρων Τιβερίου Α' του Θρακός (578-582 μ.Χ.), Μαυρικίου (582-602 μ.Χ.) και Φωκά (602-610 μ.Χ.) και έκανε Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας προ του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, στα χρόνια 579 - 607 μ.Χ.

Έζησε ζωή αγία, έκανε και πολλά θαύματα, ένα από τα όποια είναι και αυτό. Όταν ο Άγιος Λέων, επίσκοπος Ρώμης, έγραψε την πολυθρύλητη εκείνη επιστολή της Ορθοδοξίας και την έστειλε στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Χαλκηδόνα, τη διάβασε ο Όσιος αυτός Εύλόγιος και όχι μόνο την επαίνεσε αλλά και σ' όλους τη διακήρυξε. Ο Θεός θέλοντας να χαροποιήσει και τους δύο Αγίους άνδρες, έστειλε Άγγελο στον Ευλόγιο, με σχήμα Αρχιδιακόνου του Λέοντα, που τον ευχαριστούσε διότι αποδέχτηκε την επιστολή του Λέοντα. Ο Ευλόγιος συνομιλούσε με τον Άγγελο, νομίζοντας ότι συνομιλούσε με τον Αρχιδιάκονο του Πάπα Λέοντα. Όταν όμως έγινε άφαντος ο Άγγελος από μπροστά του, τότε κατάλαβε ότι ήταν Άγγελος Κυρίου και αφού ευχαρίστησε τον Θεό, παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια Του το 607 μ.Χ.

Σώζονται επτά κεφάλαια από το δογματικό έργο αυτού «Περί των δύο φύσεων του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού», αποσπάσματα από λόγο «Περί τριάδος και της Θείας Οικονομίας». Σώζεται, επίσης, λόγος «Εις τα Βαΐα και εις τον πώλον», αμφιβόλου όμως γνησιότητας.

Όνομα:	Ευλόγιος
Ετυμολογία:	Από τις Ελληνικές λέξεις έυ' και 'λόγος' και σημαίνει αυτόν που λέει καλά λόγια.

Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν με σταυρικό θάνατο. Δεν βρήκαμε άλλες πληροφορίες.

Όνομα:	Πατερίων
Ετυμολογία:	Από το πατήρ που σημαίνει γονιός, πρόγονος

Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν με σταυρικό θάνατο. Δεν βρήκαμε άλλες πληροφορίες.

Όνομα:	Υιός
Ετυμολογία:	Γιός

Δεν υπάρχει αγία με αυτό το όνομα. Παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ευλογία
Ετυμολογία:	Από τις Ελληνικές λέξεις έυ' και 'λόγος' και σημαίνει αυτήν που λέει καλά λόγια.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Πατερία
Ετυμολογία:	Από το πατήρ που σημαίνει γονιός, πρόγονος

Προσωνύμιο θεάς Ήρας

Όνομα:	Αργυρόθρονη
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'αργυρός'=ασημένιος και 'θρόνος'

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Αργυρόθρονος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'αργυρός'=ασημένιος και 'θρόνος'

Ο Όσιος Συμεών ήταν βασιλιάς των Σέρβων με το όνομα Στέφανος Α' Νεμάνια (στις Βυζαντινές πηγές Νεεμάν) και πατέρας του Οσίου Σάββα, πρώτου Αρχιεπισκόπου Σερβίας. Το 1196 μ.Χ. παραιτήθηκε από τον θρόνο και αναχώρησε στο Άγιον Όρος, όπου μαζί με τον γιο του έκτισε τη Μονή Χιλιανδαρίου.

Ο Όσιος Συμεών κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1200.

Όνομα:	Συμεών
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα 'Σάϊμον' και σημαίνει "προσεχτικό άκουσμα από το Θεό".

Οι Άγιοι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα ήταν ζευγάρι Ιουδαίων και καταγόταν από τον Πόντο. Κατοικούσαν στην Κόρινθο και ασκούσαν το επάγγελμα του σκηνοποιού. Ήσαν δε άνθρωποι ενάρετοι και ευσεβείς.

