|
|
Υπήρξε επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινής Λυών της Γαλλίας) πριν τον Άγιο Ειρηναίο. Έζησε μάλλον στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. και μαρτύρησε για τον Χριστό κατά το δεύτερο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ.
|
Από το αρχαίο Ελληνικό 'ποθέω'=ποθώ και σημαίνει τον ποθητό και αξιέραστο |
|
|
|
Συναξη Της Παναγιας Της Παντανασσας Στους Αρκους (λειψοι)
|
Από τα αρχαία Ελληνικά ‘πας’=όλος + ‘άνασσα’=βασίλισσα και σημαίνει τη βασίλισσα των πάντων. |
|
|
|
Σύναξη της Παναγίας της Πολίτισσας στα Λιβάδια Τήλου
|
Από την λέξη ‘πόλις’ και την κατάληξη ‘-τις’ και σημαίνει την μόνιμο κάτοικο πόλης ή κράτους που έχει πλήρη πολιτικά δικαιώματα. |
|
|
|
Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο
|
Από τα αρχαία Ελληνικά ‘πας’=όλος + ‘άναξ’=βασιλιάς και σημαίνει το βασιλιά των πάντων. |
|
|
|
Δεν υπάρχει αγία με αυτό το μήνυμα. Για χριστιανική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό.
|
Από το αρχαίο Ελληνικό 'ποθέω'=ποθώ και σημαίνει την ποθητή και αξιέραστη |
|
-
|
|
Ιερομάρτυρας-επίσκοπος Σιρμίου, 4ου αιώνα.
|
Από το ουσιαστικό ειρήνη και σημαίνει "αυτός που καταφέρνει να φέρει την ειρήνη,ο ειρηνοποιός". |
|
|
|
Ο Άγιος Ειρηναίος, έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μάρκου Αυρηλίου το 160 μ.Χ.. Ήταν διάδοχος των αγίων αποστόλων και έκανε επίσκοπος της πόλης Λουγδούνου, σημερινής Λυών,της Γαλλίας. Συνέγραψε πολλά συγγράμματα κυρίως δογματικά. Και μ' αυτά στήριξε πολλούς χριστιανούς στην ορθή πίστη, και τους γλίτωσε από τις πλάνες των διαφόρων αιρέσεων. Τέλος, αποκεφαλίστηκε και αυτός από τον βασιλιά Σεβήρο, το έτος 202 μ.Χ., παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
|
Από το ουσιαστικό ειρήνη και σημαίνει "αυτός που καταφέρνει να φέρει την ειρήνη,ο ειρηνοποιός". |
|
|
|
Ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό μπροστά στον δωδεκαθεϊστή άρχοντα, βασανίστηκε και αποκεφαλίστηκε.
|
Υπάρχει και αντίστοιχο Λατινικό όνομα 'Lupus'=λύκος από το οποίο προέρχεται το Λούπος. |
|
|
|
|
|
|
Αγωνιστής της ΕΟΚΑ για απελευθέρωση από τον Αγγλικό ζυγό και ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Σκοτώθηκε στις 23 Αυγούστου 1958 στη γενέτειρά του, Λύση Αμμοχώστου, μετά από ενέδρα που του έστησαν οι Άγγλοι. Δόξα στους ήρωές μας. Αίσχος στους προδότες του αγώνα και στους αιώνιους ‘φίλους’ αλλά αδίστακτους δολοφόνους μας.
|
Από το Δη (Γη) και μήτηρ ("μητέρα Γη") και σημαίνει "αυτός που ανήκει, ο αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα". |
|
|
|
Δημητράκης Αναστάση 22 ετών
Καλλής Σακκά 27 ετών
Μχαήλ (Σιάλος) Καϊλή 25 ετών
Όλοι από την ηρωοτόκο Λύση
Οι αντάρτες Σιάλος Καΐλη και Παναγής Λάρκου, βοηθούμενοι από τους συναγωνιστές τους Δημητράκη Αναστάση και Καλλή Σακκά, διατάχθηκαν, στις 23 Αυγούστου 1958, να μετακινήσουν οπλισμό σε ασφαλέστερο μέρος.
Φόρτωσαν τον οπλισμό σε δυο ποδήλατα και κατευθύνονταν σε περιβόλι του Δημητράκη Αναστάση έξω από τη Λύση. Μόλις βγήκαν από το χωριό, έπεσαν σε ενέδρα Άγγλων στρατιωτών. Στην σύντομη μάχη που ακολούθησε σκοτώθηκαν τα τρία από τα τέσσερα παλληκάρια μας, αλλά κατάφερε να διαφύγει ο Παναγής Λάρκου.
Οι απώλειες των Άγγλων, όπως μεταδόθηκαν στον αστυνομικό σταθμό Βατυλής με ασύρματο από τους επιζήσαντες Άγγλους στρατιώτες, ήταν πέντε νεκροί και ένας τραυματίας.
Ο ηρωικός τους θάνατος, που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα όπλα τα ιερά, συγκίνησε και γέμισε με περηφάνεια τον απανταχού Ελληνισμό.
