Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Αλέξανδρος	Αλέξανδρος την Ιλιάδα αρετής εφόδιον ενόμιζε.
Αλέξανδρος	Ο Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων
Αννίβας	Ο Αννίβας προ των πυλών
Απόστολος	Εννοίξαν τον απόστολον τσ΄εμίλησεν ο Παύλος βαστάζετε τον κώλο σας τσαί θα τιρντίση ναύλας 
Άραψ	Ο Αράπης από πισω παραμονεύει
Άρειος	Ενθάδι κείται ο μονομάχος Άρειος, ος με της μυίγιαις 'πάλευε πεζός και καβελάριος 
Αριστοτέλης	Αριστοτέλης δε φησιν ότι οι μεν υπ’ οίνου μεθυσθέντες επί πρόσωπον φέρονται, οι δε τον κρίθινον πεπωκότες εξυπτιάζονται την κεφαλήν· ο μεν γαρ οίνος καρηβαρικός, ο δε κρίθινος καρωτικός.
Αφροδίτη	Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;
Παροιμίες
Αββάς	Αββάς και το ραβδί του
Αβραάμ	Κακό πόπαθες Αβράμη που σε πήρε το ποτάμι.
Αβραάμ	Του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά / καλά
Αβραάμ	Ξέρει ο Αβράμης τι έχει στον τουρβά (σακίδιο)
Αβραάμ	Ξέρει ο Αβράμης τι έχει στον τουρβά
Αγάθη	Αγαθούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Αγάθη	Αγαθία και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αγάθη	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αγάθης κουταμάρες
Αγάθη	Ολογυρίζ η Αγαθή σα τη πορδή μεσ το βρακί
Αγάθη	Καλή σου σπέρα κι΄αγαθή, και μιά κοπέλλα τορνευτή, για να φα να πιή μ΄έσένα , και να κοιμηθή μ΄εμένα
Αγάθη	Αγαθή τη λεν, μα δεν τση στέκει τ' όνομα  ή Αγάθη τήνε λεν μα δεν του μοιάζει τ' όνομα
Αγάθη	Όποιος την έβγαλε Αγαθή, το 'καμε για να γελάσει
Αγάθη	Αδελφή Αγάθη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αγάθων	Καλόπιασε τον αγαθό να μάθεις τα μυστικά του
Αγάθων	Ανέπιασε τον α(γ)αθόν, να πει τα μυστικά του 
Αγάθων	Ο αγαθός με τον πονηρόν δε 'μονοιάζουνε 
Αγάθων	Πολίτης αγαθός και άδικος δεν γίνεται 
Αγάπη	Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι, χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.
Αγάπη	Η αγάπη είναι η πιο γλυκιά τυραννία, γιατί το μαρτύριό της το υποφέρουμε πρόθυμα.
Αγάπη	Όποις χάνει στα χαρτιά (τράπουλα) κερδίζει στην αγάπη
Αγάπη	Η αγάπη κάνει το χρόνο να περνάει.Ο χρόνος κάνει την αγάπη να περνάει.
Αγάπη	Καινούργια αγάπη πιάνεται, παλιά δε λησμονιέται. αλλά υπάρχει και Καινούργια αγάπη χάνεται, παλιά δε λησμονιέται.
Αγάπη	Η αγάπη σου είναι ψεύτικη σαν του Απριλιού το χιόνι, πρωί-πρωί απλώνεται, το μεσημέρι λειώνει.
Αγάπη	Αν δεν εχεις ότι αγαπάς, αγάπα ό,τι έχεις.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα, φαΐ δίχως νοστιμάδα.
Αγάπη	Εκεί που σ’ αγαπάνε δεν είναι ποτέ νύχτα. ή Εκεί που σ΄αγαπάνε δεν νυχτώνει ποτέ
Αγάπη	Η Αγάπη είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές που ανοίγει τις πύλες της ευτυχίας.
Αγάπη	Καλύτερα να είσαι η αγάπη ενός γέρου παρά η σκλάβα ενός νέου.
Αγάπη	Κοντακιανός λογαριασμός, παντοτινή αγάπη.
Αγάπη	Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη
Αγάπη	Όποιος θέλει ν’ αγαπήσει, θέλει να χασομερήσει.
Αγάπη	Σ’ αγαπώ κυρά να κλάνεις, αλλά μην το παρακάνεις.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα.
Αγάπη	Από μεγάλη αγάπη έρχεται κι ο πικρός πόνος.
Αγάπη	Αραμπάς με τα καρούλια…Βάσανα πού ’χει η αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη πύργους κυνηγά και κάστρα ρίχνει κάτω. ή Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτω.
Αγάπη	Η αγάπη δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται.
Αγάπη	Η αγάπη είναι μια τέχνη και μάλιστα η καλύτερη απ’ όλες τις καλές τέχνες.
Αγάπη	Η αγάπη θέλει αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη και το μίσος δεν κρατούν πολύ καιρό.
Αγάπη	Η αγάπη κινεί βουνά.
Αγάπη	Η αγάπη ψωμί δε φέρνει.
Αγάπιος	Αγαπούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Αγάπιος	Αγαπουλίνος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αγάπιος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αγάπιου κουταμάρες 
Αγάπιος	Αδελφέ Αγάπιε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αγγέλα	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αγγέλα	Αγγέλω την λεν, μα δεν τση μοιάζει τ' όνομα 
Αγγέλα	Καλημέρα (Γεια σου) Αγγέλω, κουκκιά σπέρνω
Αγγέλα	Αγγέλω τήνε λέν, μά' χει διαόλους μέσα της
Αγγέλα	Αγγέλω τήνε λεν, μα τσόχει άρτους και δίπλα
Αγγέλα	Τον άγγελον ατ αντίδωρον κί δί
Αγγέλα	Αγγέλω κρένει η μάννα σου, δεν ξέρω τι σε θέλει..
Αγγελική	Αγγέλω την λεν, μα δεν τση μοιάζει τ' όνομα 
Αγγελική	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αγγελική	Αγγελική φωνή από γαϊδαρου στόμα
Αγγελική	Ώσπου να πά' το μήνυμαν τζιαι να 'ρτει το χαπάρι, η Αντζιελού εγέννησεν τζι έκαμεν παλληκάρι.
Άγγελος	Δε δίνει στον άγγελο θυμιάμα.
Άγγελος	Στον άγγελό του νερό δεν δίνει! ή Δεν δίνει του αγγέλου του νερό.
Άγγελος	Κυριακάκης κι' Αγγελής επί των ομοίων τα ήθη
Άγγελος	Ο Αγγελάκης πάλι κουβανιέται
Άγγελος	Δε δίνει στον άγιο του λιβάνι
Άγγελος	Μια (Άλλη) φορά ήμουν άγγελος  Ή Άλλη φορά ήμουν άγγελος, τώρ' αγγελείζουν (ή αγγελίζουν) άλλοι  Ή Έναν καιρό 'μουν άγγελος τώρ' αγγελίζουν άλλοι. Στην βρύση που πινα νερό τώρα το πίνουν άλλοι 
Άγγελος	Αμ μεν εν τζείνος δαχαμαί εν ο αντζελός του
Άγγελος	Αν δεν έτρωγα το χοιρινό εμιλούσα με τζ' αγγέλους 
Άγγελος	Απόψε είδα τον αγγελό μου 
Αγνή	Σ’ αυτήν που είναι αγνή μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνή	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Αγνός	Σ’ αυτόν που είναι αγνός μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνός	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Άγριος	Κάμνω τα πικρά γλυκά και τ' άγρια μερωμένα 
Άγριος	Ιστορίες για αγρίους είναι αυτά που μου λες..
