|
|
Ingenio maximus, arte rudis.
Μέγιστη διάνοια, πρωτόγονη τεχνική. |
|
|
Μπρος Μαρία και πίσω Γιάννης |
|
|
Τα θέλει ο Γιάννης τση Μαργιάς, θωρεί η Μαργιά στο Γιάννη |
|
|
Άλλο πράγμα οι Τουπαμάρος, κι άλλο το μουνί της Μάρως |
|
|
Ο τούρτουρος εμύνησεν τ' άι Μηνά πως έρκεται' τζ' αδ δεν έρτη τ' άι Μηνά, τ' άι Φιλίππου δέχτου τον
|
|
|
Ο Μηνάς εμ που μηνά – τους βουνάτους τζαι περνά τζαι τους ασπροζιμπουνάτους σούζει τους τζαι πελεκά τους |
|
|
|
|
Η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο |
|
|
Πρόκοψ’ η Μαγδάλω, το Σαββάτο το Μεγάλο |
|
|
Το άλλο το’ φαγε η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο |
|
|
Έκαμ' ο σκαλτσάς σκαλτούνι κ' η Μαγδαληνή τσιπούνι! |
|
|
Έκαμε ο σκαλτζής σκαλτζούνι κι' η Μαγδαληνή τζιπούνι, κι' η Αννούλα μας φουστάνι ω τι σείσιμο που κάνει! |
|
|
Τη μάγισσαν π' εφοβέθεν παιδίν 'κ' εποίκεν |
|
|
Ράφτρα, κόφτα, μάγισσα, μοιρολογίστρα και μαμή |
|
|
Η πουτάνα σα γεράσει, πέντε τέχνες θε να πιάσει: μάγισσα, μαμή, μεσίτρα, φκιασιδού ή χαρτορήχτρα
|
|
|
Αυτή μαγιεύει και τ' άστρα |
|
|
Ζουντάνιψι η Μαλάμου, ζητάει του σ’χώριου πίσου |
|
|
Σ’ έναν λαιμό γερασμένο τα μαργαριτάρια κλαίνε. |
|
|
Τι του πρέπει του κασσιδιάρη;
Σκούφια με μαργαριτάρι
|
|
|
Τι του λείπει του ψωριάρη χάντρα (φούντα) με μαργαριτάρι.
|
|
|
Τί σου λείπει κασσιδιάρα (κασιδιάρη);
Μαργαριταρένη σκούφια
|
|
|
Όσο πίν' η Μαργαρίτα, τόσο μακροχαιρετάει
|
|
|
Τη δουλειά σου (Γεια χαρά σου), Μαργαρίτα, κι' η δουλειά μας πάει ντρίττα |
|
|
Όπου κάτης, Μάρκος είναι, κι όπου κάττα, Μαργαρίτα
|
|
|
Τρώγε πίνε Μαργαρίτα, μα έχε έγνοια και την πίτα |
|
|
Τι του λείπει του ψωριάρη χάντρα (ή φούντα) με μαργαριτάρι.
