Ο Άγιος Gildas (Γκίλντας) γεννήθηκε περί το 500 μ.Χ. στην Ουαλία και μαθήτευσε κοντά στον Άγιο Iltud. Ακολούθησε κατ’ αρχήν τον έγγαμο βίο και όταν πέθανε η σύζυγός του έγινε μοναχός. Από τον γάμο του έκανε 4 παιδιά, μια θυγατέρα και 3 γιούς. Ήταν πολύ μορφωμένος και έξυπνος, γι’ αυτό και έγινε γνωστός σαν Γκίλντας ο σοφός (Gildas Sapiens). Θεωρείται ότι συνέγραψε έργο στο οποίο κατηγορούσε τους άρχοντες της εποχής του, τον κλήρο και τον λαό, για την ασέβεια και την παρανομία τους. Κατά τα τελευταία έτη της ζωής του έζησε στη Βρετάνη. Κοιμήθηκε οσίως περί το 570 μ.Χ.

Όνομα:	Γκίλντας
Ετυμολογία:	Μάλλον Κελτικό όνομα. Υπό διερεύνηση

Οι Άγιοι Γεράσιμος (κοιμήθηκε το 1441 μ.Χ.) με τους Πιτιρίμ (κοιμήθηκε το 1455 μ.Χ.) και Ιωνά (κοιμήθηκε το 1471 μ.Χ.) κατάγονταν από τη Ρωσία και έζησαν τον 15ο αιώνα μ.Χ. Και οι τρεις διετέλεσαν Επίσκοποι της Μεγάλης Περμ και κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη.

Όνομα:	Πιτιρίμ
Ετυμολογία:	Μάλλον Ρωσικό όνομα, υπό διερεύνηση

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Αφραάτη
Ετυμολογία:	Προέρχεται από το Ασσυριακό Άφραχααντ (Aphrahat) που είναι το αντίστοιχο του Περσικού Φραχάαντ (Frahāt) το οποίο εξελίχτηκε στο σύγχρονο Περσικό Φάρχααντ (Farhād). Στα Ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί σαν 'Ευτυχία'.

(Περίπου 270 – 345 μ.Χ.) Πέρσης συγγραφέας, Ασσυριακής καταγωγής, που έγραψε στην Ασσυριακή γλώσσα και αγωνίστηκε φανατικά εναντίον του Αρειανισμού. Φαίνεται ότι υπήρξε επίσκοπος. Έγραψε 23 ομιλίες η κάθε μια από τις πρώτες 22 ξεκινούσε, κατά σειρά, με ένα γράμμα του Ασσυριακού αλφαβήτου που είχε 22 γράμματα. Η 23η γράφτηκε γύρω στο 345 μ.Χ. λίγο πριν από τον θάνατό του.

¨Όταν ασπάστηκε τον χριστιανισμό πήρε, στην βάπτισή του, το όνομα Ιάκωβος.

Είναι γνωστός και σαν ‘Ο σοφός Πέρσης'.

Όνομα:	Αφραάτης
Ετυμολογία:	Προέρχεται από το Ασσυριακό Άφραχααντ (Aphrahat) που είναι το αντίστοιχο του Περσικού Φραχάαντ (Frahāt) το οποίο εξελίχτηκε στο σύγχρονο Περσικό Φάρχααντ (Farhād). Στα Ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί σαν 'Ευτύχιος'.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Σάρβηλος και Βεβαία (ή Βαρβαία) έζησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.). Ο Άγιος Σάρβηλος ήταν προηγουμένως ιερέας των ειδώλων και προσήλθε στην πίστη του Χριστού. Μαζί δε με εκείνον ασπάσθηκε την αληθινή πίστη και η αδελφή του, η οποία ονομαζόταν Βεβαία. Μόλις ο τοπικός άρχοντας Λυσίας πληροφορήθηκε την μεταστροφή των Αγίων στην πίστη του Χριστού, τους συνέλαβε και τους υπέβαλε σε φοβερά βασανιστήρια και μετάα τους αποκεφάλισε.

Όνομα:	Βεβαία
Ετυμολογία:	Από το επίθετο βέβαιος,-α,-ον και σημαίνει "η σίγουρη, αυτή που δεν έχει αμφιβολία".