Αγρίππας	Aκαρπότερος Aγρίππου
Αδάμ	Α' δεν έτρωγε ο Αδάμ το ξύλο της γνώσεως, δεν αναγογιόντανε όπως ήταν ολόξορκος
Αδάμ	Δεν πρωτοπλάστηκε ο Αδάμ, αλλά βγήκε ένα σκουλήκι και σιγά σιγά έγινε ο άνθρωπος
Αδάμ	Ο ιδιοκτήτης στο σπίτι είναι ότι ο Αδάμ στον παράδεισο.
Αδάμ	Κι' εγώ από τον Αδάμ γεννήθηκα
Αδάμ	Αν εγελάστηκε ως κι ο Αδάμ, είναι που ήταν η Εύα !
Αδάμ	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Αδάμ	Αδάμ’ς αιΐδα ’κι είχ εν και πυτίδα εσέρευεν
Αδαμάντιος	Το διαμάντι και στην κοπριά να το ρίξεις πάλι διαμάντι θα είναι.
Αδελφός	Τον αδερφό σου αγάπαγε κι όχι το μερτικό του.
Αδελφός	Μακριά ο αδερφός και σιμά ο γείτονας.
Αδελφός	Που έχει αδερφό καλόγερο, έχει ζευγάρια βόδια.
Αδελφός	Σαν αρχοντήνει ο άνθρωπος θαμπώνεται το φως του και δε γνωρίζει το φτωχό, ας είναι κι αδερφός του
Αδελφός	Oι αδελφοί μαλλώνουσι, και το τσικάλι βράζει
Άδης	Πώς πάνε οι στραβοί στον Άδη; Ο ένας κοντά στον άλλονε.
Άδης	Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια, ή Ουκ εστί εν τω Άδη μετάνοια.
Άδης	Άδης στον άδη και βρωμάει και τυρίλιας.
Αέτιος	Αετού γήρας κορύδου νεότης.
Αέτιος	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτιος	Αετός εν νεφέλαις.
Αετός	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτων	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αζαρίας	Ούμπαν γάμος και κλητόν κι Αζαρίας με το τζιμπόν’
Αηδόνιος	Πήρε τον τζίτζικα γι’ αηδόνι.
Αηδών	Αν κελαηδάει ο γάιδαρος, γκαρίζουν τ' αηδόνια.
Αηδών	Παρά αηδόνι στο κλουβί, κάλλιο κουρούνα στο βουνί.
Αηδών	Κοντή γυναίκα πέρδικα, ψηλή καρακαηδόνα.
Αηδών	Όταν λαλούν οι κόρακες, τα αηδόνια φεύγουν.
Αηδών	Τότε λαλούν τ’ αηδόνια όταν πάψουν τα κοράκια.
Αηδών	Είπα ‘γω πολλά και σώνει, ας λαλήσει κι άλλο αηδόνι.
Αηδών	Κόστισε ο κούκος αηδόνι.
Αηδών	Η Άρτα είναι χρυσός μπαξές, κλουβί με πέντ' αηδόνια 
Αθανάσιος	Κόψε ξύλο φτιάσε Γιώργο κι από κουτσουκιά Θανάση, αν ρωτήσης και για Γιάννη, ότι ξύλο κόψης, κάνει
Αθανάσιος	Ένας Θανάης απ' τ' Σαμπατίνα, ένας κουντός μί γένεια
Αθανάσιος	Ο κόσμος καίγεται κι ο Θανάσης λούζεται
Αθανάσιος	Βάν' η κόρη στ' όνειρό της άκουρους και κουρεμένους, βάνει κι ο Παπα – Θανάσης ζωντανούς και πεθαμένους
Αθανάσιος	Ο Θανάσης κ' η Μαριώ γδύσαν ένα λιοτριβείο
Αθανάσιος	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Αθανάσιος	Λέγε με Θανάση
Αθανάσιος	Ποιος Θανάσης;
Αθανάσιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αθανάσιος	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αθανάσιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αθανάσιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αθανάσιος	Σαν τον Καραθάνο με τη γυάλα 
Αθανάσιος	Γάμαε Θόδωρε κούναε Θανάση
Αθανάσιος	Τώρα δ' λευώ για τον άη Θανάσ';
Αθανάσιος	Άϊ - Αντώνης κι' 'Αϊ- Θανάσης, χέσι μέσα στου σαξί
Αθανάσιος	Θανάσ' πήγε στον κουμπάρο τ' για τυρί. Ου κουμπάρος του είπε το Μάη, κι αυτός πήγε τη μέρα τ' Άϊ – Θανάσ'(18 Ιανουαρίου) και πάγωσι στο χιόν'.
Αθηνά	Ομπρός είμαι γέροντας, οπίσω νεούτσικος, βρέφος σάν τό πουλί τής Αθηνάς – σοβαρό γέρικο ομπρός οπίσω ωρά μικρή, ασκόπουλο
Αθηνά	Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει
Αθηνά	Κομίζει γλαύκα ες Αθήνας.
Αθηνά	Ω Αθήνα πρώτη χώρα, τί γαϊδάρους τρέφεις τώρα; 
Αθηνά	Φέρ΄ τήν Αθήνα να κάψωμε την Παραμυθιά 
Αθήναιος	Αθηναίοι και Θηβαίοι και κακοί Μυτηλιναίοι άλλα λένε το βράδυ κι άλλα κάνουν το ταχύ (ή πρωί 
Αθήναιος	Κάλλια αχινιό στα στήθη σου παρ' Αθηνιό στο σπίτι σου
Αθήναιος	Οι Αθηναίοι δυό σε δυό περπατούν για να πάρουν συμβουλή
Αικατερίνη	Πέρα από της Αγια Κατερίνης ψωμί σε ξένο μην δίνεις.
Αικατερίνη	Απ’ της Αγια Κατερίνης όξω ζωντανά μην αφήνεις.
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' η γαούρα βόσσιει
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' ο γάμος ετέλειωσεν
Αικατερίνη	Τση Αγία Κατερίνης ρίχνουνε τσι βαρειές τσι άνκορες! (άγκυρες)
Αικατερίνη	Η αγια Κατερίνα το δανείζεται το νερό
Αικατερίνη	Κατερίνες και Μαργιόλες, γιόμισαν οι στράτες όλες
Αικατερίνη	Όλα τά 'χ' η Κατινίτσα μόν ο φερετζές τής λείπει 
Αικατερίνη	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Κατερίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Αικατερίνη	Της Αγίας Κατερίνας βασιλεύ' η πούλια
Αικατερίνη	Η πείνα, πρώτα χτυπά στα γόνατα κι ύστερα στην κατίνα
Αικατερίνη	Όλα τα ντέρτια, ντέρτια 'ναι, ντέρτι 'ναι και η πείνα πρώτα χτυπά στα γόνατα κι' ύστερα στην κατίνα
Αικατερίνη	Και σκύλινα και κάτινα και αλογινα και πρόβια
Αικατερίνη	Να με λαλούν Κατίνα τζ ας πεθανίσκω που την πείνα", ή Ας με κράζουσιγ Κατίναν τζι' ας λαώννουμαι της πείνας  ή Να με λέγουνε Κουτίνα κι' ας πεινώ
Αικατερίνη	Μπρός Μαριά καί πίσω 'Ρήνη κι' αξαπίσω Κατερίνη
Αικατερίνη	Εμπρός Ερήνη κι' από πίσω Κατερίνη
Αικατερίνη	Παντρεύτηκι η Κατερινιώ και παίρνει άντρα γιμιντζή
Αικατερίνη	Σφικτόν κώλον καντινιό τονε θέλει ο πηλός
Αιμιλία	Αιμιλίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Αιμιλία	Έμιλη και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αιμιλία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αιμιλίας κουταμάρες 
Αιμιλία	Αδελφή Αιμιλία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αιξ	Ό,τι κάν' η αίγα στο σουμάκι κάνει το σουμάκι στο τομάρι της
Αιξ	Μιά μαμουναρά αίγα χαλά όλο τό κουράδι
Αιξ	Θωρείς εκείνο το βουνί, που το πηδά η αίγα; Πηδά το και το ρίφιον της, γιατ' οι παλιοί το λέγα
Αιξ	Ένα δεμάτι αίγα και μια σούβλα γάλα
Αιξ	Ξύσε ξύσ΄ η αίγα ήβγαλε τ΄ ομμάτι της
Αιξ	Ξύσε ξύσε η αίγα ήαλε το τσέρατσο στοκ κώλο της
Αιξ	Ποτζεί π΄ αππήησεν η αίγια εν ν αππηήση τζαί το ρίφιν
Αιξ	Ξύσε ξύσ΄ η αίγα ήβγαλε τ΄ ομμάτι της
Αιξ	Ώσπου να κάμη η αίγα μπέ, χάνει μια μπουκιά
Αιξ	Εσ σαν τογ κώλον της αίγιας, που τα κάμνει σαν τα πατερημά
Ακάμας	Άμ' αστράψη του Ακάμα ούλα τα νερά δικά μας
Άκανθος	Από ρόδο βγαίνει αγκάθι
Άκανθος	Η πείνα κάνει γλυκά ακόμα και τ' αγκάθια]
Ακρίβος	Κριβός στη στάχτη, φτηνός στ’ αλεύρι
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεξάνδρα	Τα κουμπιά της Αλέξεως, ή Τα κομβία της Αλέξαινας, ή Τα κουμπιά της Αλέξαινας
Αλεξάνδρα	(Αυτά είναι) Τα νέα της Αλεξάντρας,
Αλέξανδρος	Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι !!!