|
|
|
Πού πας Μαρία, Μαριώ,
Βιολιά ακούω και πάω να δω |
|
|
Αγάπα η Μάρω το χορό και βρήκε άντρα ζουρνατζή |
|
|
Η γης καταποντίζεται κι η Μάρω καθρεφτίζεται. |
|
|
Και η κουτσή Μαρία |
|
|
Κάνει την οσία Μαρία |
|
|
Λωλά χορεύγεις, Μαριορή, και φαίνονται τα τσα σου. |
|
|
Μη σε νοιάζει Μαριωρή, ξένη πίτα κι αν καεί. |
|
|
Ολα τα χε η Μαριορη, ο φερετζες της ελειπε |
|
|
Τα ’χεν η Μαριά στο νου της, τα ’βλεπε και στ’ όνειρό της, |
|
|
Χόρευε, κυρά Μαρού κι έχε κι έννοια του σπιτιού |
|
|
Αγάπαγε η Μάρω το χορό βρήκε και άντρα χορευτή |
|
|
Ένα το 'χει η Μαριορή, το στεγνώνει το φορεί |
|
|
Χόρευκε τζυρά Μαρού τζι έσιει τζι έννοιαν του μωρού. (ή του σπιθκιού) |
|
|
Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ! |
|
|
Λοαρκάζει τζι η Μαρικκού τον άντραν της μες στους πραματευτάες |
|
|
Αγγονίστην τζι η Πελλομαρού μηλλόπιτταν |
|
|
Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης |
|
|
Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει! |
|
|
Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη. |
|
|
Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη. |
|
|
Η Οσία Μαρία είπεν, ενενήντα εννέα κι άλλ’ έναν εκατόν |
|
|
Μπρος Φραξία, πίσω Μαριγώ κι απο πίσω τα κοπελάρια. |
|
|
Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα |
|
|
Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία |
|
|
Όταν οι άλλοι αποτρυγούσαν, η Μαρία έπλεκε καλάθι. |
|
|
Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι |
|
|
Από μπροστά κυρά - Μαριά κι από πίσω κοφινόκωλη. |
|
|
Από μπροστά κυρά - Μαριώρα κι από πίσω κουτσοκώλα. |
|
|
Είχαμε τόσα σκατά, ήρθε και η Σκατομαριά. |
|
|
Χόρευε, Μαριά του Λιου κι έχε κι έννοια του σπιτιού |
|
|
Ντέρτι που το ‘χει η Μάρω που ‘ναι το μουνί της μαύρο. |
|
|
Το χωριό καιγότανε και η Μαριώ γαμιότανε. |
|
|
Έμπα στο χορό, να σε δω, κυρά Μαριώ |
|
|
Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο». |
|
|
Αν σου κάτσει η Μαρία, τύφλα να’ χει ο Διονύσης. |
|
|
Κατερίνες και Μαργιόλες, γιόμισαν οι στράτες όλες |
|
|
Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους |
|
|
Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ!
|
|
|
Εν το βορτίν της Κέττας. |
|
|
Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια |
|
|
Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα.
|
|
|
Της Αγιάς Μαρίνας δείχνει, σύκον τζ’ αι σταφύλιν
τζ’ αι πορτίν στο γαλευτήρι |
|
|
Τ’ Αγιά-Μαρίνας μπαίν’ και το κούτρελο στ’αμπέλι
|
|
|
Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν
Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι.
(Κύπρος) |
|
|
Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι. |
|
|
Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια. |
|
|
Της αγιάς Μαρίνας ρόβα τζαί τ' άϊ Ηλιού κνιζί |
|
|
Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι |
|
|
Της αγιάς Μαρίνας σύκο τ' άι Τσηρύκου φάε καρύδι, τ' άι Λιά φάει σταφύλι, πάρε τσαί στο πανηγύρι |
|
|
Τσ' αγιά Μαρίνας σύκο και τ' αλιτροπιού σταφύλι |
|
|
Αγιά Μαρίνα κόβει αγγούρια κ' η Κήρυκους κουλουκύθια |
|
|
Αγιά Μαρίνα μάραινε όλους τους κερατάδες |
