Το περίεργο είναι ότι δεν υπάρχει τέτοιο όνομα στην Εβραϊκή γλώσσα. Και η χρήση του ήταν σε περιπτώσεις πραγματικών διδύμων.
Ήταν μεταξύ των δώδεκα μαθητών του Ιησού και σύμφωνα με τους συναξαριστές προερχόταν από οικογένεια αλιέων.
Λέγεται ότι ορισμένοι από τους μαθητές του Ιησού, δυσπιστούσαν για το αν έγινε σταύρωση και ανάσταση. Τότε ο Ιησούς προέτρεψε το Θωμά να ψηλαφήσει τις πληγές από τα καρφιά που τον είχαν σταυρώσει επιβεβαιώνοντας την αλήθεια των ισχυρισμών του.

Μετά από αυτό είπε, ο Ιησούς στον Θωμά «ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». Μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Θωμάς μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος πήγε και κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πέρσες, Μήδους και Ινδούς. Στην Ινδία, συνελήφθηκε από τον Βασιλία Mισδαίο, γιατί κατήχησε και βάπτισε τον γιό του Aζάνη, την γυναίκα του Tερτία και της κόρες του Mυγδονία και Nάρκα. Τον φυλάκισε και μετά τον παρέδωσε σε πέντε στρατιώτες, οι οποίοι αφού τον ανέβασαν σε κάποιο βουνό τον θανάτωσαν δια λογχισμού.

ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗς ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ.
Όταν πλησίαζε το τέλος της Παναγίας ειδοποιήθηκαν οι μαθητές του Ιησού και πήγαν κοντά της για να της συμπαρασταθούν. Ο μόνος που απουσίαζε ήταν ο Θωμάς που έλειπε μακριά στην Ανατολή.

Μόλις πέθανε, οι Απόστολοι εναπόθεσαν την αγία Σορό της σε «καινό μνημείο» στη Γεσθημανή. Όταν ο Θωμάς, τρεις μέρες μετά, επέστρεψε και έμαθε τα συμβάντα πήγε να τη δει στον τάφο της. Μόλις τον άνοιξε, η Παναγία κινήθηκε προς τα ουράνια σε αυτό που η εκκλησία ονόμασε Μετάσταση. Βλέποντας την να ανυψώνεται της φώναξε δώσε μου κάτι για να σε θυμάμαι, κι αυτή τότε έβγαλε τη ζώνη της, που είχε η ίδια φτιάξει από τρίχες καμήλας, και του την έριξε.

Ἡ ανακομιδή τής Τίμιας Ζώνης και ἡ μεταφορά της στην Κωνσταντινούπολη έγινε από τον αυτοκράτορα Αρκάδιο (395-408). Ὁ αυτοκράτορας κατέθεσε, στις 31 Αύγουστου, την Τίμια Ζώνη σε λειψανοθήκη που ονόμασε «Άγιαν σορόν».

Στη συνέχεια ἡ Άγια Ζώνη τεμαχίστηκε και τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σε διάφορους ναούς της Κωνσταντινούπολης. Μετά την άλωση της Πόλης από τούς Σταυροφόρους το 1204, κάποια τεμάχια αρπάχτηκαν από αυτούς και μεταφέρθηκαν στην Δύση.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453, είναι άγνωστο τί απέγινε το υπόλοιπο μέρος της Άγιας Ζώνης στη συνέχεια. Έτσι το μοναδικό σωζόμενο τμήμα είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου που κανένας δεν γνωρίζει πώς έφτασε εκεί. Αυτό είναι ένα μικρό κομματάκι που περιλαμβάνεται σε ένα χρυσό σταυρό που είχε φτιάξει ο Μέγας Κωνσταντίνος. Στη μέση του ίδιου σταυρού είχε τοποθετηθεί τεμάχιο Τιμίου Ξύλου. Ο ίδιος σταυρός έφερε επίσης θήκες με άγια λείψανα μαρτύρων.

Όνομα:	Θωμάς
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο αρσενικό όνομα, που προέρχεται από το αραμαϊκό 'τε ομα', το οποίο στα Ελληνικά αποδίδεται σαν «Δίδυμος». Το Τομάζος ή Τουμάζος προέρχεται από το Ιταλικό επώνυμο Tomasso που σημαίνει του Θωμά.

Έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. στη Ρώμη. Ήταν σύζυγος του Ρωμαίου αξιωματούχου Τίτου Φλαβίου Κλήμεντος και θυγατέρα της αδελφής του αυτοκράτορα Δομιτιανού.