Αλέξανδρος	Το παίζει Αλέκος.
Αλέξανδρος	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην.
Αλέξανδρος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Αλέξανδρος	Ο μεν Ηφαιστίων φιλαλέξανδρος, ο δε Κρατερός φιλοβασιλεύς.- Ο μεν Ηφαιστίων είναι φίλος του Αλεξάνδρου, ο δε Κρατερός φίλος του βασιλιά -
Αλέξανδρος	Αλέξανδρος ο βασιλιάς, είχε τράγινο εις αυτί 
Αλέξανδρος	Ο βασιλιάς Αλέξανδρος, απού 'χε το παλάτι όπου 'φτανε η χέραν του εκρέμα το καλάθι
Αλεξία	Πήγα να διαλέξω και πήρα τη γκαβ' Αλέξω
Αλεξία	Σαν πήγα να διαλέξω, πήρα τ' γκαβό 'Λέξω, σαν πήρα αράδ' αράδα πήρα τ' Βιργινάδα
Αλεξία	Αδελφή Αλέξια, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αλεξία	Αλεξούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Αλεξία	Αλέξα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αλεξία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αλέκας κουταμάρες
Αλεξία	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αλεξία	Τα κουμπιά της Αλέξεως
Αλεξία	Μια κυρά κι πέντ' Αλέξου 
Αλεξία	Τα κουμπιά της Αλέξαινας ή Αυτά είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας ή Τα κομβία της Αλέξαινας.
Αλέξιος	Ρέ Αλέξη, κάκνος είσι γιά λελέξι 
Αλέξιος	Αμ πής Αλέξι το πόδι σου να παίξει και το φτίσ σου να χορέψει 
Αλέξιος	Οι όρνιχες της Κουκουνούς τζαι τ' αβκά του Αλέξη.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι κουτσή, αλλά φτάνει στην κορφή.
Αλήθεια	Ἐν οἴνῳ αλήθεια. .
Αλήθεια	Αλήθεια χωρίς ψέμα, φαΐ χωρίς αλάτι.
Αλήθεια	Από μικρό κι από χαζό (τρελό) μαθαίνεις την αλήθεια.
Αλήθεια	Η αλήθεια βασιλεύει και το ψέμα ψέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι του Θεού και το ψέμα του διαόλου.
Αλήθεια	Η αλήθεια έρχεται κι όταν δεν τη ζητήσει κανείς.
Αλήθεια	Η αλήθεια θα λάμψει κι ας περάσουν χίλια χρόνια.
Αλήθεια	Η αλήθεια και το λάδι πάντα βγαίνουν από πάνω.
Αλήθεια	Η γλώσσα λησμονάει και λέει την αλήθεια.
Αλήθεια	Η κολακεία φέρνει φίλους, η αλήθεια εχθρούς.
Αλήθεια	Ο καιρός ξεσκεπάζει την αλήθεια.
Αλήθεια	Όποιος λέει την αλήθεια έχει το Θεό βοήθεια.
Αλήθεια	Πολλές φορές η αλήθεια έρχεται κι όταν ακόμα δεν τη ζητούμε.
Αλήθεια	Την αλήθεια πάντα κράτει και το ψέμα ας έχει αλάτι.
Αλήθεια	Το να βλέπω είναι αντίληψη, μα το να αισθάνομαι είναι αλήθεια.
Αλήθεια	Το φαρμάκι είναι πικρό στη γλώσσα, η αλήθεια στ’ αυτιά.
Αλκυών	Ο Γενάρης κι αν γεννάται του καλοκαιριού θυμάται.
Αλώνιος	Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι
Αμβρόσιος	Τo να σαι και παππούς αυτό δεν είναι πράμα, το να 'χεις μυαλό Αμβρόσιου, εκείνο είν' το δράμα!
Αμερίκη	Ιά κάποιοι και 'ια μερικοί ευρέθη κι' η Αμερική ή ήτονε κι' η Αμερική
Άμπελος	Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη και το καράβι στο γιαλό θέλει καραβοκύρη.
Άμπελος	Η καλή καρδιά φυτεύ' αμπέλι, κ' η κακή το ζερριζώνει 
Άμπελος	Μ' ανάξιο αμπελουργό τ' αμπέλι δεν προκόβει.
Άμπελος	Σαν το κλάδεμα του αμπελιού
Άμπελος	Νερόν τζι αμπέλι, τζι αναρήν με το μέλι
Άμπελος	Τ' αμπέλι δεν θέλει προσευχή, τ' αμπέλι θέλει το τσαπί.
Αμυγδαλέα	Για να φας αμύγδαλο, πρέπει να το σπάσεις .
Αμυγδαλέα	Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τα αμύγδαλα μέχρι τον Αλωνάρη .
Αμυγδαλέα	Αν πρώιμα η αμυγδαλιά ανθίσει το Δεκέμβρη , βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε να ‘ρθει να μας εύρει .
Αμυγδαλέα	Χέρι κάτασπρο κι αφράτο και ποδάρι αμυγδαλάτο.
Αμυγδαλέα	Ο τεμπέλης δεν τρώει τ’ αμύγδαλα, για να μην τα σπάσει.
Αμυγδαλέα	Ο Νότος δένει αμύγδαλα, κι' ο κυρ Βοριάς απίδι κι' η συνεβριά τα πωρικά κι' ο εξάνεμος τα μήλα
Αμυγδαλέα	Η αθασιά, η στρινιαρκά, γεννά που τόγ Γεννάριν 
Ανανίας	Ο Μπρούσκος το είπε και ο Ανανίας το επικύρωσε 
Αναστασία	Ώσπου ν’ αλλάξει ο γιορτιλής, σκόλασε η Ανάσταση.
Αναστασία	Λαζαch μαζάch τον Θόδωρον, πρεμέζ την Ναστασίαν 
Αναστασία	Τρεις στα Γέννα, τρεις στα Φώτα κι έξι στην Ανάσταση.
