Ο Παύλος αναφέρεται στην οικογένεια της Βήλης στην Α' Κορινθίους επιστολή, ήταν μια οικογένεια αληθινά χριστιανική, με μια ψυχή, με μια καρδιά και το ίδιο φρόνημα. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της. Και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν το Χριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Θύματα θρησκευτικού φανατισμού

Όνομα:	Βήλη
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'βηλός' με αναβιβασμό του τόνου, και σημαίνει ‘κατώφλι’ που κατά κάποιο τρόπο χωρίζει το ιερό από το βέβηλο.

Κόρη του Τερέντιου και της Νεονίλλης, όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν άλλοι χριστιανοί τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της, και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν το Χριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Εννέα άνθρωποι, θύματα θρησκευτικού φανατισμού.

Όνομα:	Ευνίκη
Ετυμολογία:	Από το ευ και το νίκη και σημαίνει "η καλή νίκη".

Ήταν μια πραγματική «κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία". Οικογένεια αληθινά χριστιανική, με μια ψυχή, με μια καρδιά και το ίδιο φρόνημα. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της. Και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν το Χριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Όνομα:	Νεονίλλη
Ετυμολογία:	Από τη λέξη ΄νέος΄και την υποκοριστική κατάληξη '-νίλλη' οπότε σημαίνει το νεαρό κορίτσι, την παιδούλα.

Ήταν μια πραγματική «κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία» (Α' προς Κορινθίους ιστ' 19.). Οικογένεια αληθινά χριστιανική, με μια ψυχή, με μια καρδιά και το ίδιο φρόνημα. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της. Και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν το Χριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Όνομα:	Νίτας
Ετυμολογία:	Υπό διερεύνηση

Ήταν μια πραγματική «κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία». Οικογένεια αληθινά χριστιανική, με μια ψυχή, με μια καρδιά και το ίδιο φρόνημα.

Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της. Και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν το Χριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Όνομα:	Σαρβήλος
Ετυμολογία:	Υπο διερεύνηση

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Νεονέλλης
Ετυμολογία:	Από τη λέξη ΄νέος΄και την υποκοριστική κατάληξη '-νέλλης' οπότε σημαίνει το νεαρό αγόρι.

Ανιψιά του αγίου Βονιφατίου. Πήγε στη Γερμανία μαζί με τριάντα ακόμη Βρετανίδες μοναχές, σταλμένες από την πριγκίπισσα Τέλτα, ηγουμένη της μονής του Βίνμπουρν για να βοηθήσουν στην εξάπλωση του χριστιανισμού στα γερμανικά φύλα. Κοιμήθηκε το 782 μ.Χ.

Όνομα:	Λαϊόβα
Ετυμολογία:	Υπό διερεύνηση

Κατάγεται από την Ιρλανδία, δεν έχουμε άλλες πληροφορίες για το βίο του.

Όνομα:	Αμπάν
Ετυμολογία:	Υπό διερεύνηση

Και οι δύο Όσιοι αγωνίστηκαν κατά των αιρετικών. Τον Φιρμιλιανό αναφέρει με στοργή ο Μέγας Βασίλειος. Σε Σύνοδο, που ο Αρχιεπίσκοπος αυτός συγκάλεσε στο Ικόνιο, αποφασίστηκε να βαπτίζονται οι Nαυατιανοί και γενικώς όλοι οι αιρετικοί, που ήθελαν να προσέλθουν στην αληθινή Εκκλησία.

Όνομα:	Φίρμιος
Ετυμολογία:	Από τη Λατινική λέξη ‘firmus’=στερεός, βέβαιος, ασφαλής, από την οποία προέρχεται και το αγγλικό ‘firm’.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Φιρμία
Ετυμολογία:	Από τη Λατινική λέξη ‘firmus’=στερεός, βέβαιος, ασφαλής, από την οποία προέρχεται και το αγγλικό ‘firm’.