Όνομα:	Δομετία
Ετυμολογία:	Από τη Λατινικό όνομα ‘Domitia’ που προέρχεται από τη λέξη ‘domitus’=δάμαση και σημαίνει την δαμάστρια. Η κατάληξη -ιανή σημαίνει αυτήν που ανήκει στον Δομίτιο ή Δομέτιο, ενώ η κατάληξη -ίλλα μετατρέπει το όνομα σε υποκοριστικό, χαϊδευτικό.

Ήταν αδελφή του Αγίου Επιφανίου, λόγω της έλλειψης επαρκών στοιχείων για την εορτή της εορτάζεται μαζί με τον αδελφό της

Όνομα:	Καλλιτροπία
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘καλλί’ που είναι λεξικό πρόθημα που προδίδει στο δεύτερο συνθετικό της λέξης, τα χαρακτηριστικά του ωραίου και ‘τρόπος’=σύστημα ή μέσο με το οποίο επιτελείται κάτι, και σημαίνει αυτήν που έχει καλούς τρόπους.

Ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε από πάμπτωχη οικογένεια Ιουδαίων αγροτών, στο χωρίο Βησανδούκη (ή Βησανδούκ), κοντά στην Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης το 310 μ.Χ.

Η Κυπριακή λαϊκή παράδοση αναφέρει, πως ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε στον Καλοπαναγιώτη της Κύπρου, ένα χωριό της Μαραθάσας και μεγάλωσε στη Βησανδούκη. Μετά το θάνατο των γονέων του και σε ηλικία δέκα ετών, ο Επιφάνιος προσελκύεται στο χριστιανισμό από δύο περίφημους για τις γνώσεις και τον ασκητισμό μοναχούς, το Λουκιανό και τον Ιλαρίωνα.

Από τη θέση αυτή, ο Άγιος άρχισε τον ευαγγελισμό του ποιμνίου του και αγωνίστηκε με θερμότατο ζήλο για την διατήρηση και ενίσχυση των ορθοδόξων δογμάτων, καταπολεμώντας όλες τις αιρετικές δοξασίες και πλάνες της εποχής του. Ο Επιφάνιος πέθανε εν πλω από την Κωνσταντινούπολη, που είχε πάει για εκκλησιαστικές υποθέσεις προς την Κωνστάντια, στις 12 Μαΐου του 403 μ.Χ., μετά από αρχιεροσύνη 36 χρόνων.

Πίστευε και δίδασκε ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο τρωτές στην δαιμονοκαταληψία, αποπλανούνται εύκολα, είναι αδύναμες και τους λείπει η λογική. Ο Διάβολος ξερνά το χάος του μέσα από αυτές.

Όνομα:	Επιφάνιος
Ετυμολογία:	Αυτός που ανεβαίνει στην επιφάνεια, που διακρίνεται και γίνεται διάσημος σε ορισμένο κλάδο ή τομέα.

Δεν υπάρχει Αγία με αυτό το όνομα. Παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Επιφανία
Ετυμολογία:	Αυτή που ανεβαίνει στην επιφάνεια, που διακρίνεται και γίνεται διάσημη σε ορισμένο κλάδο ή τομέα.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Καλλίτροπος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘καλλί’ που είναι λεξικό πρόθημα που προδίδει στο δεύτερο συνθετικό της λέξης, τα χαρακτηριστικά του ωραίου και ‘τρόπος’=σύστημα ή μέσο με το οποίο επιτελείται κάτι, και σημαίνει αυτόν που έχει καλούς τρόπους.

Όνομα:	Εμμανουήλ
Ετυμολογία:	Ελληνική γραφή τού Εβραϊκού ονόματος «Ιμμάνου Ελ», που σημαίνει «ο Θεός μαζί μας».

Όνομα:	Μιχαήλ
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα מיכאל από τα (μι)=ποιος; (χα)=σαν και (κάτι μεταξύ ηλ και ελ)=θεός και σημαίνει «Ποιος είναι αυτός που μοιάζει με τον θεό;»

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Νικήτας γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1760 - 1770 μ.Χ. και καταγόταν από την Ήπειρο. Άλλοι συγγραφείς θεωρούν ότι ο Άγιος καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου και μάλιστα από την περιοχή των Λαζών. Την εκδοχή αυτή στηρίζουν κυρίως στην Ακολουθία των Αγιαννανιτών, που εγράφη το 1840 - 1850 μ.Χ. από τον μοναχό Ιάκωβο της Νέας Σκήτης και στην οποία αναφέρεται ότι ο Άγιος καταγόταν από την περιοχή των Λαζών του Πόντου, καθώς και στη λειψανοθήκη του Αγίου επί της οποίας αναγράφεται «Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Νικήτα τοῦ Λαζοῦ». Για τους γονείς και συγγενείς του Αγίου δεν γνωρίζουμε τίποτα το σπουδαίο. Ξέρουμε μόνο πως ήταν κρυπτοχριστιανοί.