Αναστάσιος	Ώσπου ν’ αλλάξει ο γιορτιλής, σκόλασε η Ανάσταση.
Αναστάσιος	Αδελφέ Αναστάση, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αναστάσιος	Στάσος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ανατολή	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Ανατολή	Κόκκινη ανατολή καλοκαιρία, κόκκινη δύση κακοκαιρία 
Ανατόλιος	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Άνδρεα	Η Αντριάνα επνίετουν μέσα σ' ένα ποτήρι
Άνδρεα	Οταν έρθ' η γνώση, πάει η ανδρεία
Άνδρεα	Νύν εν τω γήρατι επιδείξομαι την ανδρείαν
Άνδρεα	Η σοφία νικά (σήμερα) την αντρεία
Άνδρεα	Όπου δε χωρεί αντρειά έρχεται η πονηριά
Άνδρεα	Τ' είν' που φελά η αντρειά, σα λείπ' η φρονιμάδα
Άνδρεα	Όταν είναι η αντρειά, λείπ' η γνώση κι όταν έλθ' η γνώση, πάει κ' αντρειά
Άνδρεα	Αδελφή Άνδρεα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Άνδρεα	Αντρούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Άνδρεα	Αντρούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Άνδρεα	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αντρούλας κουταμάρες 
Ανδρέας	Πόθεν που τ' Αντριά γουμάρα κι του Κώστα πουλαρίνα
Ανδρέας	Στσί τριάντα τ' άη αντρία αρχινάει μέρα μία
Ανδρέας	Τ' αϊ Ντρικά αντριών η νύχτα
Ανδρέας	Τον Απρίλη και το Μάη το μουνί φουρομανάει τον Αντριά και το χαμένο χώσ' τον μέσα τον καημένο
Ανδρέας	Τουν Αντριά κι' του χαλάζ κακό δεν κάν'
Ανδρέας	Στις τριάντα (30 Νοεμβρίου) τ' Αντριά (Αγίου Ανδρέα) αντρειεύεται το κρύο, τα ζώα και τα σπαρτά
Ανδρέας	Α' τ'αϊά Δριά κι εκεί πηδά η μέρα, πηδά και του βοσκού η 'υναίκα
Ανδρέας	Άμα κατσιαρίση ο άις Αντριάς έσει νερά 
Ανδρέας	Ανδρέαν δεν ετίμησες, Θεόν δεν εφοβήθης 
Ανδρέας	Αντρέας με τ' αντρειωμένα χιόνια 
Ανδρέας	Εις τις τριάντα τ' Αντρία, στις έξι του Νικόλα 
Ανδρέας	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάς Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Ανδρέας	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοί(γ)ει τα παντα(γ)ύρκα τζ' ο απόστολος Αντρέας βαδώννει τα 
Ανδρέας	Στις τριάντα Αϊντριάς, αντριεύετ' ο βοριάς 
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Αης – Ανδρέας έφθασε, το κρύο αγριεύει.
Ανδρέας	Άδρωπον Αντρίαν, γάαρον σιερκάν τζαι γεναίκαμ Μαρούν έσσω σου μεβ βάλεις.
Ανδρέας	Απ’ τ’ Απόστολου Αντρέα, αντρειώνει η μέρα.
Ανδρέας	Άης Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει.
Ανδρέας	Ο Πελλαντρίκκος με την τζιυλιτούραν
Ανδρέας	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Ανδρέας	Αγιαντρέας φεύγει στο χειμώνα μας παντρεύει.
Ανδρέας	Αν βρέχει τ’ Αγιά Αντρεός, θα είναι ο Μάης καυτερός κι αν τ’ Αγια Αντρεός χιονίζει, ο Απρίλης τα σπαρτά μαυρίζει.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός θεριεύει ο καιρός.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός, αντρειεύει ο καιρός.
Ανδρονίκη	Αντρονίκη, όνομα τζιαι πράμα
Ανθή	Χόρευε, κυρά Ντουντού, κοίταζε και του σπιτιού
Ανθή	Έτσι τάχει το λινάρι, να ανθή τον Αλωνάρη!
Ανθή	Εύκου του ξένου κήπου ν΄ανθή ο δικός σου
Ανθή	Δεντρολίβανος ανθεί τσ' ατσιγκάνου την αυλή κι' ανθεί κι' αν ανθή πάλι τσιγκανιές βρωμά
Ανθή	Αγκάθι δεν είναι που να μην κάνη τ΄άνθη του
Ανθή	Τ' άνθω πέφτουνε, μα τ΄αγκάθια μένουνε
Ανθή	Θάλασσα, πικροθάλασσα και πικροκυματούσα όλοι σε λένε θάλασσα κι εγώ ανθούσα
Άνθος	Ένας ανθός έαρ ού ποιεί.
Άνθος	Έτσι τάχει το λινάρι, να ανθή τον Αλωνάρη!
Άνθος	Εύκου του ξένου κήπου ν΄ανθή ο δικός σου
Άνθος	Δεντρολίβανος ανθεί τσ' ατσιγκάνου την αυλή κι' ανθεί κι' αν ανθή πάλι τσιγκανιές βρωμά
Άνθος	Όλα τ΄ άνθη κ΄ η πασχαλίτσα
Άνθος	Αγκάθι δεν είναι που να μην κάνη τ΄άνθη του
Άνθος	Τ' άνθω πέφτουνε, μα τ΄αγκάθια μένουνε
Άνθος	Η αγάπη δεν είν' ανθός να πέση μόν' είναι βάτος με κλαδιά κι αλίμονο ποιος μπλέξη
Άνθος	Ατσάλι το αλαλιάς κι' ανθός τση κουταμάρας
Άνθος	Μην το περηφανεύεσαι και μην το κάνης νάζι, γιατ' ο Θεός την ομορφιά σαν άνθος την τινάζει
Άνθος	Ο κόσμος ειν ένα δενδρί, κ' εμείς είμαστ' ο ανθός του, κι ο χάρος ειν ο τρυγητής που κοβι τον καρπό του
Άννα	Ήρθε της Αγίας Άννης κάτσε ήλιε μου να ξανασάνεις 
Άννα	Της Αγίας Άννης ανασαίν' η μέρα 
Άννα	Έκαμε ο σκαλτζής (Γλυδής) σκαλτζούνι κι' η Μαγδαληνή τζιπούνι, κι' η Αννούλα μας φουστάνι ω τι σείσιμο που κάνει! 
Άννα	Αλί καϋμένη Αννιό, που του κόπηκε το κοντό
Άννα	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι.
Άννα	Σήμερα εσηκώσαμε το μωρό της Ανέττας 
Άννα	Απού τσ Αγίας Άννας κι εκεί παίρνει ο νήλιος προς τα βόρεια μέρη και πηδά ο πετεινός και πηδά ο άρνος και πηδά ο βοσκός και πηδά του βοσκού η 'υναίκα 
Άννα	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Άννα	Άλλοτες ελέανε πως απού τσ' Αγίας Άννας, π' αρχινά η μέρα και μεγαλώνει, παίρνει ο νήλιος προς τα βόρεια μέρη και πηδά ο άρνος και πηδά και του βοσκού η 'υναίκα 
Άννα	Από τσ' Αγίας Άννας, αξαιν' η μέρα νιά γατοπατησιά 
Άννα	Απού τσ' Αγίας Άννας παίρνει (αρχίζει) η μέρα και μεγαλώνει κι απού τ' Αη Ιαννιού του Κληδόνου παίρνει (αρχίζει) και μικραίνει
Άννα	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Άννη	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι
Άνοιξη	Ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη
Άνοιξη	Περπάτα ελαφρά την άνοιξη. Η Μητέρα Γη είναι έγκυος
Άνοιξη	Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, δε θερίζεις το Καλοκαίρι.
