Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Σάρρα	Σάρα, μάρα και του Θεού κατάρα
Σπυρίδων	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Παροιμίες
Σάββας	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Σάββας	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας απλοήθη (αποκρίθη), κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Σάββας	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει ή Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Σάββας	Εν το τζελλίν τ' άι Σάββα 
Σάββας	Άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, άε Νικόλα σόνστσον
Σάββας	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Άγια Βαρβάρα εγέννησε Σάββα κι' άη Νικόλα 
Σάββας	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Σάββας	Άγιος Σάββας σαβανών άγι Νικόλας παραχώνει κι άγι Σπυρίδων ξεπαραχώνει 
Σάββας	Βαρβάρα βαρβάρων', Σάββας σαβανών', άη Νικόλας παραχών', άη Γιώργης ξιναχών΄, άη Δημήτρης τα μαζών΄ 
Σάββας	Άγιος Σάββας κάθεται κι Άης Νικόλας στέκει
Σάββας	Η αγία Βαρβάρα μίλησε κι' ο Σάββας αποκρίθηκε
Σάββας	Η ξέρη, γη σουζαμάδα, τ' Άι - Σάββα το 'κανε
Σαμουήλ	Σαμουηλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Σαμουήλ	Σαμουήλης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Σαμουήλ	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Σαμουήλη κουταμάρες 
Σαμουήλ	Αδελφέ Σαμουήλ, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Σαούλ	Και κόκκορος εν λαχάνοις, και Σαούλ εν προφήταις.
Σαούλ	Και Σαούλ εν προφήταις;
Σαράντος	Των άι-Σαράντων είναι, ας χορέψουμε κι ας είναι.
Σαράντος	Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση και συνήθως κάποιοι απαντούν... και όλοι οι υπόλοιποι δεν κάνουν άλλη τόση
Σαράντος	Σαράντα χρόνια Γιάννης, μαστρο-γιάννης δε γίνεται.
Σαράντος	Τον Σαράντη και αν τον δέρνεις, τον ιδρώτα σου χαλάς.
Σαράντος	Κάλλιο ένα χρόνο κόκορας παρά σαράντα κότα
Σαράντος	Σαράντα ο γιατρός ο Κούκος, σαράντα κι ο Γιώργης ο μπούφος.
Σαράντος	Αξίζει μια γερόκοτα σαράντα πουλακίδες.
Σάρρα	Είχε μαζευτεί η Σάρα και η Μάρα και το κακό συναπάντημα 
Σάρρα	Αυτου είναι η σάρα και η μάρα
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και η τρύπια η χουλίαρα
Σάρρα	Η Σάρα και η Μάρα και μια στραβή σομάρα
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και του Λάζαρου η μάνα 
Σάρρα	Σάρα, μάρα, τζαι κουτσή γαδάρα 
Σάρρα	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και το κακό συναπάντημα
Σμαράγδα	Αν δεν καμινάρη ο νους, έχε γεια Σφιαράγδω μου  
Σμαράγδα	Όλα τάχεν η Σμαράγδω μας, ακόμ' ο φερετζές τήν έλειπεν 
Σμαράγδα	Σα νιονιό δεν έχεις, έχε γεια, Σμαράγδα μου
Σολομών	Θωρείς εκείνο το βουνό, όπου πηδά το λάφι; Πήδα και το λαφόπουλο, κι' ο Σολομών το γράφει
Σολομών	Σο σοφό Σολομών dου τζο πόμειν' ο κόσμος, σε κανείνα τζο πομένει
Σολομών	Ο Σολομός τη γυναίκα την ετίμα ως ατίμητο ζαφείρι κ' εκείνη τον εκρέμασε από το παραθύρι.
Σουλτάνα	ἕνα ἑκατομμύριο λίρες ἡ ἑφτακρατόρισσα, δέκα ἑκατομμύρια ἡ Σουλτάνα
Σουλτάνος	Ο φτωχός κοιμάται στον αχυρώνα κι ονειρεύεται πως είναι σουλτάνος
Σουλτάνος	Ετούρκεψε ο Σουλτάνος;
Σουσάννα	Χόρεψε, μωρή Σουσού, τα κουρέλια απίσω σου
Σουσού	Χόρεψε, μωρή Σουσού, τα κουρέλια απίσω σου
Σουσού	Χόρευε κυρά Σουσού, τήρα κι από πίσω σου
Σοφία	Κάκιουσι γριά Σουφιά κ' εύσι μια γαβάθα
Σοφία	Της Αγίας Σοφιάς, πάρε κοφίνι να τρυγάς.
