Πάπας της Ρώμης από τις 31 Ιανουαρίου 314 έως τις 31 Δεκεμβρίου 335. Ο Σίλβεστρος γεννήθηκε πιθανώς στο Αβελίνο της Ιταλίας σε άγνωστο χρόνο και διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης τον Πάπα Μιλτιάδη. Κόσμησε τη Ρώμη με μεγαλοπρεπείς ναούς, όπως η Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού και η παλαιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Ο πάπας Σίλβεστρος δεν συμμετείχε στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325), που διαμόρφωσε το χριστιανικό δόγμα, αλλά έστειλε σε αυτή δύο αντιπροσώπους του, τον Βίτο και τον Βικέντιο.

Όνομα:	Σιλβέστρος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'sylvester'=δενδρώδης, δασώδης, αγροικικός, βουκολικός.

Δεν υπάρχει αγία με αυτό το όνομα.

Όνομα:	Σιλβέστρα
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'sylvester'=δενδρώδης, δασώδης, αγροικικός, βουκολικός.

Μητέρα των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού. Απεβίωσε ειρηνικά.

Όνομα:	Θεοδότη
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ’θεός’ και ‘δίδωμι’=δίδω και σημαίνει αυτή που δόθηκε στον ή από τον θεό.

Καταγόταν από την Άγκυρα της Μικράς Ασίας και έδρασε στους χρόνους του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363 μ.Χ.). Κατηγορήθηκε ότι πίστευε στον Χριστό και προσπαθούσε να παρασύρει στη χριστιανική πίστη ειδωλολάτρες. Βασανίστηκε από τον διοικητή της Αγκύρας Σατουρνίνο και τα βασανιστήρια επαναλήφθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Από 'κει τον έστειλαν δέσμιο στην Καισαρεία, όπου τον καταδίκασαν σε θηριομαχία. Σε κάποια εθνική (ειδωλολατρική) γιορτή λοιπόν, έστησαν απέναντι του ένα κλουβί, από όπου εξόρμησε μια πεινασμένη λέαινα. Ο μάρτυρας δεν θηριομάχησε Σε στάση θερμής προσευχής κατασπαράχθηκε από το θηρίο. Οι συγγενείς του παρέλαβαν τα λίγα εναπομείναντα λείψανά του και τα έθαψαν με τιμές. Μετά από λίγο καιρό στην πόλη του μαρτυρίου του, κτίσθηκε εκκλησία στο άγιο όνομά του.

Όνομα:	Βασίλειος
Ετυμολογία:	Από το επίθετο βασίλειος,-α, -ον και σημαίνει "αυτός που ανήκει στο βασιλιά".

Ο Άγιος Γεώργιος (ή Ζώρζης ή Γκιουρτζής) είχε καταγωγή από τα Ίβηρα. Σε νεαρή ηλικία τον αγόρασε κάποιος Τούρκος για σκλάβο και αφού του έκανε περιτομή, του έδωσε το όνομα Σαλής. Μετά τον θάνατο του αφέντη του, παρέμεινε στη Μυτιλήνη, άγαμος και ζούσε ειρηνικά σε κάποιο εργαστήρι, πουλώντας και αγοράζοντας διάφορα είδη.

Κάποια μέρα και σε ηλικία πάνω από 70 χρονών, ο Γεώργιος παρουσιάστηκε αυθόρμητα μπροστά στον κριτή και πέταξε μπροστά του το σαρίκι που φορούσε στο κεφάλι του και ομολόγησε τον Χριστό. Παρά τις κολακείες και τους φοβερισμούς, τη διαπόμπευση μέσα στους δρόμους και τα χτυπήματα με ξύλα και μαχαίρια, ο Γεώργιος παρέμεινε αμετάθετος, ομολογώντας την πίστη των πατέρων του.

Τέλος, οδηγήθηκε από τους δημίους του στην τοποθεσία Παρμά-Καπού, όπου και έλαβε μαρτυρικό τέλος δι' αγχόνης. Ήταν 2 Ιανουαρίου 1770 μ.Χ.

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια.