Άνοιξη	Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, σε αργεί το Καλοκαίρι.
Άνοιξη	Λουλουδάτα τρία πανέρια, η άνοιξη κρατάει στα χέρια.
Άνοιξη	Μ’ ένα λουλούδι, Άνοιξη δεν έρχεται.
Αντισθένης	Αντισθένους Ιμάτιον
Αντώνης	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αντώνης	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αντώνης	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντωνία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Αντώνιος	"Είναι η μούλα του Παπάντωνη"
Αντώνιος	Τ’ Αγι’ Αντωνιού, τ’ Αϊ-Θανασιού, του βλάχαρου ο χειμώνας.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει.
Αντώνιος	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Αντώνιος	Τις δεκαεφτά του Γεναριού είναι κυρά τ’ Άγι’ Αντωνιού.
Αντώνιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνιος	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνιος	Αγάιτα, Αντώνη, κι' ο πουγγος σηκώνει
Αντώνιος	Γκιόνης σκούζει, Γκιόνης δέρνει, Γκιόνης πάνει κι άγκαλνάει.
Αντώνιος	Κουρέματα σου σαν τσ' αμπλάς, μια λύρα σαν τ' Αντώνη
Αντώνιος	Ανήμερα τ' Αγι' – Αντωνιού, μας έπιασε φουρτούνα, ανάμεσα στο πέλαος μαζεύαμε μπαρμπούνια
Αντώνιος	Και να τον κάψη κι' η φωτιά, του άϊ Αντωνιού η λάβρα
Αντώνιος	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Αντώνιος	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Αντώνιος	Ως τ' αγι - Αντωνιού, τρυγόνα, είν' η γούρια του χειμώνα 
Αντώνιος	Κόψε ξύλο κάμε Αντώνη πάλε ξύλινος ο Αντώνης
Αντώνιος	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντώνιος	Πότε σου μημ πιστέησαι ΄ς την τίμια σου γυναίκα μα το κακόν οπόποθεν ο μαύρος Παπαντώνης
Απόστολος	Να σε παντρέψουμε Αποστόλη; Εσείς ξέρετε μαστόροι
Απόστολος	Δώδεκα Απόστολοι, καθένας με τον πόνο του
Απόστολος	Χέσε μέσα Αποστόλη που δεν πήραμε την Πόλη
Απόστολος	Απόστολος παρήγορος χασάπικης ειρήνης
Απόστολος	Σε δώδεκα αποστόλους ήταν κι' ένας Ιούδας
Απόστολος	Των Αγίων Αποστόλω τα παπούτσα και στο δρόμο
Απόστολος	Από δώδεκ' Αποστόλους και πάλιν ο ένας ήβγεν κακός 
Αραβέλλα	Απουπόξω μπέλα μπέλα κι' απού μέσα κατσιβέλα
Αραβέλλα	Από 'πόξω μπέλα μπέλα κι από μέσα δεν εφέλα
Αράχνη	Κι η αράχνη για να βγάλει το ψωμί της κάθε μέρα υφαίνει και ξυφαίνει.
Αράχνη	Κουκουβάγιες και αράχνες στα αρχοντικά.
Αράχνη	Η αράχνη τα μικρά έντομα πιάνει και τα μεγάλα της χαλάνε τον ιστό.
Άραψ	Αν καταλάβω Αράπης να γίνω
Άραψ	Τόν άράπη νά λευκαίνης, τοϋ κουφοϋ νά τυμπανίζης, τοΰ τυφλοΰ νά δείχνης στράταν, εύκαιρα τόν κόπο χάνεις.
Άραψ	-Χόρεψ’, Αράπη. -Δεν αδειάζω, αφέντη. Χόρεψ’ άράπη — δέ μπορ’ άφέντη
Άραψ	Σαν το μαλλί του Αράπη
Αρβανίτης	Αρβανίτη αν κάνεις φίλο, κράτα και κανένα ξύλο.
Αργυρά	Την Αργύρω βάλε να στα σάσω
Αργυρός	Ο Αργύρης κ΄ η Χρυσούλα, έκαμαν το Φαταούλα 
Αργυρός	Του βούλλωσ' ο Αργύρης το στόμα 
Αργυρός	Όταν ΄μιλούν οι ιερείς, Αργύρη, μη ΄μιλείς
Αρδαβάνης	Στων αμαρτωλώ τη χώρα κι ο Αδραβάνης ’πίσκοπος
Άρειος	... του Αρείου το απύλωτον στόμα…
Αρετή	Η κακία πεθαίνει, αλλά η αρετή δεν πεθαίνει 
Αρετή	Αρετούσα τηνε λές την πολυειδωμένη 
Αρετή	Αρετούσα τηνε λές την χιλιομουσκεμένη 
Αρετή	Και πούθεμ μπου Ρωτόκριτος, και πούθεμ που Αρετούσα 
Άρης	Είναι πολλά τα λεφτά Άρη… Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη.
Άρτα	Η Άρτα είναι χρυσός μπαξές, κλουβί με πέντ' αηδόνια 
Άρτα	Ο Θεός να σε φυλάει από Αγιαννιώτη Τούρκο κι από Αρτινό Χριστιανό 
Αρτέμιος	Αμη αποτάσσει ο Άγι – Αρτέμης κοντάρζα;
Αρτέμιος	Αδελφέ Αρτέμιε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αρτέμιος	Αρτεμάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Αρτέμιος	Αρτέμης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αρτέμιος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αρτέμη κουταμάρες 
Αρχιμήδης	Ένα μύδι κι ένα στρείδι κάνουνε τον Αρχιμήδη
Αρχοντία	Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά.
Ασημίνα	Αν αρτυθείς να φας αρνί κι αν κλέψεις να είν' ασήμι
Ασημίνα	Ασημένια μου μιλιά, χρυσή μου βουβαμάρα 
Αυγερινός	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Αυγερινός	Τ' άι Φιλίππου φίλησε κερά Πούλια την δύσι, και συ γλυκιέ Αυγερινέ την νύκτα για να σβύση 
Αυγή	Όσο με βόηθηκε η νύχτα και η αυγή, δε με βόηθηκε μήτε μάνα μήτε αδερφή.
Αυγή	Βοηθάει η νύχτα κι η αυγή σαν να ‘χω μάνα κι αδερφή.
Αυγή	Αράχνη είδες την αυγή; Σε καλό δε θα σου βγή 
Αυγή	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Αυγή	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρίζει η μέρα κι η αυγή!
Αυγή	Αν δεν δουλέψεις την αυγή, γυμνός θα είσαι τη Λαμπρή.
Αυγή	Τση μελαχρινής η τζιέρα, νόστιμ' είναι κάθε μέρα και τση άσπρης τση μπουχνάτης, μιαν αυγή 'ν' η ομορφιά της
Αυγή	Αν είν' παπάς και λειτουργά, η αυγή θα μας το δείξει.
Αυγή	Μαύρα κι άσπρα σύγνεφα, η αυγή τα ξεχωρίζει
Αύγουστος	Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να 'σουν δυο φορές τον χρόνο.
Αύγουστος	Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου.
Αύγουστος	Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο
Αύγουστος	Μακάρι σαν τον Αύγουστο να 'ταν οι μήνες όλοι.
Αύγουστος	Πάτησε και ο Αύγουστος, η άκρη του χειμώνα
Αύγουστος	Ο Αύγουστος νοικοκυράκος και ο Μάρτης διακονιαράκος.
Αύγουστος	Να ’σαι καλά τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες.