|
|
Κουκούδι τση Παραμυθιάς και τση Αγιά Μαρίνας |
|
|
Άγια Μαρίνα μάρανε μάννα και θυγατέρα |
|
|
Εδώ έμπλεξα την Αγια Μαρίνα με το βήσσαλο |
|
|
Της αγιά Μαρίνας ρώγα, τ' αϊ Λιώς σταφύλι, της Παναγιάς μαντήλι |
|
|
Βορκάες της Αγίας Μαρίνας νέφη του προφήτη Ηλία: Ο γρόνος εν ναν καλός |
|
|
Αγιά Μαρίνα δωσ' μου σύκα κι άη Λιά άπλωσε και πάρε |
|
|
Άγια Μαρίνα έρχεται με το σύκο, με τ' απίδι και με το γλυκό σταφύλι |
|
|
Άγια Μαρίνα έρχεται με το σύκο, με τ' απίδι, με το κόκκινο σταφύλι |
|
|
Αγία Μαρίνα κόβει τα αγγούρια και η Σωτήρα τα σταφύλια |
|
|
Αγιά Μαρίνα φέρε σύκα τσ' άη Λιά, φέρε σταφύλια
|
|
|
Άγια μου Μαρίνα δώσ' μου σύκα και σταφύλι κάπου κι ανάρια να βρεθεί |
|
|
Άγια Μαρίνα δοσ' μου σύκα κι Άϊ λιά άπλωσ' κι έπαρε
|
|
|
Αγιά Μαρίνα κόβει αγγούρια κ' η Κήρυκους κουλουκύθια |
|
|
Αγία Μαρίνα κόβει τα αγγούρια και η Σωτήρα τα σταφύλια
|
|
|
Αγιά Μαρίνα φέρε σύκα τσ' άη Λιά, φέρε σταφύλια |
|
|
Αγιάς Μαρίνας με βορκά, νέφη τα’άη Ηλία
|
|
|
Απού του φόρου στου γκαλό τσι στην Αγιά Μαρίνα |
|
|
Η Αγιά Μαρίνα εν εφφοήθην πάρα τον Μάρτη την αυγήν και του Μα το μεσημέρι |
|
|
Καλού καλού άντρα μου, στην αγιά Μαρίνα μην πας |
|
|
Ο Προκόπης κόβ' αγγούρια κ΄η γ – Αγιά Μαρίνα σύκα |
|
|
Τ' Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άη Λιά σταφύλι και τ' Άγιου Παντελεήμονα να πας με το κοφίνι |
|
|
Της Αγιά Μαρίνας με το μαντήλι και τ' Άη Λιόση με το κοφίνι
|
|
|
Της αγιά Μαρίνας ρόγα και της Παναγιάς σταφύλι, του Σταυρού με το κοφίνι
|
|
|
Της άγια Μαρίνας ρόγα, τ' άϊ Λιός σταφύλι και το δεκαπενταύγουστο γεμάτο το κοφίνι
|
|
|
Της Αγίας Μαρίνας δεν καν' δουλειά γιατί μιά βολά: Αγιά Μαρίνα μάρανε μάννα και διγατέρα!
|
|
|
Της αγίας Μαρίνας κρύπτονται πλέον σε δρεις μέχρι της ανοίξεως. |
|
|
Της Άγιας Μαρίνας σύκο, του Αη – Λιά σταφύλι και του Αγίου Παντελεήμονα γιομίζει το μαντήλι. |
|
|
Ο Μαρίνος και η νύφη |
|
|
Του κερά Μαριού τα λόγια τάχω ανώγια και κατώγια |
|
|
Αδελφέ Μάριε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι. |
|
|
Μάριε, από που φυσάν οι μύλοι;
|
|
|
Μάριος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
|
|
|
Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μάριου κουταμάρες
|
|
|
Όπου κάτης, Μάρκος είναι, κι όπου κάττα, Μαργαρίτα
|
|
|
Σάν δέν είναι Γιάννης, ας είναι Μάρκος
|
|
|
Σάν κάμουν οι ελιές κρασί, θά βάλη κι' ο Μάρκος γνώση |
|
|
Μήδ' εγώ 'μουν εκεί μήδ' ο Λουκάς τού Μαρκή
|
|
|
Γιόκα μου Μάρκο, γύρισε, παγῶσαν τὰ λαζάνια |
|
|
Ο Νότης ετραγούδαγε σ᾿ του Μάρκου το κιβούρι / και λέει τραγούδια θλιβερά και παραπονεμένα |
|
|
Λες γιατί εγίνη διάκος πως δεν είν' ο μουρλομάρκος; |
|
|
Αν σε τσιμπήση ο Γιάννης βάλε άτσοχα να γιάνη, αν σε τσιμπήση ο Μάρκος σκάψε το λάκκο σου σαράντα σκαλοπάτια βάθος, κι αν σε τσιμπήση η Μαριά σκάψε ακόμη πιο βαθειά |
|
|
Άγιε Μάρκε μου κάψε κι' άφησε κι' όλας |
|
|
Αυτά πάνε για τον άγιο Μάρκο μόνον, αλλά να δούμε |
|
|
Κόψε ξύλον, κάμε Μάρκο
|
|
|
Κόψε πεύκο, κάμε Μάρκο
|
|
|
Όπου Μιχάλης παλαβός, Μάρκος δαιμονισμένος |
|
|
Κόψε ξύλον, κάμε Μάρκο
ή
Κόψε πεύκο, κάμε Μάρκο
|
|
|