Ο Αντρέι Ρουμπλιόβ γεννήθηκε περί το 1360 - 1370 μ.Χ. και θεωρείται ο κορυφαίος Ρώσος αγιογράφος του Μεσαίωνα.

Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Δεν ξέρουμε ούτε πού γεννήθηκε, ούτε ποιο ήταν το κοσμικό του όνομα, καθώς το όνομα «Ανδρέας» του δόθηκε όταν εκάρη μοναχός στη Μονή της Αγίας Τριάδας. Έχει κάνει αρκετές αγιογραφήσεις ναών. Θεωρείται ότι πέθανε σε ηλικία περίπου 70 ετών, στις 29 Ιανουαρίου 1430 μ.Χ. (η ημερομηνία αμφισβητείται), κατά την διάρκεια της αγιογράφησης της Μονής Ανδρόνικωφ στη Μόσχα, όπου είχε αναλάβει την αγιογράφηση του καθολικού.

Το 1988 μ.Χ. ανακηρύχθηκε άγιος από τη Ρωσική Εκκλησία ως Άγιος Ανδρέας ο Εικονογράφος.

Ο Αντρέι Ρουμπλιόβ υπήρξε ο επιφανέστερος Ρώσος αγιογράφος και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Το έργο για το οποίο αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους Ορθόδοξους αγιογράφους, είναι η εικόνα της Αγίας Τριάδος, η οποία είναι το αριστούργημα της ρωσικής εικονογραφικής τέχνης. Η εικόνα της Αγίας Τριάδος, γνωστή ως «Φιλοξενία του Αβραάμ», διακρίνεται για τη σύνθεση, το ρυθμό, το φωτισμό, την αρμονία, την καθαρότητα και την απλότητα.

Όνομα:	Ανδρέας
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο ουσιαστικό ανήρ (γενική ανδρός) και σημαίνει "ο ανδρείος, ο πραγματικός άνδρας".

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαρσιμαίος ήταν εκείνος που κατήχησε και βάπτισε τον Άγιο Σάρβηλο και την αδελφή του Αγία Βεβαία. Για τον λόγο αυτό καταγγέλθηκε στον ηγεμόνα Λυσία. Ενώπιον του ηγεμόνα ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό. Για την ομολογία του αυτή ο ηγεμόνας έδωσε εντολή στους στρατιώτες να χτυπήσουν ανηλεώς τον Άγιο και να τον φυλακίσουν. Λίγο αργότερα, με την προσωρινή κατάπαυση των διωγμών, ο Άγιος απελευθερώθηκε και επανήλθε στην Εκκλησία του δοξολογώντας το Όνομα του Αγίου Θεού. Ο Άγιος Βαρσιμαίος, αφού έζησε θεοφιλώς το υπόλοιπο του βίου του, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 114 μ.Χ.

Όνομα:	Βαλσάμων
Ετυμολογία:	Από τη λέξη βάλσαμο που είναι αρωματικό και ιαματικό βότανο και εννοεί τον γοητευτικό σαν άνθος και ωφέλιμο σαν βότανο. Όσον αφορά ονόματα αγίων που το λάμδα 'λ' αντικαταστάθηκε με ρο 'ρ' όπως Βάρσος και Βάρσα πιθανόν να προέρχονται από την Ινδική γλώσσα 'Χίντι', και σημαίνουν βροχή, βροχερός, ή περίοδος των βροχών.

Οι Άγιοι Γεράσιμος (κοιμήθηκε το 1441 μ.Χ.), Πιτιρίμ (κοιμήθηκε το 1455 μ.Χ.) και Ιωνάς (κοιμήθηκε το 1471 μ.Χ.) κατάγονταν από τη Ρωσία και έζησαν τον 15ο αιώνα μ.Χ. Και οι τρεις διετέλεσαν Επίσκοποι της Μεγάλης Περμ και κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη.

Όνομα:	Γεράσιμος
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη γέρας=έπαθλο και σημαίνει "βραβευμένος".

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε το 1780 μ.Χ. στο χωριό Παλιόκαστρο της Χίου από ενάρετους γονείς, τον Αποστόλη και την Μαρουλού. Σε νεαρή ηλικία έφθασε στην Κωνσταντινούπολη και εργαζόταν κοντά στον αδελφό του Ζαννή, ο οποίος ήταν έμπορος.