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας.
|
Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'κάλλος' και σημαίνει ομορφούλης. |
|
|
|
Γιορτές της Παναγίας
|
Θεωρείται ο αρσενικός τύπος του ονόματος Μαρία που είναι το εξελληνισμένο όνομα Marjam που χρησιμοποιήθηκε για να αποδοθεί το Αραμαϊκό όνομα της Παναγίας «Μαργιάμ» που σημαίνει «πικροφέρουσα». Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε στο όνομα Μαρία.
Όμως το όνομα αυτό σαν Λατινικό προϋπήρχε της Παναγίας και προέρχεται από το Λατίνο θεό του πολέμου 'Mars' (αντίστοιχος του Θεού Άρη του Ελληνικού Πανθέου) και σημαίνει τον ανδροπρεπή και αποφασιστικό.
Άλλη πιθανή εκδοχή είναι ότι μπορεί να προέρχεται από τη Λατινική λέξη 'mare'=θάλασσα
Η κατάληξη '-ανός' φανερώνει αυτόν που κατάγεται από τον Μάριο.
|
|
|
|
Δημητράκης Αναστάση 22 ετών
Καλλής Σακκά 27 ετών
Μχαήλ (Σιάλος) Καϊλή 25 ετών
Όλοι από την ηρωοτόκο Λύση
Οι αντάρτες Σιάλος Καΐλη και Παναγής Λάρκου, βοηθούμενοι από τους συναγωνιστές τους Δημητράκη Αναστάση και Καλλή Σακκά, διατάχθηκαν, στις 23 Αυγούστου 1958, να μετακινήσουν οπλισμό σε ασφαλέστερο μέρος.
Φόρτωσαν τον οπλισμό σε δυο ποδήλατα και κατευθύνονταν σε περιβόλι του Δημητράκη Αναστάση έξω από τη Λύση. Μόλις βγήκαν από το χωριό, έπεσαν σε ενέδρα Άγγλων στρατιωτών. Στην σύντομη μάχη που ακολούθησε σκοτώθηκαν τα τρία από τα τέσσερα παλληκάρια μας, αλλά κατάφερε να διαφύγει ο Παναγής Λάρκου.
Οι απώλειες των Άγγλων, όπως μεταδόθηκαν στον αστυνομικό σταθμό Βατυλής με ασύρματο από τους επιζήσαντες Άγγλους στρατιώτες, ήταν πέντε νεκροί και ένας τραυματίας.
Ο ηρωικός τους θάνατος, που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα όπλα τα ιερά, συγκίνησε και γέμισε με περηφάνεια τον απανταχού Ελληνισμό.
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας.
|
Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα מיכאל από τα (μι)=ποιος; (χα)=σαν και (κάτι μεταξύ ηλ και ελ)=θεός και σημαίνει «Ποιος είναι αυτός που μοιάζει με τον θεό;» |
|
|
|
Τυφλώθηκε και εξορίστηκε στη Ρώμη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Β'.
|
Από το κάλλος και το νίκη και σημαίνει "αυτός που πέτυχε λαμπρή νίκη" ή 'ο θαυμάσιος νικητής'. |
|
|
|
Ο Όσιος Κασσιανός του Ούγκλιχ, κατά κόσμο Κωνσταντίνος, ήταν ελληνικής καταγωγής και απόγονος της πριγκιπικής οικογένειας των Μανκουτίων. Συμμετείχε στη Βυζαντινή αντιπροσωπεία, η οποία μετέβη στη Μόσχα, στον μεγάλο πρίγκιπα Ιβάν Γ' Βασίλεβιτς (1438 - 1505 μ.Χ.), ο οποίος με τον γάμο του με την Σοφία Παλαιολογίνα το 1472 μ.Χ., συγγένεψε με την τελευταία Βυζαντινή δυναστεία και έλαβε ως έμβλημά του το δικέφαλο αετό.
Έγινε μοναχός μετά από ένα θαυμαστό όραμα, στο οποίο είδε τον Όσιο Μαρτινιανό να τον καλεί στο μοναχικό βίο και έλαβε το όνομα Κασσιανός.
Ο Όσιος Κασσιανός κοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύ γήρας, στις 2 Οκτωβρίου του 1504 μ.Χ., Η μνήμη του κατά την 21η Μαΐου εορτάζεται, επειδή το κοσμικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος, προς τιμήν του Κωνσταντίνου του Μεγάλου.
Η μνήμη της μετακομιδής των ιερών λειψάνων του Οσίου Κασσιανού εορτάζεται στις 23 Αυγούστου.
|
Από το λατινικό 'Cassianus'=του Κάσσιου. Δεν βρήκαμε αντίστοιχο Λατινικό όνομα. Το Κάσιος όμως, αποτελεί ένα από τα προσωνύμια του Δία που προέρχεται από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα 'κέκασμαι' και σημαίνει τον διαπρεπή. Το δε αρχαίο Ελληνικό 'κάσις' σημαίνει τον αδελφό/ή ή συγγενή. |
|
|
|
Δεν βρήκαμε άλλες πληροφορίες
|
Από το ουσιαστικό χαρά και το ρήμα λάμπω και σημαίνει "αυτός που λάμπει από χαρά". |
|
|
|
|
|