Σοφία	Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις.
Σοφία	Με τη σοφία 'βρήκα τη θεότη
Σοφία	Εδώ που μας κατάστρεψεν ο Θεός και μας ήβαλε κάτω που τον τύραννο, είναι γιατί ανέβαιναν στα κατηχούμενα, στην Αγιά Σοφιά, με τ’ αλόγατα κι ήπαιρναν το αντίερο (αντίδωρο) οι Ρωμαίοι με το περούνι το μαλαματένο.
Σοφία	Τη σοφία και τη γνώση το κρασί θα μου τη δώσει
Σοφία	Παροιμία λαού, σοφία Θεού
Σοφία	Κεφαλλονίτικος παππάς τα λέει με σοφία τα δώδεκα Ευαγγέλια τα κένει δεκατρία
Σοφία	Θιακοί με την σοφία βρήκαν την θεότητα
Σοφία	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Καταιρίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. - Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Σοφία	Οικονομήθη η Αγία Σοφία με τη φόλης το λάδιν
Σπυρίδων	Όλοι οι καλοί καλοί κι ο Σπύρος ο Ραΐζης
Σπυρίδων	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Σπυρίδων	Απ’ του Αϊ – Σπυρίδωνα η μέρα μεγαλώνει σπυρί – σπυρί. ή Από τ' Άη – Σπυριδώνου αξαίν' η μέρα ένα σπυρί  ή Σπυρί, σπυρί, μεγαλών΄ η μέρα, από τον αγίου Σπυρίδωνος
Σπυρίδων	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Σπυρίδων	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Σπυρίδων	Άγιος Σάββας σαβανών άγι Νικόλας παραχώνει κι άγι Σπυρίδων ξεπαραχώνει 
Σπυρίδων	Άη Σπυρίδουνας άσπρισ τα γένεια τ΄ 
Σπυρίδων	Τ΄Άι Σπυρή παίρνει σπυρί της Άγιας Άννας αναπνοή κια τω(ν) Φωτώ(ν) παίρνει ώρα
Σπυρίδων	Κόψε ξύλο κάμε Σπύρο/ κι από κουτσουπιά Βαγγέλη/ κι α ρωτάς και για το Γιάννη/ ό,τι ξύλο βάνεις πιάνει
Σπυρίδων	Ου άη Λιάς ήτανι τσουπάνς λένι οι τσουπάνδις κι άη Σπυρίδουνας τσαγκάρς λένι οι τσαγκαράδις
Σπυρίδων	Σαν τουν “Άγιου Σπυρίδουνα θα βάλου του ζουμπίλ΄στου τζιηφάλι μ΄”
Σταμάτιος	Ανοστιά του Χαραλάμπη και γιαχνί του γέρου Σταμάτη
Σταμάτιος	Άμα στράφτει του Ακάμα, τα νερά με δίχα στάμα
Σταμάτιος	Φράξε το ρέμα στην πηγή να μη γενεί ποτάμι, γιατί αν γενεί, δεν σταματά, ότι κανείς κι αν κάνει
Σταμάτιος	Των ακριβών τα στάματα, σε χαροκόπου χέρια
Σταμάτιος	Όπως μου ’πε ο μπάρμπας μου ο Σταμάτης, όντες μ’ είχες ας μ’ εκράτεις
Σταύρος	Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!
Σταύρος	Απ’ του Σταυρού και πέρα άλλαξε ο βλάχος βέρα. (στρούγκα)
Σταύρος	Ήρθε του Σταυρού, τέλος του Καλοκαιριού.
Σταύρος	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Σταύρος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Σταύρος	Του Σταυρού, άλλος νοικοκύρης εδώ κι άλλος αλλού.
Σταύρος	Να σταυρωθεί το κακό, χρειάζονται τρεις παρακλήσεις 
Σταύρος	Από το ίδιο ξύλο κάνουν σταυρόν και φκυάρι 
Σταύρος	Άμα δεις λαγόν εμπρός σου, τρεις φορές καν’ το σταυρό σου.
