Ιάκωβος ο αδελφόθεος, αδελφός του Χριστού και γιος του Ιωσήφ του Μνήστορος, πρώτος Ιεράρχης Ιεροσολύμων. Είναι αυτός που έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας. Μαρτύρησε στα χέρια των Ιουδαίων.
Σαν αδέλφια του Χριστού αναφέρονται οι Ιάκωβος, Ιωσής, Ιούδας, Σίμων, Εσθήρ, Μάρθα και Σαλώμη.

Όνομα:	Ιάκωβος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ που σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ, που είχε γεννηθεί πρώτος. Από εδώ ξεκίνησε και το γνωστό θέμα για τα πρωτοτόκια και το πιάτο φακής (Γνωστή η φράση ‘για ένα πιάτο φακής’).

Δεν υπαρχει Αγία με αυτό το όνομα. Πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ιακωβία
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ και σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ.

Καταγόταν από το Μποροβίτσι της περιοχής του Νόβγκοροντ, όπου και εργάσθηκε και έζησε κατά Θεόν.

Όνομα:	Ιάκωβος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ που σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ, που είχε γεννηθεί πρώτος. Από εδώ ξεκίνησε και το γνωστό θέμα για τα πρωτοτόκια και το πιάτο φακής (Γνωστή η φράση ‘για ένα πιάτο φακής’).

(799-878 μ.Χ.) Ήταν ο νεότερος γιος του βασιλιά Μιχαήλ Α' του Ραγκαβέ και της Προκοπίας, θυγατέρας του αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α'.

Όταν ο Λέων ο Ε' κατέλαβε το θρόνο, τον έκλεισε σε μοναστήρι, όπου έγινε ηγούμενος.

Το έτος 846 μ.Χ., όταν βασίλισσα ήταν η Θεοδώρα, διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον πατριάρχη Μεθόδιο τον Α' που είχε πεθάνει. Όταν ο αδελφός της Θεοδώρας, Βάρδας παράσυρε το γιο της, βασιλέα Μιχαήλ Γ’ να εξαναγκάσει τη μητέρα του και τις αδελφές του να γίνουν μοναχές, ο Ιγνάτιος αντέδρασε και δεν το δέχτηκε. Αλλά και στον ίδιο τον Βάρδα, δεν δέχτηκε να δώσει τη θεία κοινωνία, επειδή συζούσε με τη νύφη του!

Όμως, οι Βυζαντινές συνωμοσιολογίες συνεχίστηκαν και ο Ιγνάτιος εξορίστηκε στο νησί Τερέβινθο. Επανήλθε όμως όταν ανέλαβε την εξουσία ο Βασίλειος ο Μακεδών.

Είναι άξιον αναφοράς ότι ο ευνουχισμός ήταν σύνηθες φαινόμενο στις Βυζαντινές αυτοκρατορικές αυλές, διότι δια νόμου κανένας ευνούχος δεν μπορούσε να ανεβεί στον θρόνο. Έτσι οι αυτοκράτορες προστατεύονταν από διεκδικήσεις του θρόνου από συγγενείς τους, αδέλφια και παιδιά. Σύνηθες φαινόμενο ήταν ο διορισμός τους σε υψηλές πατριαρχικές ή μοναστηριακές θέσεις.

Όνομα:	Ιγνάτιος
Ετυμολογία:	Πιθανώς από τη λατινική λέξη ignis που σημαίνει φωτιά. Πιθανώς από τη λατινική λέξη 'ignis' που σημαίνει φωτιά. Η αντίστοιχη λέξη στα αρχαία Ελληνικά είναι 'λιγνύς'. Καταληκτικά θα λέγαμε ‘φλογερός’.

Φαίνεται ότι πέθανε ειρηνικά στην μονή που αυτός έκτισε στην Χαρσιανή (περιοχή μεταξύ Ταύρου και Εύξεινου Πόντου)

Όνομα:	Νικηφόρος
Ετυμολογία:	Από το νίκη και το φέρω και σημαίνει αυτόν που φέρνει τη νίκη, τον τροπαιοφόρο.

Ήταν μάλλον ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά.

Όνομα:	Πέτρος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό πέτρα (βράχος) και σημαίνει "ο ακλόνητος". Το όνομα Πέτρος είναι μετάφραση του Αραμαϊκού 'Κηφά' που ήταν το πραγματικό όνομα του Απόστολου Πέτρου. Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν τα ονόματα Πετραίος (Κένταυρος) και Πετραία (Ωκεανίδα νύμφη).