Δεν υπάρχουν άγιοι με αυτό το όνομα. Μπορούν όμως οι Μεταξάδες να επιλέξουν να γιορτάζουν μια από τις πιο κάτω ημερομηνίες.

Όνομα:	Μεταξάς
Ετυμολογία:	Από το μετάξι και σημαίνει αυτόν που ήξερε την τέχνη παραγωγής του μεταξιού.

Δεν υπάρχουν άγιοι με αυτό το όνομα. Μπορούν όμως οι Μεταξίες να επιλέξουν να γιορτάζουν μια από τις πιο κάτω ημερομηνίες.

Όνομα:	Μεταξία
Ετυμολογία:	Από το μετάξι και σημαίνει "η λεία και απαλή σαν το μετάξι"

Η Αγία Φεβρωνία ήταν κόρη του βασιλιά του Βυζαντίου Ηρακλείου (610 - 641 μ.Χ.). Αφού έζησε με πνεύμα Θεού, απεβίωσε ειρηνικά.

Όνομα:	Φεβρωνία
Ετυμολογία:	Προέρχεται από το λατινικό 'februo', που σημαίνει εξαγνίζω, επομένως αυτή που είναι εξαγνισμένη, τίμια και αγνή.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών. Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ανάξαρχος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘άναξ’= βασιλιάς και ‘άρχω’ και σημαίνει τον βασιλιά που άρχει.

Ένας από τους αγίους επί αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.) και ηγεμόνος Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής που μαρτύρησαν μαζί με άλλους τριάντα εννέα Χριστιανούς λόγω της πίστης τους και δοκιμάσθηκαν με πολλά βασανιστήρια. Η υπομονή τους και η πίστης στο Χριστό τους κράτησε στα μαρτύρια. Πρώτα τους χτύπησαν υπερβολικά, μέχρις ότου φάνηκαν τα σπλάγχνα τους, στην συνέχεια με πυρωμένα καρφιά τους τρύπησαν τα ισχία και επάνω σε αυτά έριξαν ξύδι και αλάτι. Αφού όμως προσευχήθηκαν, κατέστρεψαν τα ξόανα, τους βωμούς και τους ναούς των ειδωλολατρών. Στο τέλος, μετά τις φρικτές βασάνους, αποκεφαλίσθηκαν. Η Εκκλησία τιμά την μνήμη τους και στις 28 Οκτωβρίου.

Όνομα:	Ανάξαρχος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘άναξ’= βασιλιάς και ‘άρχω’ και σημαίνει τον βασιλιά που άρχει.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Αριστείδης
Ετυμολογία:	Από το επίθετο άριστος και το είδος και σημαίνει "ο άριστος στη μορφή, ο ωραιότατος".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Αφρικανός
Ετυμολογία:	Αυτός που κατάγεται από ή ανήκει στην Αφρική. Η ετυμολογία του ονόματος Αφρική δεν είναι επιβεβαιωμένη. Όμως αξίζει να αναφερθεί ότι οι Ρωμαίοι ονομάζανε τους Καρθαγένειους ‘ifri’. Στη δε Βερβερική (Βόρεια Αφρική) γλώσσα αυτό σημαίνει σπηλιά. Το δε επίθεμα ‘κα’ στα Λατινικά σήμαινε ’γη’. Οπότε Αφρική σημαίνει γη των ανθρώπων των σπηλαίων.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Δημάρατος
Ετυμολογία:	Από τις λέξεις 'δήμος' και 'αρετή' και σημαίνει αυτόν που στο πρόσωπό του ο λαός αναγνωρίζει ηθική ανωτερότητα, εντιμότητα, και ψυχική ομορφιά.