Σταύρος	Αν ήξερες δυο γράμματα την άλφα και την βήτα και το Σταυρέ, βοήθει μοι, κι αν έπεφτει την νύχτα 
Σταύρος	Γάμος εις τα γέρατα, ή σταυρός ή κέρατα.
Σταύρος	Ήρθ’ ο Σταυρός, σταύρωνε και σπέρνε.
Σταύρος	Κάλλιο σταυρός στην πόρτα σου, παρά στην εδική μου.
Σταύρος	Ούτε το διάβολο να δεις, ούτε τον σταυρό σου να κάνεις. 
Στέργιος	Ρίζος και Στεργιαλής, Στεργιαλής και Ρίζος
Στεφανία	Βλεπ' η κόρη στ' όνειρό της αρρεβώνες και στεφάνια
Στεφανία	Εγύρισαν τα στέφανα εις τον γαβρό κουμπάρο
Στεφανία	Τα στέφανα στου νειους κ' η κλάπεις στους γαϊδάρους
Στέφανος	Όσα ξέρ΄ ο Στεφανής δεν τα ξέρ΄ άλλος κανείς
Στέφανος	Αδελφέ Στέφανε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Στέφανος	Στεφανούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Στέφανος	Στέφος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Στέφανος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Στεφανάκου κουταμάρες
Στέφανος	Δε μιλεί αυτός, μιλεί το πολυστέφανο  ή Ομιλεί ο πολυστέφανος
Στέφανος	Ότι του φανεί του λωλο Στεφανή ή Όπως του φανεί του λωλο Στεφανή
Στησίχορος	Οὐδὲ τὰ τρία Στησιχόρου γνῶναι (στροφή, αντιστροφή, επωδός)
Στρατήγιος	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Στυλιανή	Άι Βαρβάρα (γ)έννησε, γι' η Στελιανή το δέχτη, κι άης Νικόλας το 'κουσε, γιατί πά να το βαφτίσει
Στυλιανός	Τ΄ άλογο γυρίζει και στο στύλο αράζει
Στυλιανός	Το άλογο γυρίζει μυρίζει και στο στύλο θ΄ αράξη
Στυλιανός	Αδελφέ Στέλιο, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Στυλιανός	Στελλάρας και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Συμεών	Ο Τρύφωνς τρίφτ'τα κόκκαλα, η Παναγιά τα πλάθ'κι ου Συμιώνς τα σημειώνει
Συμεών	Η Παναγία πλάθ' κι ο Συμεών σημαιών' 
Σώζων	Μπονάτσες του Άη-Σώστη
Σωτήρ	Όπου τάβλα και ποτήρι, δέξου και τον κυρ-Σωτήρη.
Σωτήρ	Τ’ Αηλιός καρύδι, του Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Σωτήρ	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι 
Σωτήρ	Αλή πασάς στα Γιάννενα κι το Σώτος στον Άγιο Γιάννη 
Σωτήρ	Ο σώζων εαυτόν σωθήτω
Σωτήρ	Ο παπάς με τον Σωτήρη, δεν χρειάζοντ΄άλλοι φίλοι
Σωτήρα	Τ’ Αηλιός καρύδι, της Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Σωτήρα	Αγία Μαρίνα κόβει τα αγγούρια και η Σωτήρα τα σταφύλια
Απόφθεγματα
Σίσυφος	Φαντάζομαι πως ο Σίσυφος ήταν ευτυχισμένος.
Σοφία	Ισοκράτης Σοφία μόνον κτημάτων αθάνατον.
Σοφία	Πλάτων Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον.
Σοφία	Ει το τρέφειν πώγωνα δοκείς σοφίαν περιποιείν, και τράγος ευπώγων αίψ’ όλος εστὶ Αν το να έχεις γένεια θεωρείται σοφία, τότε και οι τράγοι θα ήταν σοφοί
Σοφοκλής	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Σοφοκλής	Αριστοτέλη Τρεις δε και σκηνογραφίαν Σοφοκλής.
Σοφοκλής	Ο Σοφοκλής εσθίει όψον τω οικέτι αρέσκονται, ο δε Ευριπίδης ότι αυτώ αρέσκει!