Αφροδίτη	Αφροδίτη ύν τέθηκε Θυσίασε γουρούνι στην Αφροδίτη Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Αφροδίτη	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους =
Άχμετ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Απόφθεγματα
Αβραάμ	Πάσαι ουν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυΐδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες.
Αγάθη	Άρξον χείρ μου αγαθή, γράψον γράμματα καλά, μη δαρθής και παιδεθής και στον φάλαγκα βαλθής = Ερμηνεία: Εν τη ώα. Εν αρχή κώδικος της Μονής το εύρον ούτω: άρξον, χείρ μου αγαθή γράφε γράμματα καλά, μη ντραπής και λυπηθής κι' εις τον φόρον ντροπιάστης
Αγάπη	Όταν αγάπη και ικανότητα δουλεύουν μαζί, να περιμένεις ένα αριστούργημα.
Αγάπη	Τα πουλιά είναι σαν την αγάπη. Υπήρχαν πάντα. Όλα τα είδη εξαφανίζονται, αλλά όχι τα πουλιά. Όπως η αγάπη. Μαργκρίτ Ντυράς, 1914-1996, Γαλλίδα συγγραφέας
Αγάπη	Sine Cerere et Baccho friget Venus. Χωρίς Δήμητρα και Βάκχο (Διόνυσο), η Αφροδίτη παγώνει
Αγάπη	Αγάπη: μια περαστική ασθένεια που θεραπεύεται με το γάμο. =
Αγάπη	Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.
Αγησίλαος	Αγησίλαος ερωτώμενος πώς μεγάλην εκτήσατο δόξαν έφη: «θανάτου καταφρονήσας.»
Αγλάιος	Ο Αρκάς Αγλαός ο ψωφίδιος ο ευτυχέστερος των ανθρώπων.
Αγνή	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αγνός	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αγχίσης	Γυμνήν είδε Πάρις με και Αγχίσης και Άδωνις. Τους τρεις οίδα μόνους. Πραξιτέλης δε πόθεν;
Αδάμ	Ο Αδάμ ήταν άνθρωπος: δεν θέλησε το μήλο για το μήλο, το θέλησε επειδή ήταν απαγορευμένο.
Αδάμ	Πιστεύεται ότι το κρανίον του πρωτοπλάστου Αδάμ ήτο τόσον μέγα, ώστε εκ των κοιλωμάτων των οφθαλμών αυτού ηδύνατο να διήθη ελευθέρης ανήρ έφιππος.
Άδης	Εχθρεύομαι όσο και τις πύλες του Άδη εκείνον που άλλα κρύβει μέσα του κι άλλα απ᾿ το στόμα βγάζει.
Άδωνις	Γυμνήν είδε Πάρις με και Αγχίσης και Άδωνις. Τους τρεις οίδα μόνους. Πραξιτέλης δε πόθεν;
Αέτιος	Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα απότομα βράχια: μονάχα οι αετοί και τα ερπετά μπορούν να φτάσουν στην κορυφή.
Αέτιος	Βλέπουμε τους αετούς να πετούν ψηλά μόνοι τους, ενώ τα πρόβατα μαζεύονται σε κοπάδι.
Αέτιος	Οι ανώτεροι άνθρωποι είναι όπως οι αετοί που χτίζουν τις φωλιές τους ψηλά, σε απρόσιτα σημεία.
Αέτιος	Μακάρι ο φαλακρός αετός να μην είχε επιλεγεί σαν έμβλημα της Αμερικής. Είναι ένα πουλί με απαίσιο και ανήθικο χαρακτήρα. Και δεν βγάζει το ψωμί του τίμια. Βενιαμίν Φραγκλίνος, 1706-1790, Αμερικανός πολιτικός & συγγραφέας
Αέτιος	Μην κακαρίζεις σαν πάπια, να πετάς ψηλά σαν αετός.
Αθανασία	Τα παιδιά είναι η μόνη μορφή αθανασίας για την οποία μπορούμε να είμαστε σίγουροι.
Αθλίας	Διογένης Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο.
Αθλίας	Διογένης Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
Αικατερίνη	Η Σοβιετική Ένωση είναι το νόθο παιδί του Καρλ Μαρξ και της Μεγάλης Αικατερίνης.
Αισχίνης	Ουκ αισχύνει, ω Αισχίνη, ή της πόλεως αισχύνη, καταισχύνεις αισχύνης;' (Δεν ντρέπεσαι Αισχίνη, εσύ, που αποτελείς τη ντροπή της πόλης, να καταντροπιάζεις τη ντροπή;).
Ακαδημία	Ακαδημία: (1) Αρχαίο σχολείο όπου εδιδάσκοντο η ηθική και η φιλοσοφία (2) Σύγχρονο σχολείο όπου διδάσκεται το ποδόσφαιρο..
Ακαδημία	Όποιος δεν γνωρίζει γεωμετρία να μην μπει. Ρητό γραμμένο πάνω απ' την πύλη της Ακαδημίας (του Πλάτωνα).
Αλέξανδρος	Αλέξανδρος ερωτηθείς πού αυτώ οι θησαυροί εισί, επιδείξας τους φίλους έφη «εν τούτοις»
Αλήθεια	Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν.
Αλήθεια	H αλήθεια είναι υπερβολικά γυμνή. Δεν διεγείρει του άντρες.
Ανίκητος	Επίκτητος Ανίκητος είναι δύνασαι, εάν εις μηδένα αγώνα καταβαίνης, όν ουκ έστιν επί σοι νικήσαι.
Άνοιξη	Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες.
Άνοιξη	Άνοιξη είναι η παιδική ηλικία του έτους.
Άνοιξη	Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει.
Άνοιξη	Δεν είναι η άνοιξη που ήλθε, είναι που μου χαμογέλασες.
Άνοιξη	Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις.
Άνοιξη	Tην άνοιξη η φύση φορά τα γιορτινά της
Αντιγόνη	Αντιγόνη (Σοφοκλέους) Δεν είναι στη φύση μου να μισώ, αλλά να αγαπώ.
Άνυτος	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Αράχνη	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Αργεύς	Αιδώς Αργείοι:
Αρετή	Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν. (Μπροστά στην αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα.)
Αρετή	Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία
Αρετή	Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά’ σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.
Αρετή	Οι κομψοί λόγοι και η προσεγμένη εμφάνιση σπάνια συμβαδίζουν με την αρετή.
Αρετή	Μια είναι η αρετή, να αποφεύγεις πάντα το κακο.
Αρετή	Όταν μια γυναίκα αγαπάει, συγχωρεί τα πάντα, ακόμα και τα εγκλήματά μας. Όταν δεν μας αγαπάει, δεν της αρέσει τίποτα πάνω μας, ούτε καν οι αρετές μας.
Αριστείδης	Ιωάννης Στοβαίος Αριστείδης ο δίκαιος ερωτηθείς τι εστι το δίκαιον, «το μη αλλοτρίων επιθυμείν», έφη.
Άριστος	Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί. Για εμένα, ο ένας αξίζει όσο δέκα χιλιάδες, εάν είναι άριστος.
Αριστοτέλης	Αν ο μέσος άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, τότε άνθρωποι όπως ο Μπετόβεν και ο Αριστοτέλης ήταν ανώτεροι από τον Θεό.
Αρχιμήδης	Το πιο απλό παιδί που πάει σχολείο σήμερα είναι εξοικειωμένο με δεδομένα για τα οποία ο Αρχιμήδης θα έδινε τη ζωή του.
Αρχιμήδης	Τα καθαρά Μαθηματικά είναι το καλύτερο παιχνίδι του κόσμου. Σε καθηλώνει πιο πολύ από το σκάκι, έχει μεγαλύτερο ρίσκο από το πόκερ και διαρκεί περισσότερο από τη Μονόπολη. Και είναι δωρεάν, μπορείς να το παίξεις παντού —ο Αρχιμήδης το έπαιζε στη μπανιέρα του.