Όνομα:	Δημήτριος
Ετυμολογία:	Από το Δη (Γη) και μήτηρ ("μητέρα Γη") και σημαίνει "αυτός που ανήκει, ο αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Δημοκλής
Ετυμολογία:	Από το δήμος=λαός και κλέος=δόξα δηλαδή "δόξα του λαού"

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Δημοσθένης
Ετυμολογία:	Από το δήμος και το σθένος (δύναμη) και σημαίνει "αυτός που αντλεί τη δύναμή του από τον λαό".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Διόνυσος
Ετυμολογία:	Το πρώτο συνθετικό ‘Διο’ του ονόματος του σημαίνει γιος του Δία, το δε δεύτερο ‘νυσος’ προέρχεται από τις Νύμφες τροφούς που τον παράδωσε ο Ερμής για να τον μεγαλώσουν, οι οποίες κατοικούσαν στη Νύσα της Μικράς Ασίας. Ο Σωκράτης χαριτολογώντας στον Κρατύλο του Πλάτωνα λέει ότι το όνομα σημαίνει αυτόν που δίνει τον οίνο. Και ότι θα μπορούσε να ονομαζόταν και Οιόνους γιατί γεμίζει το μυαλό μας με ‘οίησιν’, δηλαδή φαντασία, στοχασμό, διανόηση και κάμνει πολλούς από τους πίνοντας να νομίζουν ότι έχουν νουν, ενώ δεν έχουν.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Επαμεινώνδας
Ετυμολογία:	Από την πρόθεση 'επί' και το επίθετο 'αμείνων' και σημαίνει "ο γιός του γενναιότερου".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ετεοκλής
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'ετεός'=αληθής + 'κλέος'=δόξα και σημαίνει αυτόν που έχει πραγματική δόξα

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ζήνων
Ετυμολογία:	Από το Ζήν (όνομα του Θεού Ζευς) και σημαίνει "εκείνος που προέρχεται από το Θεό"

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ηλίας
Ετυμολογία:	1. Αρχαίο Ελληνικό όνομα του γιού του θεού Ήλιου, Ηλία. Παρόλο που λέγεται ότι τα ονόματα των θεών των αρχαίων Ελλήνων δεν έχουν ετυμολογική ταυτότητα, υπάρχουν κάποιοι, και πρώτος ο Σωκράτης μέσα από τον Κρατύλο, που επιχείρησαν να δώσουν κάποιες ερμηνείες. Εμείς συνδυάζοντας όλα όσα διαβάσαμε, καταλήξαμε ότι μάλλον προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη ‘άλιος’ που στην Ιωνική διάλεκτο αποδίδεται σαν ‘ήλιος’. Το ‘άλιος’ δε, προέρχεται από το ‘αλς’=θάλασσα και σημαίνει τον θαλασσινό, αυτόν που κατοικεί στην θάλασσα και εμφανίζεται (ανατέλλει) από την, και αποσύρεται (δύει) στην ‘θάλασσα’. 2. Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα אליה ‘Ελάγια’ Ένας συνδυασμός των δυο πιο προσφιλών προσφωνήσεων του Θεού στην Εβραϊκή Βίβλο אל ‘ελ’=Θεός, και יה ‘γιαχ’=θεϊκό όνομα και σημαίνει το όνομα του θεού είναι γιαχ.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ηρακλής
Ετυμολογία:	Από το όνομα της θεάς Ήρας και το κλέος (δόξα) και σημαίνει «δόξα της Ήρας».

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ησαΐας
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα που αποτελείται από δυο μέρη ‘Γιαχβέ’=Θεός και ‘γιασιά’=σώζω και σημαίνει "ο Θεός σώζει".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών, βωμών και άλλων ιερών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ήφαιστος
Ετυμολογία:	Από τη ρίζα αφ- του ρήματος «άπτω», που σημαίνει ανάβω, καίω, προέρχεται το όνομα τού Θεού τής φωτιάς, άρα Ήφαιστος είναι αυτός που καίει, ο πύρινος. Από το όνομα τού Θεού προέρχεται και η λέξη ηφαίστειο. Ηφαιστίων = Αυτός που ανήκει στον Ήφαιστο

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Θεμιστοκλής
Ετυμολογία:	Από το θέμις (δικαιοσύνη) και το κλέος (δόξα) και σημαίνει "ο ένδοξος  υπερασπιστής του δικαίου, δόξα της δικαιοσύνης".