Στέργιος	Ο Έλλην στέργει συνήθως να είπη την αλήθειαν, ουχί όμως και να την γράψη.
Στέργιος	Στέργε μεν τα παρόντα, ζήτει δε τα βελτίω.
Σωκράτης	Πλάτων Σωκράτης μαινόμενος.
Σωκράτης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Σώφρων	Το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα
Ρητά
Στέργιος	Στέργει γαρ ουδείς άγγελον κακών επών.
Φράσεις
Σαλώμη	Αδελφή Σαλώμη, που την ψάχνουν οι λοστρόμοι
Σαμουήλ	Είσαι τέλεια Σαμ
Σαμψών	Σαμψών και Δαλιδά
Σαμψών	Τα μαλλιά του Σαμψών
Σάντρη	Η Σάντρη την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Σαούλ	Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;
Σάρρα	Ήταν η Σάρα κι' η Φάρα 
Σελήνη	Σελήνη ορθή; Δεν έχει βροχή 
Σίβυλλα	Σιβυλλική απάντηση
Σίσυφος	Σισύφειος προσπάθεια
Σκότιος	Σκότος το εξώτερον
Σκότιος	Αιώνιο σκοτάδι
Σκότιος	Άρχοντας του σκότους ή του ερέβους ή της Κόλασης ή των σατανάδων.
Σκύλλα	Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Σμινδυρίδης	Δεν έμεινε πετεινός στη Σύβαρη
Σολομών	Έχει του Σολομού το νου
Σολομών	Νενίκηκά σε Σολομών
Σολομών	Ο σοφός Σολομών
Σούλα	Η Σούλα την Τετάρτη, μας γύρισε την πλάτη
Σουλτάνα	Έμεινε σαν η Σούλτω με την κνα
Σουλτάνος	Ζει σαν σουλτάνος
Σουσάννα	Τρως, Σούζη τρως. Και ψεύδεσαι και τρως.
Σοφία	Η σοφία νικάει (σήμερα) την αντρεία 
Σοφία	Πάντα εν σοφία εποίησε 
Σοφία	Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου
Σοφία	Σοφία Σολομώντος
Σοφία	Οι Κάτω πέτρες κι η Αγιά Σοφιά
Σοφία	Αγιά Σοφκιάν εν να χτίσεις;
Σπάρτακος	Ιδού ο Σπάρτακος
Σπυρίδων	Το βρε σαν ο Σπύρος τα τραγιά
Σπυρίδων	Ο άγιος Σπυρίδων είναι
Σπυρίδων	Δεν έχει σπυρί μυαλό
Σταμάτιος	Σταμάτ' έχ' κόκκαλα και δε γένεται γλήγορα;
Σταμάτιος	Σταμάτα επιτέλους...ή Επιτέλους σταμάτα...
Στέλλα	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στέντωρ	Στεντόρεια φωνή
Στεφανία	Δύο κορυφές, δυο στεφάνια
Στεφανία	Γειατριά τση αγάπης στέφανα
Στέφανος	Χίλιοι πρωτοστέφανοι
Στέφανος	Είσαι τέλεια Στεφανής = ειρωνικά
Στυλιανή	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στυλιανή	Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα
Στυλιανός	(Που) στύλλον, στύλλον, άνεση
Στυλιανός	Είσαι τέλεια Στυλλής
Στυλιανός	Στελλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Σωκράτης	Θα μπορούσα να ανταλλάξω όλη μου την τεχνολογία για ένα απόγευμα με τον Σωκράτη.
Σωτήρ	Έγινε αμόντος ο Σωτήρης
Σωτήρα	Γυνή δικαία του βίου σωτηρία.
Στίχοι
Σαράντος	Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή
Σελήνη	Ιδών σε ο ήλιος και η σελήνη, Φιλάνθρωπε, επί ξύλου κρεμάμενον, ακτίνας απέκρυψαν
Σέργιος	Τα μαλλιά μου δε θέλω να τα κόψω, εδώ πάνω συχνά σεργιάνισε το χέρι σου.
Στέργιος	Τα σημάδια πίσω να πάτι Στέργιους πισμάνιψι.
Συνάναρχος	Άναρχος ο κόσμος κι άσωστος