Από το κείμενο του μαρτυρίου του δεν μας είναι γνωστό αν αρνήθηκε στην αρχή του βίου του τον Χριστό και έγινε Μωαμεθανός στις Σέρρες. Πάντως, γίνεται λόγος για την περιτομή την οποία υπέστη ο Άγιος.

Ο Άγιος έγινε μοναχός στη Σκήτη της Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος. Εκεί άρχισε τους πνευματικούς αγώνες ζώντας με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος, την καλούμενη Ρωσική. Καταληφθείς από τον πόθο του μαρτυρίου περιερχόταν τα περίχωρα των Σερρών και της Δράμας και κήρυττε ενώπιον των Τούρκων τον Χριστό ως αληθινό Θεό. Η απόφασή του ήταν να χύσει το αίμα του για την αγάπη του γλυκύτατου Ιησού.

Ο Άγιος Νικήτας εξομολογήθηκε στον προηγούμενο ιερομόναχο Κωνσταντίνο του μετοχίου της Παναγίας της Ηλιόκαλλης και μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων. Αφού πέρασε από το ναό του Αγίου Γεωργίου, πήγε ύστερα στο τζαμί του Αχμέτ Πασά. Στο τζαμί αυτό έμενε ένας ιεροδιδάσκαλος των Τούρκων μαζί με τους ιεροσπουδαστές του. Ένας από τους μαθητές αυτούς ήταν χωλός και στα δύο πόδια. Ο Άγιος Νικήτας του είπε ότι θα θεραπευθεί, εάν πιστέψει στον Χριστό.

Ο νεαρός Τούρκος ανέφερε αμέσως στον διδάσκαλό του τον λόγο που του είπε ο Άγιος. Έτσι ο Άγιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στο βοεβόδα των Σερρών, ο οποίος έδωσε εντολή να τον φλακίσουν. Κατά τον χρόνο της φυλακίσεώς του υπέστη πολλά και φρικώδη βασανιστήρια. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου του έτους 1808 μ.Χ. ο Ισούχ μπέης διέταξε να εκτελεσθεί η απόφαση του θανάτου του Αγίου Νικήτα, τον οποίο κρέμασαν στην τοποθεσία Τζεριάχ - Παζάρ. Κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του ήταν ο ναός του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ. Την ίδια νύχτα του μαρτυρίου ο διάκονος του ναού βγήκε από το κελλί του και είδε ένα μεγάλο φως να λάμπει σε όλη την γύρω περιοχή. Το λείψανο του Μάρτυρος έμεινε κρεμασμένο στην αγχόνη τρεις ημέρες. Την Τρίτη της Διακαινησίμου, το βράδυ, δόθηκε στους Χριστιανούς η άδεια να κατεβάσουν το ιερό λείψανο και να το ενταφιάσουν στο ναό του Αγίου Νικολάου των Σερρών.

Ο Άγιος στον τόπο του μαρτυρίου του, στις Σέρρες, τιμάται σαν Πολιούχος. Γιορτάζεται δε πανηγυρικά την Κυριακή του Θωμά.

Όνομα:	Νικήτας
Ετυμολογία:	Από το νίκη και σημαίνει "ο νικητής".

Άγιοι Γεώργιος, Μανουήλ, Θεόδωρος, Γεώργιος και Μιχαήλ από τη Σαμοθράκη βασανίστηκαν και εκτελέσθηκαν από τους Τουρκους το 1835.

Όνομα:	Θεόδωρος
Ετυμολογία:	Από το θεός και το δώρον και σημαίνει "δώρο του Θεού".

Kαταγόταν από τη Συρία ή τη Φρυγία και μαρτύρησε στη Ρώμη το 304 μ.Χ., κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.).