Ήταν μια πραγματική «κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία». Οικογένεια αληθινά χριστιανική, με μια ψυχή, με μια καρδιά και το ίδιο φρόνημα.

Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της. Και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν το Χριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Όνομα:	Θεόδουλος
Ετυμολογία:	Από το θεός και δούλος που σημαίνει "δούλος του Θεού"

Μαρτύρησε με τους Άγιους Μάρτυρες Αφρικανό, Μάξιμο, Πομπήιο και Τερέντιο και άλλους τριάντα εννέα το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής. Αυτοί ήταν οι Αλέξανδρος, Ανάξαρχος, Αναξιμένης, Αριστείδης, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Επαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ηλίας, Ηρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων και Χρόνιος.

Όνομα:	Θεόδωρος
Ετυμολογία:	Από το θεός και το δώρον και σημαίνει "δώρο του Θεού".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών, βωμών και άλλων ιερών..

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Θεόφραστος
Ετυμολογία:	Από τα Αρχαία Ελληνικά ‘θεός’ και ‘φράζω΄’=ερμηνεύω και σημαίνει τον ερμηνευτή του Θεού.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Θησεύς
Ετυμολογία:	Από το μέλλοντα «θήσω» (θα θέσω) του ρήματος «τίθημι» (θέτω) άρα Θησεύς σημαίνει «αυτός που θα θέσει, που θα ιδρύσει».

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής. Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Θωμάς
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο αρσενικό όνομα, που προέρχεται από το αραμαϊκό 'τε ομα', το οποίο στα Ελληνικά αποδίδεται σαν «Δίδυμος». Το Τομάζος ή Τουμάζος προέρχεται από το Ιταλικό επώνυμο Tomasso που σημαίνει του Θωμά.

Ήταν μια πραγματική «κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία» Οικογένεια αληθινά χριστιανική, με μια ψυχή, με μια καρδιά και το ίδιο φρόνημα.

Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της. Και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν το Χριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Όνομα:	Ιέραξ
Ετυμολογία:	Από το πουλί γεράκι και σημαίνει ορμητικός

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ισοκράτης
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'ίσος' και 'κρατώ' και σημαίνει αυτόν που δίκαια επικρατεί και υπερέχει

Ο Άγιος αυτός αφού φανέρωσε τον Τίμιο Σταυρό στην Αγία Ελένη, κατόπιν αναδείχτηκε επίσκοπος Ιεροσολύμων. Όταν το 361 μ.Χ. ο Ιουλιανός ο Παραβάτης εκστράτευσε κατά των Περσών και πέρασε από την Ιερουσαλήμ, έμαθε για τον Κυριάκο και αφού τον συνέλαβε τον διέταξε να θυσιάσει στα είδωλα. Αλλά ο Κυριάκος, όχι μόνο δεν θυσίασε αλλά και ήλεγξε τον Ιουλιανό. Τότε αυτός τον εξόντωσε μετά από φρικτά βασανιστήρια.

Όνομα:	Κυριάκος
Ετυμολογία:	Από το κύριος και σημαίνει "αυτός που ανήκει στον Κύριο, Θεό".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Λουκάς
Ετυμολογία:	Λουκάς από το αρχαίο ελληνικό Λύκιος που σημαίνει φωτεινός. Από το 'λύκη'= φως, εξού και λυκαυγές, το φως της αυγής. Η κατάληξη '-ιανός' υποδεικνύει ότι ανήκει στον Λουκά.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής. Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Μακαρεύς
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό επίθετο ‘μάκαρ’=ευτυχισμένος. Ή αυτός που προέρχεται από την Μακαρόνησο (νησί των Μακάρων - αρχαία ονομασία της Κρήτης).