Όταν ο απόστολος Παύλος, επισκέφθηκε την Κόρινθο, για να διδάξει την ορθόδοξη πίστη, το ζεύγος του προσέφερε θερμή φιλοξενία καθώς είχε εντυπωσιαστεί με το κήρυγμά του. Τόσο τους άγγιξε ο φλογερός και σωτήριος λόγος του απόστολου, ώστε αφού κατηχήθηκαν και βαπτίσθηκαν από αυτόν, αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στις περιοδείες του ως βοηθοί του. O απόστολος εντυπωσιάσθηκε τόσο από τις αρετές και τη χριστιανική τους δράση ώστε τους μνημονεύει στις επιστολές του γράφοντας ότι για τις προσφερθείσες υπηρεσίες τους και το θάρρος είναι ευγνώμων όχι μόνον εκείνος, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών.

Αργότερα οι διώκτες του χριστιανισμού τούς συνέλαβαν και αποκεφάλισαν τούς Αγίους χαρίζοντάς τους μαζί με τον τίτλο των Αποστόλων και τον τίτλο των Μαρτύρων.

Οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα, με τη ζωή και τα έργα τους έγιναν σύμβολα της πραγματικής αγάπης γι' αυτό και ο μακαριστός αρχιεπίκοπος Ελλάδας Χριστόδουλος ζήτησε απο τους ερωτευμένους πιστούς, αντί να γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο, να τιμούν αυτούς τους αγίους.

Όνομα:	Ακύλας
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό όνομα 'Aquilla' που προέρχεται από την ομώνυμη λέξη και σημαίνει "αετός", 'aquilotto'=αετόπουλο

Ο Άγιος Γεώργιος, κατά κόσμο Γρηγόριος Ιωσήφοβιτς Κονίσκιυ, καταγόταν από επιφανή οικογένεια και γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1717 στην πόλη Νεζίν. Σπούδασε στη θεολογική ακαδημία του Κιέβου και έγινε μοναχός στη Μεγάλη Λαύρα του Κιέβου. Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος της Λευκορωσίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1795.

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια.

Ο Άγιος Εδουάρδος ήταν γιός του βασιλιά της Αγγλίας Έντγκαρ.

Παρά το γεγονός του μεγάλου αξιώματός του, διακρινόταν για την αγνότητα και ευσέβειά του. Δολοφονήθηκε, μετά τριετία από της ανόδου του στον θρόνο, σε ηλικία 19 ετών, από την μητριά του Ελφρίδα και ενταφιάσθηκε σε τόπο άγνωστο και σε μεγάλο βάθος. Το λείψανό του βρέθηκε ακέραιο, όταν επάνω από το σημείο του τάφου του έλαμπε ουράνιο φως. Σήμερα το λείψανο του Αγίου Εδουάρδου φυλάσσουν Ορθόδοξοι Ρώσοι μοναχοί της Διασποράς σε μονή κοντά στο Λονδίνο. Μαρτύρησε το έτος 978 μ.Χ.

Όνομα:	Εδουάρδος
Ετυμολογία:	Προέρχεται από τις παλαιές Αγγλικές λέξεις ‘ead’=πλούτος, ευημερία και ‘’weard’=υπερασπιστής και σημαίνει τον εύρωστο φρουρό.

Έπεσε υπερασπιζόμενος την Ελληνική μας Σημαία

Αγωνιστής της ΕΟΚΑ, για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον Αγγλικό ζυγό. Από το χωριό Κολόσσι, της επαρχίας Λεμεσού, είκοσι δυο χρονών. Φονεύθηκε σε συμπλοκή με Άγγλους στρατιώτες που πήγαν στο χωριό του για να κατεβάσουν την Ελληνική σημαία από το Δημοτικό σχολείο και πυροβόλησαν αδιακρίτως εναντίον άοπλων Ελλήνων που προσπαθούσαν να τους εμποδίσουν.

Δόξα και τιμή στον ήρωα μας.