Αρχιμήδης	Ω ματαιοδοξία! Είσαι ο μοχλός με τον οποίο ο Αρχιμήδης ευχήθηκε να κινήσει τη γη!
Αφροδίτη	Sine Cerere et Baccho friget Venus. Χωρίς Δήμητρα και Βάκχο (Διόνυσο), η Αφροδίτη παγώνει
Ρητά
Αγάπη	Αγάπησε τη γλώσσα σου για να καρπίσει ο νους σου
Άγριππος	Ακαρπότερος Ἀγρίππου
Αρετή	Ιδρώτα θέλ’ η αρετή
Άρης	Ξυνόν ανθρώποις Άρης.
Άρης	Αρηϊφάτους θεοί τιμώσι και άνθρωποι
Φράσεις
Άβα	Η Άβα την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Άβας	Ο Άβας την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Άβδηρος	Ἀβδηριτισμόν ὀφλισκάνεις;
Αβραάμ	Η θυσία του Αβραάμ
Αβραάμ	Σπέρμα Αβραάμ
Αβραάμ	Τ' Αβραάμ τ' αγαθά
Αβραάμ	Τ' Αβραάμ τ' καλά  'Η Τ' Αβραάμ τ' καλά και του Ισαάκ τα κουλουκύθια
Αβραάμ	Ο Θεός να σουδώση του Αβραάμ και του Ισαάκ τ'αγαθά 
Αβραάμ	Κόλποι του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ
Αβροπέδιλος	Εν τούτῳ πεδίλῳ πόδ' ἔχειν
Αγάθη	Αγαθούς τίμα
Αγάθη	Αρετή την λέν τη στρίγλα
Αγάθη	Αγαθή λαλιά δεν με δίνει
Αγάθη	Είσαι τέλεια Αγαθώ
Αγάθη	Αγαθή Τύχη
Αγάθη	Αγαθή Ελπίδα
Αγάθη	Αγαθή Πρόνοια
Αγαθοκλής	Ξύπνα Αγαθοκλή...κοιμάσαι όρθιος
Αγαθοκλής	Ο Αγαθοκλής ο μερακλής
Αγάθων	Ο αγαθός είναι κουτός 
Αγάθων	Ἀγαθοὺς τίμα
Αγάπη	Αγάπη μου
Αγάπη	Φάε αγάπη ή Φάτε αγάπη
Αγάπη	Φάε αγάπη
Αγάπιος	Είσαι τέλεια Αγάπιος
Αγαύη	Πίθος των Δαναΐδων
Αγαύη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άγγελος	Ατζέλου ψυχή παίρνει 
Άγγελος	Μηδ΄ Αγγελής ςτο πέλαγο 
Άγγελος	Άγγελος Κυρίου δεν του το βγάνει 
Άγγελος	Άγγελος πρωτοστάτης!
Αγγλία	Κλάψε Αγγλία τον υπήκοόν σου
Άγις	Ο Άγις την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Αγλαόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Άγνων	Ο Άγνων την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Άδα	Η Άδα την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Αδάμ	Εξορία του Αδάμ
Αδάμ	Απ` τον Αδάμ καταγόμαστε όλοι.
Αδάμ	(Εν) αδαμιαία περιβολή
Αδάμ	Αδάμ παπαδάμ  ή Αντάμ – παπ' Αντάμ
Αδάμ	Από του Αδάμ τον καιρό (Από τον καιρό του Αδάμ)
Αδάμ	Συτζιά του Αδάμ
Αδάμ	Ξύλω του Αδάμ
Αδαμάντιος	Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.
Άδης	Πάει σαν τον στραβό στον Άδη
Αδιάντη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αδιάντη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άδμων	Ο Άδμων την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Άδωνις	Σωστός Αδωνις
Άδωνις	Άδωνις, όνομα τζιαι πράμα.
Άδωνις	Αδώνιδος κήποι.
Αεθλία	Αέθλιο μήλο
Αέθλιος	Αέθλιο μήλο
Αέτιος	Μάτι αετού. ή Αετίσιο μάτι
Αθανάσιος	Βάστα Θανάσ' - Μπράβο Θανάσ'!
Αθανάσιος	Τη γάμησε όλο το χωριό, την πήρε ο Θανάσης
Αθανάσιος	Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη.
Αθανάσιος	Αθανασάς ο κλαπαρχίδας
Αθανάσιος	Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά; για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία.
Αθανάσιος	Είναι για τον άη Θανάσ';
Αθανάσιος	Πάμε για τον άη Αθανάσιο;
Αθάνατος	Αθάνατο νερό
Αθηνά	Ψήφος της Αθηνάς
Αθηνά	Το πουλί της Αθηνάς
Αθηνά	Αθήνα, ανθήνα, ανθός του κόσμου
Αθηνά	Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια
Αίας	Αιάντειος γέλως
Αίας	Αλλ’ ημίν Αίας πού ‘στιν;
Αίας	Ο Αίας την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Αίγαγρος	Ανάθεμά τα τα κούτουλα αγρίμια
Αιγεύς	Θα γίνουμε Αιγαίο πέλαγος 
Αίγη	Η Αίγη την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Αίγλη	Η Αίγλη την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Αίγων	Ο Αίγων την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Αιθερία	Αιθέρια ύπαρξη.
Αικατερίνη	Έτερον εκάτερον
Αικατερίνη	Ρήνα μου, Κατερίνα, μη φαρμακώνεσαι, σου δίνω το βοτάνι.
Αικατερίνη	Κατίνα σαλαμάκι
Αικατερίνη	Γαιδούρι Κατιρνιώτικου
Αιμιλία	Είσαι τέλεια Μιλού
Αιξ	Αναγέλασεν η αίγια την κουδέλλαν
Αιξ	Αίγιες τζαι κουέλλες
Αιξ	Θωρεί με σαν η αίγια το μασαίριν
Αίολος	Ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου
Αισχίνη	Αισχύνην σέβου
Αισχίνης	Αἰσχύνην σέβου
Αίσωψ	Μύθοι του Αισώπου
Άκης	Το Άκης πάει με όλα
Άκμων	Μεταξύ σφύρας και άκμονος
Ακραία	Αακραία καιρικά φαινόμενα
Ακραία	Ακραία αθλήματα. Γωστά επίσης σαν 'εξτρίμ σπορ'
Ακταίη	Πίθος των Δαναΐδων
Ακταίη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αλαμάνος	Σαν αλαμάνος είσαι καημένε!
Αλαμάνος	Τι κάνεις σαν Αλλαμάνος;
Αλαμάνος	Αλαμανιά
Αλβανή	Γηραιά Αλβιώνα
Αλβανός	Albus dies = ευτυχίσμένη μέρα
Αλβανός	Alba stella = αίσιον άστρον
Αλέκτωρ	Πριν αλέκτορα φωνήσαι
Αλεξάνδρα	Άλεκα τσαί ξάλεκα
Αλέξανδρος	Έγινε Αλέκος
Αλέξανδρος	(Και) Πού' σαι Αλέκο...
Αλέξανδρος	Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Αλέξανδρος	Όριον έδωσε και πάρ' Αλέξανδρος
Αλέξανδρος	Εμένα με λεν Αλέξανδρο
Αλεξία	Άλεκα τσαί ξάλεκα
Αλεξία	Είσαι τέλεια 'Λέξω
Αλήθεια	Γυμνή Αλήθεια και στα Λατινικά 'Νuda Veritas'
Αλήθεια	Ωμή Αλήθεια
Αλήθεια	Στραγγαλισμός της αλήθειας
Αλίκη	Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Αλυπία	Αλύπως βίου
Αλύπιος	Αλύπως βίου
Αμάλθεια	Αμάλθειας κέρας γνωστό και σαν κέρας αφθονίας
Αμαλία	Θα ντ’ ν’ πάρουμε την Αμαλία;
Αμβρόσιος	Θωρείς με Παντελή; Θωρώ σε Αμπρουζή!