Όνομα:	Παγκράτιος
Ετυμολογία:	Από το παν και το αρχαίο ελληνικό ρήμα κρατώ (εξουσιάζω) και σημαίνει "αυτός που εξουσιάζει τα πάντα, ο πανίσχυρος". Ο των πάντων νικητής.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 640 μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο πατρίκιος Ιουστινιανός, που τον ανέθρεψε με μεγάλη ευσέβεια. Είκοσι χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα, τον όποιο σκότωσε ο Κωνσταντίνος ο Πωγωνάτος (668 - 685 μ.Χ.), αφού τον συμπεριέλαβε μεταξύ αυτών που σκότωσαν τον πατέρα του. Τον Γερμανό αφού τον ευνούχισε, τον κατέταξε στον κλήρο της Εκκλησίας. Αυτός, φημισμένος για την αρετή, τη μόρφωση και την αγιότητα της ζωής του, εκλέχθηκε μητροπολίτης Κυζίκου, στο 37ο έτος της ηλικίας του. Αργότερα όταν χήρεψε ο πατριαρχικός θρόνος, με τη γνώμη του βασιλιά Αναστασίου και την ψήφο της συγκλήτου, του κλήρου και του λάου, ανέβηκε στον οικουμενικό θρόνο (715 μ.Χ.). Αποσύρθηκε σ' ένα πατρικό του κτήμα, το Πλατάνια, και μετά από σύντομη αρρώστια, πέθανε σε ηλικία 100 ετών στις 12 Μαΐου το 740 μ.Χ.

Όνομα:	Γερμανός
Ετυμολογία:	Από τη Λατινική λέξη ‘germanus’=ομογάστριος, αυτάδελφος, γνήσιος αδελφός. Σήμερα συνηθίζεται να εννοεί αυτόν που κατάγεται από την Γερμανία.

Ένας εκ των 13 μοναχών της μονής Κανταριωτίσσης που μαρτύρησαν το 13ο αιώνα από τους Λατίνους στην Κύπρο.

Όνομα:	Γερμανός
Ετυμολογία:	Από τη Λατινική λέξη ‘germanus’=ομογάστριος, αυτάδελφος, γνήσιος αδελφός. Σήμερα συνηθίζεται να εννοεί αυτόν που κατάγεται από την Γερμανία.

Όνομα:	Ευθύμιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'ευ' και 'θυμός'=ψυχή, πνεύμα και σημαίνει "ο πρόσχαρος, αυτός που έχει ευχάριστη διάθεση"

Aναφέρεται ως Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, αν και το όνομά του δεν περλαμβάνεται στους γνωστούς επισκοπικούς καταλόγους.

Όνομα:	Θεοφάνης
Ετυμολογία:	Aπό το Θεός και φαίνω. Σημαίνει "η φανέρωση του Θεού". Αυτός στον οποίο φανερώνεται ο Θεός.

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Φίλιππος ο Αργύριος ήταν πρεσβύτερος και καταγόταν από την Σικελία.

Όνομα:	Φίλιππος
Ετυμολογία:	Από τα ουσιαστικά φίλος και ίππος και σημαίνει "αυτός που αγαπά τα άλογα ή την ιππασία".

Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στην Κορώνη της Πελοποννήσου μεταξύ των ετών 870 - 890 μ.Χ. Η μητέρα του προηγούμενα ήταν στείρα και όταν ο Θεός της χάρισε παιδί το ονόμασε Θεόδωρο.

Όταν έφτασε σε κατάλληλη ηλικία, παντρεύτηκε και απόκτησε δύο παιδιά. Ο επίσκοπος Άργους, βλέποντας τις αρετές του, τον χειροτόνησε Διάκονο. Αργότερα ο Θεόδωρος πήγε στη Ρώμη και προσκύνησε τους τόπους των Μαρτύρων. Κατόπιν επέστρεψε στη Μονεμβασία, όπου παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα σ' ένα κελί της εκκλησίας της Θεοτόκου της Διακονίας.

Έπειτα, παρά τις παρακλήσεις της οικογένειας του να μείνει κοντά της, ο Θεόδωρος, ποθώντας τα ανώτερα πνευματικά αγαθά, ήλθε στα Κύθηρα περί το 921 μ.Χ. όταν η νήσος ήταν «ἔρημος καί ἀοίκητος» λόγω των επιδρομών των Σαρακηνών και μόνασε στον παλαιό χριστιανικό Ναό των Αγίων Σεργίου και Βάκχου. Εκεί αφού έζησε ζωή πολύ ασκητική και έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής, απεβίωσε ειρηνικά στις 12 Μαΐου του 922 μ.Χ.

Όνομα:	Θεόδωρος
Ετυμολογία:	Από το θεός και το δώρον και σημαίνει "δώρο του Θεού".