Επίσκοπος της πόλης Πάριο· την ονομασία της πήρε επειδή είχε κτισθεί από τους Πάριους, κατοίκους της νήσου Πάρου. Η πόλη αυτή βρισκόταν μεταξύ της Κυζίκου και της Λαμψάκου. Αυτός λοιπόν οδηγήθηκε στον Τριβούνο Ζηλικίνθιο και ομολόγησε τον Χριστό Θεό αληθινό. Οπότε τον έδειραν ανελέητα και αφού τον έδεσαν χειροπόδαρα, τον έριξαν στο βυθό της θάλασσας. Έτσι τελείωσε το δρόμο του μαρτυρίου και πήρε από τον Κύριο το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας.

Όνομα:	Θεογένης
Ετυμολογία:	Από το Θεός και γένος και σημαίνει "ο καταγόμενος από θεϊκό γένος"

Απεβίωσε ειρηνικά.

Όνομα:	Θεόπεμπτος
Ετυμολογία:	Από το 'Θεός' και το 'πέμπω' και εννοεί τον απεσταλμένο του Θεού.

Ο Άγιος Θεόπιστος μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.

Όνομα:	Θεόπιστος
Ετυμολογία:	Από το Θεός και το επίθετο πιστός και σημαίνει "ο πιστός στο Θεό".

Ο Άγιος Ισίδωρος έζησε κατά τον 4ο μ.Χ. αιώνα και ήταν Επίσκοπος στην Αντιόχεια της Συρίας. Υπέστη μαρτυρικό θάνατο από τους αιρετικούς Αρειανούς. Ακόμη ένα θύμα ενδοχριστιανικής διαμάχης.

Όνομα:	Ισίδωρος
Ετυμολογία:	Από το όνομα Ίσις (αιγυπτιακή θεότητα) και το ουσιαστικό δώρο, και σημαίνει "δώρο της Ίσιδας".

Καταγόταν από την Αντιόχεια· επονομάσθηκε Ιεροσολυμίτης, επειδή έμεινε αρκετό καιρό στην αγία Πόλη. Από εκεί ήλθε και μόνασε στην Κωνσταντινούπολη. Υστερούσε σε γραμματική μόρφωση. Τον στόλιζε όμως άδολη ευσέβεια και βαθειά και ειλικρινής αρετή και τον αγαπούσαν για την ευθύτητά του, χαρακτήρα του και την απλότητα των ηθών του. Όταν στις 2 Αυγούστου 1075 πέθανε ο Πατριάρχης Ιωάννης ο Η', ο αυτοκράτωρ Μιχαήλ Δούκας έφερε στο θρόνο τον Κοσμά, αν και ήταν ήδη πολύ γέρος. Επί της πατριαρχείας του, η αρχιεπισκοπή Πατρών προήχθη σε Μητρόπολη με τρεις επισκοπές στη δικαιοδοσία της. Επίσης ο ίδιος - ο Κοσμάς - χειροτόνησε και έστειλε το 1080 Μητροπολίτη Ρωσίας τον Έλληνα Ιωάννη, άνδρα κάτοχο μεγάλης μόρφωσης και πολλών αρετών. Οι δυσκολίες όμως της διοίκησης της πατριαρχείας, έκαναν τον απλοϊκό χαρακτήρα του Κοσμά, να επιθυμήσει την ησυχία και τη γαλήνη της πρώην μοναχικής του ζωής. Γι' αυτό λοιπόν, στις 8 Μαΐου του 1081, αφού λειτούργησε στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, έφυγε μαζί με τον υπηρέτη του και αποσύρθηκε στη Μονή Καλλίου στην Κωνσταντινούπολη. Μάταια τον παρακάλεσαν να επιστρέψει. Αυτός έμενε αμετάπειστος και πέθανε στη Μονή εκείνη.

Όνομα:	Κοσμάς
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο ουσιαστικό κόσμος (στολισμός,κόσμημα) και σημαίνει "αυτός που αγαπάει την τάξη, τον στολισμό".

Μαρτύρησε δια ξίφους.