Όταν χωρίς την άδεια του αδελφού του αρραβωνιάστηκε κάποια νέα, ο Ζαννής τον έδιωξε από το κατάστημά του. Ευρισκόμενος σε μεγάλη φτώχεια θυμήθηκε ότι ο Σείχ - ουλ - Ιμαλήλ όφειλε στον αδελφό του κάποιο ποσό από αγορές υφασμάτων και πήγε στο σπίτι του για να το εισπράξει και να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος. Εκεί γνώρισε μία νεαρή μουσουλμάνα η οποία τον αγάπησε και του δήλωσε ότι για να τον παντρευτεί έπρεπε να αλλαξοπιστήσει. Ο Δημήτριος δέχθηκε την πρόταση και παρέμεινε στο σπίτι των Τούρκων για δύο μήνες.

Γρήγορα όμως συνήλθε, δραπέτευσε και κρύφθηκε προσωρινά σε μία χριστιανική οικογένεια στην περιοχή του Σταυροδρομίου. Εκεί τον συνάντησε ο αδελφός του Ζαννής. Ο Δημήτριος εξομολογήθηκε στον πνευματικό του αδελφού του και συγχρόνως έστειλε επιστολή στον πατέρα του εξιστορώντας τα έως τότε γεγονότα της ζωής του αλλά και τον πόθο του να μαρτυρήσει για το Χριστό. Αφού κοινώνησε τα άχραντα μυστήρια παρουσιάσθηκε στον Τούρκο διοικητή και με παρρησία ομολόγησε την πίστη του. Παρά το γεγονός ότι οι Χιώτες της Κωνσταντινούπολης συγκέντρωσαν χρήματα για την απελευθέρωσή του, ο Δημήτριος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του.

Έτσι, μετά από φρικτά βασανιστήρια τα οποία υπέμεινε αγόγγυστα, αποκεφαλίστηκε στις 29 Ιανουαρίου 1802 μ.Χ. Το τίμιο λείψανό του το παρέλαβαν οι Χριστιανοί και ενταφίασαν αυτό σε κάποιο μοναστήρι στο νησί Πρώτη.

Όνομα:	Δημήτριος
Ετυμολογία:	Από το Δη (Γη) και μήτηρ ("μητέρα Γη") και σημαίνει "αυτός που ανήκει, ο αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα".

Όνομα:	Ιάκωβος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ που σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ, που είχε γεννηθεί πρώτος. Από εδώ ξεκίνησε και το γνωστό θέμα για τα πρωτοτόκια και το πιάτο φακής (Γνωστή η φράση ‘για ένα πιάτο φακής’).

Ο χρόνος γέννησης και η εθνικότητα του Άγιου Ιγνατίου είναι ασαφής. Στο θρόνο της Αντιόχειας ο Ιγνάτιος ανέβηκε μεταξύ 68-70 μ.Χ. Ποίμανε σαν αποστολικός διδάσκαλος και στάθηκε φρουρός των ψυχών του ποιμνίου του. Όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των Χριστιανών, θαρραλέα ο Ιγνάτιος, ενώ ο βασιλιάς περνούσε από την Αντιόχεια, παρουσιάστηκε μπροστά του και υπεράσπισε τα δίκαια της Εκκλησίας και την αλήθεια της χριστιανικής πίστης. Τότε ο Τραϊανός, διέταξε τη σύλληψη του Ιγνατίου και τη μεταφορά του στη Ρώμη. Οι χριστιανοί της Ρώμης σκόπευαν να τον απαλλάξουν από το μαρτύριο, αλλά ο Ιγνάτιος, με φλογερή δίψα προς το μαρτύριο, έγραψε σ' αυτούς να αφήσουν να γίνει το θέλημα του Θεού. Έτσι, την 20η Δεκεμβρίου του έτους 107 μ.Χ., τον έριξαν στο αμφιθέατρο, όπου πεινασμένα θηρία τον κατασπάραξαν.