Εμείναμεν σαν έμεινεν ο Χατζημάρκος πέρσι που λείψαν του τα κάρβουνα τζι εν είσιεν να δουλέψει. |
|
|
Ό τι Μάρκος ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο |
|
|
Από 'σιει κόρην όμορφην του Μάρτη εν την δείχνει |
|
|
Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα |
|
|
Της Αγια – Μαύρας έρχεται ο καιρός της λαύρας. |
|
|
Όπου δης πολλή αγάπη, κάτεχε μεγάλη μάχη |
|
|
Κάλλιο πο μακριά κι αγάπη, παρά πο κοντά και μάχη |
|
|
Πέθανε να σ' αγαπώ και ζε να σ' έχω μάχη |
|
|
Νάχαν τ' αντρόγυνα κακό, να 'χαν τ΄αδέρφια μάχη |
|
|
Η μάχη κ' η κακία αθρώπους καταστρέφει και την αγάπη κ' η χαρά εξαφανίζει |
|
|
Μούτε κ τ΄αντρόυνο κακία μούτε κ τ΄αδέρφια μάχη
ή
Μάιδε τ΄αντρόγενο χολή, μάιδε τ΄αδέρφια μάχη
|
|
|
Ανάθεμα που μπιστευτεί στων αδερφών τη μάχη κι εις τ' ανδρόγυνο την κάκια απ' το ταχύ ως το βράδυ
|
|
|
Νάχαν τ' αντρόγενο χολή, νάχαν τ' αδέρφια μάχη, κ' μένα με το παιδί πάει να μπή και να βγεί
ή
Έχει τ' αντρόγενο χολή, έχουν τ' αδέρφ' αμαχή, έχει κ' η μάννα με παιδί, όσο να μπη και να 'βγη |
|
|
Το πολύμ μάση, χαλά το στομάσι |
|
|
Όπου θωρείς πολλήν αγάπην, περίμενε και την αμάχη. |
|
|
Αδελφή Μάχη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
|
|
|
Μαχούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
|
|
|
Μάχη και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
|
|
|
Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μαχούλας κουταμάρες
|
|
|
Του' ή Μου’ ψησε το ψάρι στα χείλη |
|
|
Κάλλια κόκκινο μάγουλο, παρά μελανή καρδιά
|
|
|
Άσπρο χαρτί μαύρη μελάνη (βλέπει μόνον ο αγγράμματος)
|
|
|
Για χαρτί και για μελάνη τον καλό γαμπρό μη χάνης |
|
|
Άκουγε σακκοδεμένε τσαί στον τοίχο κομπισμένε, τα 'κατό γρόσα σίγουρα τσαί τη μελανή γαϊδούρα
|
|
|
Αδελφή Μελανεία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
|
|
|
Μελανίτσα,από που φυσάν οι μύλοι;
|
|
|
Μελαινώ και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
|
|
|
Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μελάνας κουταμάρες |
|
|
Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα. |
|
|
Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν. |
|
|
Ανεμέλης ανεμέλα κι' ο Μελέτης εμελέτα κι' ο Μελέτης την επήρε τ' ανεμέλη τη γυναίκα
|
|
|
Ο Γληγόρης γληγορούνε κι ο Μελέτης μελετούνε κι έτσι πήρεν ο Γρηγόρης τη γυναίκα του Μελέτη |
|
|
Ο Μελέτης εμελέτα κι ο Γρηγόρης εγρηγόρα |
|
|
Του Μελέτη τη γεναίκα ο Γρηγόρης τηνε πήρε |
|
|
Αν έκαναν όλες οι μέλισσες μέλι θα το 'τρωγαν και οι γύφτοι. |
|
|
Χωρίς κηφήνες μελίσσι δεν υπάρχει. |
|
|
Αν δεν σε κεντρίσει η μέλισσα, μέλι δεν τρως. |
|
|
Αν είσαι μέλισσας παιδί κέντρωσε και μην λαλείς. |
|
|
Αν κάνανε ούλες οι μέλισσες μέλι δεν θα το χώραγε το κουβέλι. |
|
|
Οι μέλισσες δεν γίνονται σφήκες. |
|
|
Η μέλισσα από τα λουλούδια παίρνει το μέλι. |
|
|
Μια η βασίλισσα πολλές οι μέλισσες. |
|
|
Μια μέλισσα δεν κάνει μέλι. |
|
|
Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια |
|
|
Η μελωδία είναι που κάνει το τραγούδι |
|
|
Είναι απάνω στο αϊβάζι να παντρευτεί
|
|
|
Η μελωδία άλλαξε αλλά το τραγούδι παραμένει το ίδιο.