Όνομα:	Σέργιος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό όνομα 'Sergius' που κι αυτό μάλλον είναι Ετρουσκικό (Σημερινή περιοχή Τοσκάνης) και μάλλον σημαίνει υπηρέτης. Καμιά σχέση με την Τουρκικής προέλευσης λέξη 'σεργιάνι' (seyran)

Η Αγία Ιουλιανή γεννήθηκε το 1530 μ.Χ. στη Μόσχα, από γονείς ευσεβείς και φιλάνθρωπους, τον Ιουστίνο και την Στεφανία Νεντιγιούρεφ. Ο πατέρας της εργαζόταν ως οικονόμος στην αυλή του τσάρου Ιβάν Δ' Βασίλιεβιτς, του γνωστού ως «Τρομερού». Παρά το γεγονός αυτό, όλη η οικογένεια ζούσε πτωχά αλλά χριστιανικά και η ευλογία του Θεού πλημμύριζε την καρδιά των μελών της.

Η Αγία ορφάνεψε σε μικρή ηλικία και αφιέρωσε την ζωή της στην φροντίδα των ασθενών και των πτωχών. Ο βίος και ο χαρακτήρας της δεν άφησαν αδιάφορο τον πλούσιο κάτοικο του χωριού Μούρομ της περιοχής του Λαζάρεβο Γεώργιο Οσορίν, τον οποίο ενυμφέφθηκε σε νεαρή ηλικία.

Από τον γάμο της απέκτησε έξι υιούς και μία θυγατέρα. Μετά τον θάνατο των δύο υιών της απεφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να γίνει Μοναχή. Όμως ο σύζυγός της, που έλειπε συχνά και πολύ χρόνο ακολουθώντας το στρατό του τσάρου στο Αστραχάν και σε άλλα μέρη, την παρακάλεσε να μείνει κοντά στην οικογένειά της. Εκείνη δέχθηκε, αλλά ζούσε ως Μοναχή μέσα στον κόσμο.

Όπως γράφει και ο υιός της Καλλίστρατος, που έγραψε τον βίο της, η Αγία είχε αφιερώσει τον εαυτό της ολοκληρωτικά στο Θεό και την διακονία των ανθρώπων. Ελάχιστα κοιμόταν και αγρυπνούσε προσευχόμενη. Όταν ο σύζυγός της πέθανε, εκείνη πλέον ζούσε για να προσεύχεται και να διακονεί. Λίγο πριν παραδώσει την δίκαια ψυχή της στον Κύριο, το έτος 1604 μ.Χ., κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων από τον Πνευματικό της, ιερέα Αθανάσιο, κάλεσε τα παιδιά της και τους έδωσε την ευχή της. Οι τελευταίες λέξεις που ψέλλισε , πριν κλείσει τα μάτια της, ήταν : «Δόξα στον Θεό για όλα. Σε Σένα, Κύριε, παραδίδω το πνεύμα μου».

Όνομα:	Ιουλία
Ετυμολογία:	Αυτή που προέρχεται από την Ιουλία γενιά της οποίας γενάρχης ήταν ο γιός του Αινεία, Ίουλος. Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'ίουλος' που είναι το όνομα για το πρώτο χνούδι στα αγορίστικα μάγουλα. Το Ιουλιανή προέρχεται από το Λατινικό 'Juliana' και σημαίνει αυτήν που ανήκει στην Ιουλία. Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι ήταν προς τιμή του Ιούλιου Καίσαρα που πήρε το όνομα του ο έβδομος μήνας του έτους.

Ιδρυτής της Ιεράς Μονής της Παναγίας της Κασσωπίτρας.

Όνομα:	Γεννάδιος
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο 'γεννάδας' που ετυμολογικώς έρχεται από τη λέξη 'γέννα' και σημαίνει τον ευγενή, τον γενναιόδωρο, τον γενναίο.

Ασκητής και αφού έζησε ζωή όσια, απεβίωσε ειρηνικά.

Όνομα:	Μάρκος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό Μars - rtis (ο θεός Άρης των Ρωμαίων) και σημαίνει "ο φιλοπόλεμος".