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Μάξιμος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'maximus' και σημαίνει "ο μέγιστος". Η κατάληξη '-ανος' σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Μάξιμο.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Μιλτιάδης
Ετυμολογία:	Από το μίλτο (ερυθρά βαφή) και σημαίνει "ο αιματώδης, ο ανδρείος, ο κοκκινωπός σαν το χρώμα του αίματος".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Μνήσαρχος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'μνήμη΄και 'άρχος' και σημαίνει τον απόγονο κάποιου αξιομνημόνευτου άρχοντα.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Ξενοφών
Ετυμολογία:	Από το ξένος και το ρήμα φωνέω και σημαίνει "αυτός που ηχεί περίεργα"

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Όμηρος
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα 'ομηρέω'=συνταιριάζω λόγια και μουσική (τραγούδι) και σημαίνει τον τραγουδιστή, τον ψαλμωδό.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών. Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Παρμενίων
Ετυμολογία:	Από την πρόθεση 'παρά' και το ρήμα 'μένω' που σημαίνει παραμένω άρα ο παραμένων, αυτός που παραμένει σταθερός στις θέσεις του.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Πελοπίδας
Ετυμολογία:	Απόγονος του Πέλοπα. Το όνομα Πέλωψ προέρχεται από το πελός=μαυριδερός και όψις και εννοείται ο μελαχρινός.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Περικλής
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'περί' και 'κλέος'=δόξα και σημαίνει "ο ένδοξος, ο φημισμένος".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος. +Add

Όνομα:	Πίνδαρος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'πίνος'=βρωμιά και 'δέρη'=λαιμός και σημαίνει με βρώμικο λαιμό, μεταφορικά δε εννοείται αυτός με τον ανεπίδευτο λόγο.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Πολύβιος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘πολύ’ και ‘βίος’=ζωή και σημαίνει μακρόβιος. Αυτός που ζει πολλά χρόνια.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος. +Add

Όνομα:	Πολυνίκης
Ετυμολογία:	Από το πολύ και το νίκη και σημαίνει "αυτός που πέτυχε πολλές νίκες".

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος. +Add

Όνομα:	Πομπήιος
Ετυμολογία:	Από το 'πομπεύω' = θριαμβεύω. Ο θριαμβευτής

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.
Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Προμηθέας
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'προ' και 'μηθέομαι' και σημαίνει τον προνοητικό, αυτόν που μεριμνά και φροντίζει να προλάβει κάτι προτού συμβεί, σε αντίθεση με το, Επιμηθέας 'επί' και μηθέομαι που δεν προνοεί, δεν παίρνει εκ των προτέρων τα κατάλληλα μέτρα και προσπαθεί εκ των υστέρων να περισώσει ότι μπορεί..

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Σοφοκλής
Ετυμολογία:	Από το σοφός και κλέος (δόξα) και σημαίνει "αυτός που έχει δόξα σοφού".

Λόγιος μοναχός ο όσιος Στέφανος στη Λαύρα του αγίου Σάββα, έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. Η ασκητική του ζωή, συνοδευόταν από μεγάλη αγάπη στη μελέτη και από την αξιόλογη επιδεξιότητα της Ιερής ποίησης. Αγαπούσε τους αγώνες για την ορθόδοξη αλήθεια, και πρόθυμα μετείχε στον πόλεμο κατά των αιρέσεων. Συχνά απέφευγε κάθε λογής ανθρώπινης επικοινωνίας και ζούσε εντελώς μόνος σε διάφορα ερημικά μέρη. Εκεί αγαπούσε να παρατηρεί τη φύση και να μεταρσιώνεται με την προσευχή. Επίσης χάιδευε τα ελάφια, που τον πλησίαζαν συναισθανόμενα και αυτά την αγαθότητα και την παιδική αφέλεια της ψυχής του. Τέλος ο ερημοπολίτης Στέφανος ο Σαββαΐτης, βάσταξε και τα βάρη του επισκόπου, μετά από επίμονες παρακλήσεις. Πέθανε διδάσκοντας και οικοδομώντας το λαό με το χρηστό, άμεμπτο και φιλάνθρωπο παράδειγμα του.