Όνομα:	Ανδρέας
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο ουσιαστικό ανήρ (γενική ανδρός) και σημαίνει "ο ανδρείος, ο πραγματικός άνδρας".

Ένας από τους 70 Αποστόλους Επίσκοπος Γορτύνης της Κρήτης, μαθητής του Αποστόλου Παύλου.

Όνομα:	Τίτος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό όνομα 'Titus'. Ο χαίρων σεβασμού. Πιθανώς από σύντμηση του Λατινικού 'Titulus' = τιτλούχος, βραβευμένος. Επίσης η μετάφραση της λατινικής λέξης 'titus' στα Ελληνικά είναι 'οινάς' που είναι είδος άγριου περιστεριού με φτέρωμα ερυθρωπό σαν των ώριμων σταφυλιών και στα αρχαία Ελληνικά περιγράφει την άμπελο, το κλήμα, το κρασί, τους αμπελώνες και άλλα σχετικά.

Η Οσία Σεραφείμα, κατά κόσμο Ευθυμία Εφίμοβα Μοργκατσέβα, γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1806 στο χωριό Νίνζε-Λομώφ της επαρχίας Ριαζάν και ασκήτεψε σε μονή του Σεζένοβο της Ρωσίας. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1877.

Όνομα:	Σεραφειμία
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα που προέρχεται από την εβραϊκή λέξη σαράφ, που σημαίνει «καίω, καθαρίζω με φωτιά», και εννοεί την 'φλογερή'.

Καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μικρού στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα. Από μικρός ποθούσε τον βίο της άσκησης και της αφοσίωσης. Σε ηλικία 18 ετών αποσύρθηκε στο όρος του Κιβωτού και ζούσε εκεί ασκούμενος στην προσευχή και την νηστεία. Η φήμη του, εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη τη γύρω περιοχή, με αποτέλεσμα να συρρέουν στο κελί του πλήθος κόσμου, που ζητούσε παρηγοριά και τις συμβουλές του. Μεταξύ των άλλων έρχονταν και γυναίκες και κόρες, ζητώντας στήριγμα κατά των καταιγίδων και ασπίδα κατά των πειρασμών της ζωής. Ο Μαρτινιανός, κάνοντας το έργο του πνευματικού, πήγε σε πολλά μέρη. Τελικά κατέληξε σ' ένα ησυχαστήριο έξω από την Αθήνα. Πέθανε σε βαθιά γεράματα στο ερημητήριό του περί τα τέλη του 5ου ή τις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ.

Όνομα:	Μαρτίνος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό όνομα του θεού Άρη (Mars) και σημαίνει "αυτός που σχετίζεται με τον Άρη". Η κατάληξη -ανός σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Μαρτίνο.

Οι γραμματικές γνώσεις του Οσίου ήταν μέτριες. Διακρίθηκε όμως, για την πολύ ενάρετη ζωή του. Η εξωτερική του εμφάνιση ήταν μάλλον άσχημη. Και όμως, ενώ ο ίδιος ντυνόταν με παλιά φορέματα, τα φιλάνθρωπο έργα του ήταν πλούσια και αμέτρητα. Το κελί του έμενε πάντοτε ανοικτό για τους φτωχούς και τους ξένους, εφοδιαζόμενος δε με σιτάρι και λάδι, μοίραζε σ' όσους απ' αυτούς είχαν ανάγκη. Όταν κάποτε πληροφορήθηκε ότι ο άρχοντας της κωμοπόλεώς τους καταπίεζε τους γεωργούς, δεν δίστασε να παρουσιασθεί μπροστά στον υπερήφανο και λαμπροφορεμένο εκείνο εγωιστή με τα φτωχικά του ρούχα, και να του δώσει μαθήματα δικαιοσύνης και ευγενείας. Έτσι με τέτοιες άγιες ασχολίες τελείωσε τη θεοφιλή ζωή του.

Όνομα:	Μαϋσιμάς
Ετυμολογία:	Ίσως αρχαίο Αιγυπτιακό / Κοπτικό. Υπό περαιτέρω διερεύνηση