Ο Όσιος Νείλος ο Ηγιασμένος, είναι η σημαντικότερη ασκητική φυσιογνωμία του θεσπρωτικού χώρου. Με την αγία του ζωή και τους ασκητικούς του αγώνες, καθαγίασε με το πέρασμα του την επαρχία της Παραμυθίας και κληροδότησε ως πολύτιμο θησαυρό, την περιώνυμο και ένδοξη Ιερά Μονή Γηρομερίου, που ο ίδιος ίδρυσε, η οποία και ανεδείχθη ένας από τους σπουδαιότερους πνευματικούς φάρους και σήμερα αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά ιστορικά μνημεία της Ηπείρου.

Πατρίδα του Οσίου Νείλου ήταν η τότε βασιλεύουσα, η Κωνσταντινούπολη, όπου και γεννήθηκε περίπου το 1228 μ.Χ. Η καταγωγή του μάλιστα, ήταν από την βασιλική οικογένεια των Λασκάρεων. Τα πλούτη και η δόξα όμως, δεν μπόρεσαν να νικήσουν τον πόθο του μοναχικού βίου, που είχε φωλιάσει στην ψυχή του και έτσι τα εγκατέλειψε όλα και σε νεαρότατη ηλικία έγινε μοναχός στην περίφημη Μονή των Ακοιμήτων. Πέθανε στις 2.1.1334 σε ηλικία 106 ετών.

Όνομα:	Νείλος
Ετυμολογία:	Καθαρά αρχαίο Ελληνικό από το όνομα ‘Νηλεύς’, γιου του Κόδρου, που πήγε στην Ασία (Αίγυπτο) όπου και εγκαταστάθηκε. Σύμφωνα με το λεξικό 'A Greek-English Lexicon’ των ‘Henry George Liddell, Robert Scott’ Το όνομα Νηλεύς εκφράζεται και σαν Νείλεως. Κάτι δε που μπορεί να αποδοθεί στο Νηλέα ονομάζεται Νειλείον.

Ο Όσιος Σεραφείμ γεννήθηκε στο Κουρσκ της Ρωσίας στις 19 Ιουλίου 1759 μ.Χ. και ονομάσθηκε Πρόχορος. Νέος έφυγε από το πατρικό του σπίτι, και πήγε να μονάσει στη μονή του Σάρωφ. Στις 13 Αυγούστου του 1786 μ.Χ. κείρεται Μοναχός με το όνομα Σεραφείμ. Δύο μήνες μετά χειροτονήθηκε Διάκονος.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1793 μ.Χ. χειροτονείται Ιερεύς. Κάποια στιγμή μετά αποσύρθηκε στο πυκνό δάσος του Σάρωφ όπου έζησε για 15 χρόνια σε τέλεια απομόνωση, με αυστηρή νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή, μελέτη του Θείου Λόγου και σωματικούς κόπους. Τελειώνοντας την αναχωρητική ζωή επέστρεψε στη Μονή του Σάρωφ και κλείστηκε σαν σε μνήμα στην απομόνωση για άλλα δεκαπέντε χρόνια. Μετά τον εγκλεισμό, ώριμος πλέον στην Πνευματική ζωή και γέροντας στην ηλικία, αφιερώθηκε στη διακονία του πλησίον, του ελάχιστου αδελφού.
Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 2 Ιανουαρίου 1833 μ.Χ.

Όνομα:	Σεραφείμ
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα που προέρχεται από την εβραϊκή λέξη σαράφ, που σημαίνει «καίω, καθαρίζω με φωτιά», και εννοεί τον 'φλογερό'.

Ασκήτεψε στη Λαύρα του Κιέβου κατά τον 12ο μ.Χ. αιώνα. Διετέλεσε Ηγούμενος στη Μονή Βιντουπίσκυ του Κιέβου και ήταν ο συνεχιστής του έργου του Οσίου Νέστωρ του Χρονογράφου του «ἐν τῷ Σπηλαίῳ» Κοιμήθηκε εν ειρήνη.

Όνομα:	Σιλβέστρος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'sylvester'=δενδρώδης, δασώδης, αγροικικός, βουκολικός.