Eζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.

Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε.

Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η Ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.

Όνομα:	Εύφημη
Ετυμολογία:	Από το ευ και το ρήμα φημί και σημαίνει "αυτή που έχει καλή φήμη"

Η Αγία αυτή ήταν βασίλισσα της Ρωσίας και δια του αγίου Βαπτίσματος μετονομάσθηκε Ελένη, το έτος 957 μ.Χ. Δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς τις άοκνες προσπάθειές της για τη χριστιανική διαφώτιση του Ρώσικου λαού. Έκανε τα πάντα για να γνωρίσουν οι Ρώσοι την αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού. Η Αγία αυτή, όταν ήλθε με την ακολουθία της κάποτε στο Βυζάντιο, έτυχε θερμής υποδοχής για τους αγώνες της υπέρ του Χριστιανισμού. Πάνω στον αγώνα αυτό, παρέδωσε την τελευταία της πνοή την 11η Ιουλίου 969 μ.Χ.

Όνομα:	Όλγα
Ετυμολογία:	Από το σκανδιναβικό όνομα Χέλγκα (Helga) και σημαίνει ευλογημένη και υγιής.

Βενεδικτίνος μοναχός, γόνος βασιλικής οικογένειας και ανηψιός του αγίου Κολούμπα, τον οποίο ακολούθησε σαν μαθητής. Μαζί έκτισαν γύρω στο 575 μ.Χ. ναό στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή σαν Αμπερτίν (Aberdeen). Θεωρούνται οι εκχριστιανιστές των Πικτών (Picts) φυλή Κελτών που ζούσαν στην Ανατολική και Βόρεια Σκωτία.

Το όνομα Πίκτες τους το έδωσε ο Ρωμαίος, Ευμένιος, το 297 μ.Χ. και προέρχεται από το λατινικό ‘picti’ που σημαίνει άνθρωποι βαμμένοι ή ζωγραφισμένοι με τατουάζ.

Όνομα:	Δροστάν
Ετυμολογία:	Ίσως από την πρωτο-Κελτική λέξη ‘trusto’=φασαρλίτικος, κλαψιάρης

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Μαρτυροκλέα
Ετυμολογία:	Από το 'μαρτύριο' και το 'κλέος'=δόξα και σημαίνει αυτήν που δοξάστηκε επειδή μαρτύρησε.

Ο Άγιος Μαρτυροκλής μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν με εκτοξευμένα βέλη.

Όνομα:	Μαρτυροκλής
Ετυμολογία:	Από το 'μαρτύριο' και το 'κλέος'=δόξα και σημαίνει αυτόν που δοξάστηκε επειδή μαρτύρησε.

Για ονομαστική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Όλγανος
Ετυμολογία:	Από τα Σκανδιναβικά και σημαίνει ευλογημένος και υγιής.

Άγνωστος στους Συναξαριστές. Η μνήμη του αναγράφεται την ημέρα αυτή στον υπ' αριθμ. 402 Coislin φ. 166 Κώδικα της Εθνικής Βιβλιοθήκης Παρισίων ως εξής. «Τη αύτη ημέρα Αρσενίου πατριάρχου Αλεξανδρείας σφαγή».

Όνομα:	Αρσένιος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'άρρην/άρσην' και σημαίνει αρσενικός.