|
|
|
Η ζωή είναι μια ωραία μελωδία. Μόνο οι στίχοι είναι λίγο μπερδεμένοι. |
|
|
Είδες του κάττου (γάτου) το μαλλί να κλώθετε μεταξι;
Είδες και του κακόγνωτου η γνώμη του να αλλάξει. |
|
|
Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος. |
|
|
Αν εν μήλον ν'αθθίσει, τζι' αν ρόβιν εννά λουβήσει.
|
|
|
Του Αγίου Μηνά βασιλεύει η Πούλια. |
|
|
Ο απόστολος Βαρνάβας ανοίγει τα παναΰρκα, τζ' ο άϊς Μηνάς βαδώννει τα
|
|
|
Τ’ Αϊ Μηνά εμήνυσα και τα’ Αϊ Φιλίπ’ αυτού είμαι, με κουβάρια ράμματα, με σακιά μπαλώματα
|
|
|
Της αγιάς Μαρίνας σύκον, τ' άϊ Μηνά σταφύλιν τζαι τ' Άη Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι
|
|
|
Άη Μηνάς το μήνυσε, κι΄ο Φίλιππος το καρτερεί |
|
|
Άφσ΄τους άι Μηνά και σείρε |
|
|
Δεν μαντινιέρει ο φίλος του ποτηριού και μετρά τις μέρες: Έλα και φτάσε “Άι Μηνά μου καλοκρασά μου” ν΄ανοίξουμε τα νέα κουρούπια |
|
|
Έλα άι μου Μηνά μου καλοκρασά μου! |
|
|
Εαν δεν έλθω του Αγίου Μηνά. Του Αγίου Φιλίππου είμαι αυτού και να μου χαιρετάς παλιοκαπάδες |
|
|
Ο Άι Μηνάς με μήνυσε κι Άι – Φίλιππας με φίλεψε |
|
|
Ο Άι Μηνάς το μήνυσε και ο Φίλιππος το καρτερεί |
|
|
Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
|
|
|
Του Αγίου Μηνά Άη Μηνάς μου μήνυσε κι ως τ΄ Άη-Φίλιππα είμ΄αυτού, λέει το χιόνι
|
|
|
Ο άι Μηνάς εμήνυσε, πούλια μαι' ξημερώση |
|
|
Έχ' ο Θεός κι Άγιος Μηνάς, έχει κι' η γειτόνισσα για 'μάς!
|
|
|
Η μέρα πάει να χαθή κ' εθέριεψεν η νύχτα κι' Άϊς Μηνας εμήνυσε, μη ξημερώσ' η πουλια
|
|
|
Ο Μηνάς εμ που μηνά – τους γουννάτους σαιρετά τους τους τσουππάτους προσκυνά τους – τζαι τους ασπροζιμπουνάτους – σούζει τους τζαι πελεκά τους |
|
|
Τ' Άη Μηνός εμήνυσα κι τ' Άη Φιλίπ' αυτού είμι |
|
|
Τ' Άη – Μηνός μπαίνει χειμώνας |
|
|
Τ' Άη – Μηνός μπαίνει χειμώνας |
|
|
Τ' άι Μηνός εμήνυσε και τ' άι Φιλίππου αυτού είμαι. Χαιρέτα και τους φίλους μου τους παλιοσιγκουνάδις
|
|
|
Τον άη Μηνά εμήνυσε, τ' άη Φιλίπωπ αυτού ειμί, τσ Παναγίας αβόλητα
|
|
|
Εαν δεν έλθω του Αγίου Μηνά. Του Αγίου Φιλίππου είμαι αυτού και να μου χαιρετάς παλιοκαπάδες |
|
|
Ουκ εα με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον. |
|
|
Τα ’φερε ο διάολος κι η σκούφια του Μιχάλη. |
|
|
Χρωστάει του Μιχάλη
ή
Χρουστάει του Μχάλ’ |
|
|
Χωστά χωστά τον έκαμε ο Μιχελής το γάμο, γιατί ήταν λίγα τα ψωμιά και το χωριό μεγάλο. |
|
|
Καλό κρασί κακό κεφάλι |
|
|
Ο Μιχαήλ ο οποίος κρατεί την ρομφαίαν “παίρνει τις ψυχές, ο δε Γαβριήλ με την ζυγαριά ζυγίζει αυτές”
|
|
|
Όπου Μιχάλης παλαβός, Μάρκος δαιμονισμένος |
|
|
Αδελφέ Μιχάλη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
|
|
|
Κόψε ξύλο κάμε Κώστα κι άπό κουτζουπιά Μιχάλη. |