Όνομα:	Στέφανος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό στέφανος (στεφάνι) και σημαίνει "στεφανωμένος".

Ήταν μια πραγματική «κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία». Οικογένεια αληθινά χριστιανική, με μια ψυχή, με μια καρδιά και το ίδιο φρόνημα.

Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της. Και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν τον Χριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Όνομα:	Τερεντίων
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό όνομα 'Terentius' που προέρχεται από τη Λατινική λέξη 'tero'=τρίβω και την αρχαία Λατίνα θεά 'Terensis' που ήταν η προστάτιδα του αλωνίσματος. Μια παλιά διαδικασία που έφτασε μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα όπου τα θερισμένα στάχυα αλωνίζονταν (τρίβονταν) για να χωρίσει ο σανός από το σιτάρι. Παρατίθεται σχετική εικόνα.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος. Στρατὸς θεοσύλεκτος, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, στερρότητι πίστεως, ἐξ Ἀφρικῆς συνδρομῶν, γενναίως ἠγώνισται σύμφρονες γὰρ τὴ γνώμη, καὶ τοὶς τρόποις ὀφθέντες, σύναθλοι ἐν ἀγώσιν, ἀνεδείχθησαν πάντες. Καὶ νῦν καθικετεύουσι, σώζεσθαι ἀπαντᾷς

Όνομα:	Τερεντίων
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό όνομα 'Terentius' που προέρχεται από τη Λατινική λέξη 'tero'=τρίβω και την αρχαία Λατίνα θεά 'Terensis' που ήταν η προστάτιδα του αλωνίσματος. Μια παλιά διαδικασία που έφτασε μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα όπου τα θερισμένα στάχυα αλωνίζονταν (τρίβονταν) για να χωρίσει ο σανός από το σιτάρι. Παρατίθεται σχετική εικόνα.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Τιμόθεος
Ετυμολογία:	Από το 'τιμώ' και το 'Θεός' και σημαίνει 'αυτός που τιμά το Θεό' και 'αυτόν που ο Θεός τιμά'.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή όλοι βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Τίτος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό όνομα 'Titus'. Ο χαίρων σεβασμού. Πιθανώς από σύντμηση του Λατινικού 'Titulus' = τιτλούχος, βραβευμένος. Επίσης η μετάφραση της λατινικής λέξης 'titus' στα Ελληνικά είναι 'οινάς' που είναι είδος άγριου περιστεριού με φτέρωμα ερυθρωπό σαν των ώριμων σταφυλιών και στα αρχαία Ελληνικά περιγράφει την άμπελο, το κλήμα, το κρασί, τους αμπελώνες και άλλα σχετικά.

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Φιλοποίμην
Ετυμολογία:	Από το φίλος (φιλώ=αγαπώ) και το ουσιαστικό ποιμήν (βοσκός) και σημαίνει "αυτός που αγαπά τους βοσκούς". Αξίζει να σημειωθεί ότι οι λέξεις τσοπάνης είναι Τουρκική από το ‘çoban’, και τσέλιγκας Σλαβική από το челник (čelnik).

Μαρτύρησε με άλλους 43 το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Δεκίου και ηγεμόνα Φουρτουνιανού, στην Καρθαγένη της Αφρικής, επειδή βρέθηκαν ένοχοι για την καταστροφή Ελληνικών αγαλμάτων, βωμών και ναών.

Αυτοί ήταν οι Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Αφρικανός, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Θεόδωρος, Ἡρακλής, Ησαΐας, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ισοκράτης, Λουκάς, Μακάριος, Μάξιμος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Πομπήϊος, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης, Τερέντιος, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

Όνομα:	Χρόνιος
Ετυμολογία:	Αυτός που διαρκεί πολύ χρόνο

Κάρυος Γεώργιος Γεννήθηκε στο χωριό Αυγόρου, της επαρχίας Αμμοχώστου, το 1930. Πέθανε στις 28 Οκτωβρίου 1958 στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, μετά από τραυματισμό του σε σύγκρουση με Άγγλους στρατιώτες.