Ο Άγιος Κινδέος καταγόταν από την κωμόπολη Ταλμενία της Παμφυλίας Σίδης (290 μ.Χ.), και εργαζόταν με πολλή δραστηριότητα, για την επέκταση της χριστιανικής πίστης. Γι' αυτό, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Στρατόνικο και καταδικάστηκε να καεί. Στο δρόμο όμως για την εκτέλεση της ποινής, αυτός που κρατούσε τα ξύλα για τη φωτιά, ξαφνικά αρρώστησε και έπεσε κάτω. Τότε, ο επικεφαλής του αποσπάσματος, διέταξε κάποιον απ' τους στρατιώτες να σηκώσει και να μεταφέρει τα ξύλα. Αλλά ο γενναίος χριστιανός μάρτυρας, παρακάλεσε να βάλλουν στους δικούς του ώμους τα ξύλα, και να μεταφέρει αυτός τα υλικά του μαρτυρίου του. Την ίδια γενναιότητα επέδειξε ο άγιος Κινδέος και στη φωτιά. Ενώ τον είχαν πάνω στα ξύλα, και πριν οι φλόγες τον καλύψουν, δίδασκε τους παρευρισκόμενους με ιερό ενθουσιασμό και τους προέτρεπε να προσέλθουν στη θρησκεία του Χριστού. Τέλος, ενώ παρέδιδε την ψυχή του καιόμενος μέσα στις φλόγες, κέρδιζε άλλη μεγάλη νίκη. Ο Ιερέας των ειδώλων, έκπληκτος μπροστά σε τέτοιο θάνατο, πίστεψε στο Χριστό μαζί με τη γυναίκα του.

Όνομα:	Κενδέας
Ετυμολογία:	Άγνωστης ετυμολογίας ξένο όνομα, μάλλον Ουγγρικό, που προέρχεται από τίτλο ευγενείας της βασιλικής οικογένειας των Μαγυάρων.

Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε από φτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς στα Βρύουλλα ή Βουρλά της Εφέσου και ονομαζόταν Νικόλαος. Έμεινε ορφανός από πατέρα και 17 ετών μπήκε με μισθό στην υπηρεσία κάποιου αγά. Μαζί με άλλους έξι νέους χριστιανούς, εξαπατήθηκε από τους Τούρκους και εξισλαμίστηκε, διότι πίστεψαν ότι οι γονείς τους πέθαναν από κάποια επιδημία.

Όταν όμως ο Νικόλαος γύρισε στα Βουρλά, πληροφορήθηκε ότι η μητέρα του ζούσε και έτρεξε με χαρά κοντά της. Η ευσεβής μητέρα, όταν είδε με τούρκικα ρούχα τον γιο της, τον έδιωξε λέγοντας του ότι, εγώ δεν γέννησα Τούρκο αλλά Νικόλαο Χριστιανό. Τότε ο Νικόλαος κατάλαβε το αμάρτημα του και μετά από ένα ταξίδι στη Σμύρνη - Κωνσταντινούπολη - Βλαχία και πάλι στη Σμύρνη, εξομολογήθηκε σ' έναν Αγιορείτη μοναχό, και με την ευλογία του πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί κατέληξε στη Σκήτη της Αγίας Άννας, κοντά στον πατριώτη του μοναχό Χατζή Στέφανο, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Νεκτάριος.

Ο πόθος όμως του μαρτυρίου έκαιγε μέσα στην καρδιά του. Έτσι με τις ευλογίες του πνευματικού του έφυγε να μαρτυρήσει, με τη συνοδεία του οσιοτάτου χειραγωγού του Στεφάνου.

Όταν έφτασαν στην πατρίδα τους τα Βουρλά, ο Νεκτάριος παρουσιάστηκε στον κριτή και αφού έριξε το φέσι του κατά γης είπε: «Πάρτε τα σημάδια της πίστης σας, εγώ χριστιανός Νικόλαος γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω». Παρά τις όλες κολακείες και τα βασανιστήρια, ο Νεκτάριος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Έτσι τον αποκεφάλισαν στις 11 Ιουλίου 1820 μ.Χ.

Όνομα:	Νεκτάριος
Ετυμολογία:	Από το νέκταρ (ποτό που έπιναν οι Θεοί του Ολύμπου) και σημαίνει "ο γλυκός όπως το νέκταρ".

Δολοφονήθηκε το 1558 μ.Χ. από Τούρκους.

Όνομα:	Νεόφυτος
Ετυμολογία:	Από το νέος και φυτόν (φύομαι= φυτρώνω) και σημαίνει "καινούργια βλάστηση, το καινούργιο βλαστάρι". Ο νεοφώτιστος.