|
|
Μιχάλης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες. |
|
|
Ψόφσι(ν) του βόιδ, πέθανι(ν) ου Μχάλτς |
|
|
Χα ο Μουχάλτς, χα και το χάλνατ' |
|
|
Μιχαλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
|
|
|
Όπου Μιχάλης παλαβός, Μικές παλαβωμένος
|
|
|
Κάκιουσι Μχαλιός κι γύρσι του βρακί τ' αλλιώς
|
|
|
Έτσι τζ' αλλοιώς επέθανεν ο Μιχαληός |
|
|
Κάκιωσεν ο Μαγαλιός γύρισε τον κ.... εμπρός |
|
|
Γρωστεί (χρωστάει) της Μιχαλούς |
|
|
Μονικούλα,από που φυσάν οι μύλοι; =
|
|
|
Μονικούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
|
|
|
Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μόνικας κουταμάρες
|
|
|
Αδελφή Μόνικα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
|
|
|
Η Μόσχα δεν πιστεύει στα δάκρυα
|
|
|
Στη Μόσχα, όλοι θα βρουν κάτι, εκτός από τον πατέρα και τη μητέρα τους |
|
|
Πικρή κι η λυγαριά αλλά μοσχομυρίζει
|
|
|
Αδελφή Μόσχω, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
|
|
|
Μοσχούδα, από που φυσάν οι μύλοι;
|
|
|
Μοσχούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
|
|
|
Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μόσχως κουταμάρες |
|
|
Το μήλο όσο κρύβεται τόσο μοσχομυρίζει
ή
Το μήλον όσον κρύφκεται, τόσον μουσκομυρίζει
|
|
|
Όποιος δουλεύει μοσχομυρίζει κι όποιος κάθεται βρωμάει
|
|
|
Μη μαλώσης με βρωμούσα, μη σου πη τις βρωμιστές της, μη μαλώσης με το μόσχο, θα σου πη τις μυρουδιές του
|
|
|
Μόσχος αδιαφόρετος καθάρια βρώμα
|
|
|
Εάν το άλας μυρανθή, εν τίνι αλεσθήσεται;…
|
|
|
Χύνωμεν μύρον εις την φακήν
|
|
|
Αντάν να σ' εύρω με πολλούς, Γειά σου τζυρά κουμέρα, τζαντάν να σ' εύρω μονησήν, τα μύρα πάσιμ πέρα |
|
|
Για συγγνώμη και για μύρο κίνησε να πας στην Σκύρο.
|
|
|
Απού περάση από μυρτιά και δεν πάρη κλωνάρι, να μη χαρή την νεότην του, και ας είν'και παλληκάρι
|
|
|
Κάλλιο μύρτια και στο λόγγο παρά τ' άντερα στον κώλο
|
|
|
Όποιος περάσει και δε με πιάσει την αγάπη του να χάσει |
|
|
Για συγγνώμη και για μύρο κίνησε να πας στην Σκύρο. |
|
|
Αντάν να σ' εύρω με πολλούς, Γειά σου τζυρά κουμέρα, τζαντάν να σ' εύρω μονησήν, τα μύρα πάσιμ πέρα
|
|
|
Έφερε του Μωυσή τα κόκκαλα
|
|
|
Θαρρεί πως βαστά τον Μωυσήν από τα γένεια
|
|
|
Τον περιμέναμε σαν το Μωυσή να 'βγη από τη θάλασσα!
|
|
|
|
|
Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃς περὶ πολλά, |
|
|
Η Μάρλεν Ντήτριχ έχει ένα όνομα που αρχίζει με ένα χάδι και τελειώνει με ένα χτύπημα μαστιγίου. |
|
|
Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης». |
|
|
Όταν το λουλούδι ανθίζει, οι μέλισσες έρχονται απρόσκλητες. |
|
|
Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού.
Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος |
|
|
Μα να μάθω αυτήν τη μελωδία πριν πεθάνω!
|
|
|
Επίκτητοε
Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα. |
|
|
Ο Μωυσής μας έσερνε 40 χρόνια μέσα στην έρημο για να μας φέρει στο μοναδικό σημείο στη Μέση Ανατολή που δεν έχει πετρέλαιο.
|
|
|
|
|
Είναι μια Μαγδάλω! |
|
|
Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια. |
|
|
Κυνήγι μαγισσών
|
|
|
Μάγος είσαι; |
|
|
Οι τρεις Μάγοι (με τα δώρα) |
|
|
Γης Μαδιάμ |
|
|
Είναι παιδί μάλαμα |
|
|
Το σουβλιάρι τ΄ άη Μάμα |
|
|
Μαδάω την Μαργαρίτα |
|
|
Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής. |
|
|
Μαρία η Πενταγιώτισσα. ή
Μαρίκα η Πενταγιώτισσα |
|
|
Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα |
|
|
Μαρινάκι παίνευε, ψειράκι καβαλίκα |
|
|
Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω!
|
|
|
Νοικοκυριόν του γέρου Μαρίνου
|
|
|
Είσαι τέλεια Μαριεττής
|
|
|
Μάρκος επήεν και Μάρκος ήρτε
|
|
|
Δεν πά' ο Μάρκος για κρασί
|
|
|
Δεν τους λέω πιόν τους Μάρκους |
|
|
Ντιλιμάρκ' τουν λέγουν τούτον |
|
|
Ας είν' καλά ο Μάρκος
ή
Χαλάλι τους ο Μάρκος |
|
|
Κάνουνε Μάρκο
|
|
|
Αυτός είναι Μάρκος |
|
|
Χαλάλι τους ο Μάρκος
|
|
|
Βρε Μάρκο! |
|
|
Άμε, Μάρκο, για κρασί |
|
|
Μαύρα κι άραχνα |
|
|
Μαύρα κι άραχνα |
|
|
Η Μάχη την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη |
|
|
Για το πάπλωμα ν' η μάχη |
|
|
Είσαι τέλεια Μαχού
|
|
|
Του βαστάει αμάχη
|
|
|
Μας ρουφάει το μεδούλι (=μυελός των οστών) |
|
|
Μέχρι το μεδούλι |
|
|
Είσαι τέλεια Μελανού
|
|
|
Καλομελέτα κ' έρχεται
|
|
|
Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου. |
|
|
Είσαι τέλεια Μόνικα
|
|
|
Στις αγκάλες του Μορφέα |
|
|
Είσαι τέλεια Μοσχού
|
|
|
Φύρδην μίγδην που σημαίνει κακό ανακάτεμα, χωρίς καμιά τάξη
|
|
|
Μύρον και μυρωδία |
|
|
Σα μύρο το δίδει
ή
Σαν μύρος μου το δίνεις
|
|
|
Μύρον και μυρωδία
|
|
|
Σα μύρο το δίδει
Ή
Σαν μύρος μου το δίνεις |
|
|
Χύνωμεν μύρον εις την φακήν |
|
|
Ούτε Μωυσής ούτε Γοβδελιάς (Γοβδελέας)
|
|
|
|
|
Εν τη πόλει Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρο τον αδελφό τους... |
|
|
Εν τη πόλει Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρο τον αδελφό τους... |
|
|
Από φυσικού της η μαυρίλα πρέπει να ‘ναι και κλεπταποδόχος.
Οδυσσέας Ελύτης |
|
|
|
|
Αργά μιλούσες μπρος στον ήλιο
και τώρα είναι σκοτάδι
κι ήσουν της μοίρας μου το υφάδι
συ, που θα λέγαν Μπίλιω. |
|
|
Μερτιά μου χρυσοπράσινη, της εκκλησιάς στολίδι, χωρίς εσέ δεν γίνεται κανένα πανηγύρι |
|
|
Θα έδινα στο Μωυσή μια πλάκα πιο μεγάλη
νά γραφε κι' άλλες εντολές κι' ας ήταν που μελάνι
Να είχε Υστερόγραφο με λόγια Κεφαλαία
πως ... ‘Της Ζωής το θέατρο’ έχει τον συγγραφέα! |