Αμυγδαλέα	Η αθασιά της Αησιέ αν έσιει αθάσια ας έσιει
Αμυγδαλέα	Και το κουκούτσι αμύγδαλο.
Αμυμώνη	Πίθος των Δαναΐδων
Αμυμώνη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναΐς	Αναΐς από το Παναής
Ανανίας	Μου άλλαξε τον Ανανία
Αναξιβία	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναξιβία	Πίθος των Δαναΐδων
Ανάργυρος	Πίπες, τσιμπούκια, γαμήσια, ο Ανάργυρος
Αναστασία	Ανάστα ο Κύριος
Αναστασία	Αναστάσεως ημέρα 
Αναστάσιος	Είσαι τέλεια Στασής
Αναστάσιος	Στασάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Αναστάσιος	Ανάστα ο Κύριος (Θεός) (γίνεται).
Αναστάσιος	Αναστάσεως ημέρα 
Ανατολή	Ανατολή ανατολών 
Άνδρεα	Είσαι τέλεια Αντρουλλού
Ανδρέας	Μαλακαντρέα
Ανθή	Όλα τ΄ άνθη κ΄ η πασχαλίτσα
Ανθήλεια	Πίθος των Δαναΐδων
Ανθήλεια	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άνθος	Είναι στ' άνθια του
Άννα	Εν η Αννετού η κλατζιού
Άννα	Τζαι που σε παίρνουν, τζαι που σε φέρνουν βρα Αννεζού
Άννα	Για την Άη Άννα είσαι!
Άννας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Αντέρως	"Αντέρως Αλάστωρ" = Αντέρωτας που επιφέρει τον όλεθρο και την καταστροφή και την εκδίκηση.
Αντίνοος	Ωραίος ως ο Αντίνοος
Αντίνοος	Ο νέος ούτος Αντίνοος
Αντώνιος	Κόψε ξύλον κάμ' Αντώνη
Αντώνιος	Του Παπαντώνη τα πρόβατα...
Αντώνιος	Βουβαμός τ' 'Αγ- Αντώνης
Αντώνιος	Αντώνη καρκαντώνη πόφαγες πολύ ποπόνι 
Αντώνιος	Άϊ - Αντώνης κι' 'Αϊ- Θανάσης, χέσι μέσα στου σαξί
Αντώνιος	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνιος	Κόψε πρίνο, καμ’ Αντώνη κι από κουμαργιά Μανώλη, κι αν ρωτάς και για το Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει
Αοιδός	Αιδοίο ο αοιδός
Απίων	Ώχετο απιών
Απόστολος	Ήρθανε τ' Αποστολάκια
Απόστολος	Αποστολικά πήγα
Απόστολος	Απόστολοι εκ περάτων
Απόστολος	Το νεγότσιο του Αποστολάκη
Αράχνη	Είναι σαν τον ιστό της αράχνης.
Άραχνος	Εγίνηκ' άραχνος 
Αργανθών	Αργανθωνίου μακροβιότερος
Αργυρά	Θα μπήξω την άργυρη
Αργυρός	Είν' αργύρης άρρωστος 
Αρειμάνιος	Καπνίζει αρειμανίως
Αρειμάνιος	Αρειμάνιο μουστάκι
Άρειος	Πολλά Άρειος εν
Άρειος	Λυώνει (και πάει) σαν τον Άρειο 
Άρειος	Δεν παύει το Άρειο της 
Αρετή	Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής
Αρετή	Επαίνει αρετήν
Άρης	Υπάρχει ζωή στον Άρη;
Αριάδνη	Ο μίτος της Αριάδνης
Αριέτα	Αριέττα, Αριέττα, ετοιμάσου για κουφέτα
Άρπαλος	Αρπάλεια χρήματα
Άρτα	Σαν το γιοφύρι της Άρτας
Άρτα	Έχει την Άρτα με (ή και) τα Γιάννενα 
Άρτα	Πρέβεζα χρυσό κλειδί, Άρτα μικρό Μισίρι
Άρτα	Άρτα ρήματα
Αρτέμιος	Είσαι τέλεια Αρτεμής
Αρχιμήδης	Εύρηκα!
Αρχιμήδης	Μη μου τους κύκλους τάραττε
Αρχοντίων	Άρχων πρωτοψάλτης
Αυγείας	Καθάρισε τον κόπρο του Αυγείου.
Αφροδίτη	Θυσία (σπονδή) στην Αφροδίτη
Αφροδίτη	Αφροδίσιον ει Πραξιτέλους
Αφροδίτη	'Ορος της Αφροδίτης
Αχιλλεύς	Αχίλλειος πτέρνα
Στίχοι
Αγαμέμνων	Όλοι οι γενναίοι άντρες έζησαν πριν τον Αγαμέμνονα.
Αηδών	Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες (Τρόοδος, Κύπρος) Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963
Αθάμβων	Ποιος θα μπορέσει αθάμπωτος το υπέρλευκο κρίνο να μυριστεί;
Αλώνιος	Στα μαρμαρένια αλώνια
Ανδρόνικος	Και να σου κι ο Ανδρόνικος στους κάμπους καβαλάρης, βροντομαχούν τα ρούχα τουκαι λάμπουν τ' άρματά του.
Ανθή	...Ετσ' η Ανθούλλα έκαμνε το καλωσόρισμά της αντα ' μπαινες στην πόρτα της γεμάτη η... ποθκιά της...
Αντιγόνη	Η κυρία Αντιγόνη το κανόνι
Απόλλων	Κι ο Τεύκρος τότε από την κόρδα του κι άλλη σαγίτα ρίχνει στον Έχτορα αντικρύ, κι ολόκαρδα να τον πετύχει επόθεί· μα δεν τον πέτυχε, τι ο Απόλλωνας της ζάβωσε το δρόμο (παρέσφηλεν γὰρ Ἀπόλλων).
Αρετή	Έτη φωτός στους ουρανούς, έτη Αρετής μες στον ασβέστη.
Αρετή	Τι θέλεις Αρετούσα μου, τι θέλεις Αρετή μου;
Αρετή	Προξενητάδες ήρθανε από την Βαβυλώνα να πάρουνε την Αρετή πολύ μακρια στα ξένα. Οι οχτώ αδελφοί δε θέλουνε κι ο Κωνσταντίνος θέλει.
Αρετή	Άφησ' Αρέτω τα πουλιά κι ό,τι αν θέλ' ας λένε!
Αχιλλεύς	Μήνιν άειδε θεά Πηληιάδεω Αχιλήος. Πρώτος στίχος της Ιλιάδας του Ομήρου
Ποιήματα
Αντώνιος	Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
Απόστολος	Σε τούτ᾿ την τάβλα που `μαστε, σε τούτο το τραπέζι, τους Αποστόλους φίλευα και το Χριστό κερνούσα, και την Κυρά μας Παναγιά θερμοπαρακαλούσα, για να μου δώσει τα κλειδιά, τα Παραδεισοκλείδια ν᾿ ανοίξω την Παράδεισο, να διώ ποιούς έχει μέσα.
ShowOnFooter
Αχιλλεύς	Ο Αχιλλέας και η Χελώνα - ένα από τα πιο γνωστά παράδοξα του φιλοσόφου Ζήνωνα του Ελεάτη