|
|
Τραγουδιστής: Αθίγγανοι του σύμπαντος
Συνθέτης:
Στιχουργός:
Χρονολογία:
Στον καθρέφτη του χρόνου αγνώριστα τα πρόσωπά μας
Oι αιώνες σβήσαν με τη σκόνη τους τα ονόματά μας
Kραυγές αγωνίας και πόνου παγώσαν στη σιωπή
Tο μισό του ουρανού χωρίς ταυτότητα, χωρίς φωνή.
Σαν αναπαραγωγικές μηχανές γεννοβολάμε τα παιδιά μας
σε ρόλους μάνας, αδερφής, πόρνης, Παναγίας, Μαγδαληνής
Ζούμε χωρίς να ορίζουμε τα ίδια τα κορμιά μας
κάτω απ’την πίεση μιας άθλιας ηθικής
Εύα, πλευρό του Αδάμ, υπεύθυνη για την πτώση της ανθρωπότητας
Το σώμα σου είναι το πεπρωμένο σου στην τάξη της πατριαρχίας
Η θρησκεία δίκασε τον έρωτά σου σαν δύναμη σατανική
Η επιστήμη σε στιγμάτισε, υστερική και ανισόρροπη
Σαν αναπαραγωγικές μηχανές γεννοβολάμε τα παιδιά μας
σε ρόλους μάνας, αδερφής, πόρνης, Παναγίας, Μαγδαληνής
Ζούμε χωρίς να ορίζουμε τα ίδια τα κορμιά μας
κάτω απ’τον φόβο και την πίεση μιας άθλιας ηθικής
Διαιωνίζουμε το σύστημα...
Γυναίκα, κομματιασμένη εικόνα
Άνθρωπος, ψάχνω το αληθινό σου πρόσωπο
μα δε σε βρίσκω πουθενά
Άνετη, πόρνη κι αυτή με τη γυναίκα.
Παντού τριγύρω σπίτι, χείλη, χέρια, πόδια
Φανταχτερά προϊόντα που πρέπει να αγαπήσεις
Ζωή ονειρεμένη σαν στις διαφημίσεις
μόνο που τα προϊόντα δεν ξέρουν να αγαπούν
Η ελευθερία δε χωράει στα όνειρα σας
Η εξέγερση δε ζητάει την άδειά σας
Αν εμείς δεν ανατρέψουμε τα προνόμια σας
να μάθουμε να ζούμε από δω και μπρος
Θα βγούμε στους δρόμους με τους δικούς μας νόμους
Θα μάθετε να σέβεστε τους άδικους σας νόμους
Όχι άλλα δάκρυα πόνο και ταπείνωση
Να μάθουμε να ζούμε...
Παγιδευμένη στον ιστό της ματαιότητας
στο μύθο της αιώνιας θηλυκότητας
σ’ ένα ξένο σώμα που πασχίζεις να αλλάξεις
ανδρικό τοπίο σε δοχείο ηδονής
Αντικείμενο φύσης μαζί και φαντασίωση
υπηρέτρια παιδιών και συζύγων.
Σ’ ένα κόσμο που σου δίνει διαταγές
και σε πνίγει σε αμέτρητες σιωπές.
Η ελευθερία δε χωράει στα όνειρα σας
Η εξέγερση δε ζητάει την άδειά σας
Αν εμείς δεν ανατρέψουμε τα προνόμια σας
να μάθουμε να ζούμε από δω και μπρος
Θα βγούμε στους δρόμους με τους δικούς μας νόμους
Θα μάθετε να σέβεστε τους άδικους σας νόμους
Όχι άλλα δάκρυα πόνο και ταπείνωση
Να μάθουμε να ζούμε...
|