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός (=σαλεμένος, τρελός). Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (520-536 μ. Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στο σολέα (ο χώρος μεταξύ του εικονοστασίου και του άμβωνα). Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την βλέπανε μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε για πολύ, η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριο της δηλαδή το πέπλο που κάλυπτε την κεφαλή και τους ώμους της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από όλους τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.

Όνομα:	Δέσποινα
Ετυμολογία:	1.Το πρώτο συνθετικό είναι αγνώστου ετύμου. Το δεύτερο συνθετικό "πότνια" είναι ο θηλυκός τύπος του πόσις (σύζυγος, ο οικοδεσπότης) και σημαίνει " η κυρία του οίκου". 2. Θεοτοκωνύμιο, όνομα της Παναγίας. Αποτελεί προσωνύμιο που δινόταν στις Θεές των Ελλήνων και από εκεί μεταφέρθηκε στην Παναγία.

Όνομα:	Ελευθερία
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ελευθερία και σημαίνει την πρόμαχο της ελευθερίας, την ελευθερώτρια.

Όνομα:	Μαρία
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο όνομα Marjam που χρησιμοποιήθηκε για να αποδοθεί το αραμαϊκό όνομα της Παναγίας «Μαργιάμ» που σημαίνει 'πικροφέρουσα'. Επίσης υπάρχει αρχαίο Ελληνικό (Μινωικό) όνομα ΜΑΙΡΑ, που μπορεί να επροφέρετο Μαίρα, Μαίρη ή Μάϊρα. Όνομα πανάρχαιο Ελληνικό. Το Εβραϊκό όνομα Μαρία κατά τον καθηγητή κ. Θεοφανίδη είναι παράγωγο του αρχαίου μυθολογικού και Ομηρικού ονόματος ΜΑΙΡΑ ή ΜΑΡΙΑ (Ιλιάδα Σ48, Οδύσσεια λ326, Παυσανίας κ.λ.π ) . Το όνομα Μαίρα ή Μαρία έχει ως ρίζα το αρχαίο ελληνικό ρήμα μαρμαίρω που σημαίνει την λάμπουσα, την ακτινοβολούσα.(Oμηρικόν λεξικό Ε.Κοφινιώτου ) Μαρ - μαίρω = λάμπω, ακτινοβολώ. Μαρία, η λάμπουσα η ακτινοβολούσα.

(1983 – 28 Οκτωβρίου 2018)

Περήφανος Έλληνας με καταγωγή από τη Βόρεια Ήπειρο. Την προηγούμενη μέρα της δολοφονίας του, από τις Αλβανικές αρχές, είχε ξυλοκοπηθεί αγρίως για πάνω από 5 ώρες από την Αλβανική αστυνομία, που απαιτούσαν να ακυρωθούν οι ενέργειές του για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου. Κάτι στο οποίο δεν υπέκυψε κι ακολούθησε η δολοφονία του.

Τιμή και δόξα στον ήρωα μας. Αίσχος στους προδότες και αρνησιπάτριδες του Έθνους.

Όνομα:	Κωνσταντίνος
Ετυμολογία:	Από τη λατινική λέξη 'constans'=σταθερή και σημαίνει "ο σταθερός, ο αποφασισμένος, ο βέβαιος". Είναι το αντίστοιχο του Ελληνικού "Ευστάθιος".

Όνομα:	Μαντόνα
Ετυμολογία:	Από το Ιταλικό 'Madonna' που σημαίνει ‘Κυρία’, μια σεβάσμια προσφώνηση για την Παναγία.

Γιορτές της Παναγίας

Όνομα:	Μάριος
Ετυμολογία:	Θεωρείται ο αρσενικός τύπος του ονόματος Μαρία που είναι το εξελληνισμένο όνομα Marjam που χρησιμοποιήθηκε για να αποδοθεί το Αραμαϊκό όνομα της Παναγίας «Μαργιάμ» που σημαίνει «πικροφέρουσα». Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε στο όνομα Μαρία. Όμως το όνομα αυτό σαν Λατινικό προϋπήρχε της Παναγίας και προέρχεται από το Λατίνο θεό του πολέμου 'Mars' (αντίστοιχος του Θεού Άρη του Ελληνικού Πανθέου) και σημαίνει τον ανδροπρεπή και αποφασιστικό. Άλλη πιθανή εκδοχή είναι ότι μπορεί να προέρχεται από τη Λατινική λέξη 'mare'=θάλασσα Η κατάληξη '-ανός' φανερώνει αυτόν που κατάγεται από τον Μάριο.

Και οι δύο Όσιοι αγωνίστηκαν κατά των αιρετικών. Τον Φιρμιλιανό αναφέρει με στοργή ο Μέγας Βασίλειος. Σε Σύνοδο, που ο Αρχιεπίσκοπος αυτός συγκάλεσε στο Ικόνιο, αποφασίστηκε να βαπτίζονται οι Nαυατιανοί και γενικώς όλοι οι αιρετικοί, που ήθελαν να προσέλθουν στην αληθινή Εκκλησία.

Όνομα:	Μελχίων
Ετυμολογία:

Κύπριος Άγιος μάρτυς. Οὗτος μνημονεύεται εἰς τὸ Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὴν 28ην Ὀκτωβρίου. Ὁ Μαχαιρᾶς καὶ ὁ Ἅγ. Νεόφυτος ἀναφέρουν τὸν Διομήδην ὡς μαθητὴν τοῦ Ἁγ. Τριφυλλίου καί, ἑπομένως, τοποθετοῦν τοῦτον εἰς τὸν 4ον αἰῶνα. Συγχρόνως ὅμως φέρουν αὐτὸν ἀποθανόντα κατά τινα Ἀραβικὴν ἐπιδρομὴν καί, συνεπῶς, μετὰ τὰ μέσα τοῦ 7ου αἰῶνος. Ὁ Ἅγ. Νεόφυτος ἔγραψεν ἐγκώμιον «εἰς τὸν ὅσιον καὶ θαυματουργὸν πατέρα ἡμῶν Διομήδην τὸν νέον, τὸν ἐγγὺς Λευκουπόλεως Κύπρου καὶ κώμης Λευκωμιάδος τηλαυγῶς διαλάμψαντα», ἐκδοθὲν ὑπὸ τοῦ Hip. Delehaye (25)

Όνομα:	Διομήδης
Ετυμολογία:	Από το όνομα του θεού Δία και την αρχαία Ελληνική λέξη ‘μήδος’=σκέψη και σημαίνει αυτόν που σκέπτεται θεϊκά.

Όνομα:	Ελευθερία
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ελευθερία και σημαίνει την πρόμαχο της ελευθερίας, την ελευθερώτρια.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός (=σαλεμένος, τρελός). Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (520-536 μ. Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στο σολέα (ο χώρος μεταξύ του εικονοστασίου και του άμβωνα). Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την βλέπανε μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε για πολύ, η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριο της δηλαδή το πέπλο που κάλυπτε την κεφαλή και τους ώμους της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από όλους τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.

Την εορτή της αγίας Σκέπης τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου.

Όνομα:	Παναγιώτα
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξει 'παν' και αγία (από το άγω) που σημαίνει "η απόλυτα αγία". Το αρχαίο Ελληνικό ρήμα ‘ἄγω’ φαίνεται ότι είχε τη σημασία του ηγέομαι - ηγούμαι. Εξ αυτού δε μάλλον προέρχονται στρατιωτικές λέξεις όπως λοχαγός, στρατηγός, άγημα. Και ίσως αυτός να ήταν και ο στόχος των χριστιανικών ιερατείων να δώσουν δηλαδή την εντύπωση ότι οι άγιοι έπαιζαν ρόλο ηγετικό και θα έπρεπε οι πιστοί να τους υπακούουν. Οπότε ‘Παναγία’ σήμαινε ηγέτιδα των ηγετών.