Όνομα:	Ιγνάτιος
Ετυμολογία:	Πιθανώς από τη λατινική λέξη ignis που σημαίνει φωτιά. Πιθανώς από τη λατινική λέξη 'ignis' που σημαίνει φωτιά. Η αντίστοιχη λέξη στα αρχαία Ελληνικά είναι 'λιγνύς'. Καταληκτικά θα λέγαμε ‘φλογερός’.

Οι Άγιοι Γεράσιμος (κοιμήθηκε το 1441 μ.Χ.), Πιτιρίμ (κοιμήθηκε το 1455 μ.Χ.) και Ιωνάς (κοιμήθηκε το 1471 μ.Χ.) κατάγονταν από τη Ρωσία και έζησαν τον 15ο αιώνα μ.Χ. Και οι τρεις διετέλεσαν Επίσκοποι της Μεγάλης Περμ και κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη.

Όνομα:	Ίωνας
Ετυμολογία:	Έχουμε δυο περιπτώσεις σχετικά με αυτό το όνομα. 1. Από τη μετοχή 'ιών' του αρχαίου Ελληνικού ρήματος 'είμι'=πορεύομαι, εφορμώ και σημαίνει αυτόν που εξαπολύει ορμητικές επιθέσεις, και 2.Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα  יונה (γιόνα)=περιστέρι.

Και οι τρεις Άγιοι κατάγονταν από την πόλη των Εμεσηνών της Κοίλης Συρίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Νουμεριανοϋ (284 μ.Χ.).΄Οταν λοιπόν τους είπαν να αρνηθούν τον Χριστό, αυτοί μεγαλόφωνα επανέλαβαν την ομολογία τους, με αποτέλεσμα να τους μαστιγώσουν σκληρά και να τους φυλακίσουν.

Όταν μετά από μέρες, εξαντλημένους, τους έβγαλαν από τη φυλακή και τους εξέτασαν για να δουν αν έχει καμφθεί το φρόνημα τους, αποδείχθηκε ότι οι τρεις Αγιοι παρέμειναν ακλόνητοι και αλύγιστοι. Τότε τα ίδια μαρτύρια επαναλήφθηκαν, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα.

Τότε τους έφεραν στο αμφιθέατρο, όπου γίνονταν θηριομαχίες, για να βρουν εκεί τρομερό θάνατο από τα πεινασμένα θηρία.

Όνομα:	Λουκάς
Ετυμολογία:	Λουκάς από το αρχαίο ελληνικό Λύκιος που σημαίνει φωτεινός. Από το 'λύκη'= φως, εξού και λυκαυγές, το φως της αυγής. Η κατάληξη '-ιανός' υποδεικνύει ότι ανήκει στον Λουκά.

Οι Άγιοι επτά Μάρτυρες Φιλόθεος, Υπερέχιος, Άβιβος, Ιουλιανός, Ρωμανός, Ιάκωβος και Παρηγόριος μόλις έγιναν στρατιώτες του Χριστού, με παρρησία και θάρρος στηλίτευσαν την πλάνη της ειδωλολατρείας. Για τον λόγο αυτό συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και υποβλήθηκαν σε φρικώδη βασανιστήρια. Τέλος, τους κρέμασαν και διατρύπησαν τις τίμιες κεφαλές αυτών με σιδερένια καρφιά, ενώ οι Άγιοι σε κάθε νέο κτύπημα ομολογούσαν «είμαι Χριστιανός». Έτσι οι Άγιοι επτά Μάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό και έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου.

Όνομα:	Παρηγόριος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ΄παρά' και 'αγορεύω' και σημαίνει αυτόν που παρηγοράει κάποιο.

Οι Άγιοι επτά Μάρτυρες Φιλόθεος, Υπερέχιος, Άβιβος, Ιουλιανός, Ρωμανός, Ιάκωβος και Παρηγόριος μόλις έγιναν στρατιώτες του Χριστού, με παρρησία και θάρρος στηλίτευσαν την πλάνη της ειδωλολατρείας. Για τον λόγο αυτό συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και υποβλήθηκαν σε φρικώδη βασανιστήρια. Τέλος, τους κρέμασαν και διατρύπησαν τις τίμιες κεφαλές αυτών με σιδερένια καρφιά, ενώ οι Άγιοι σε κάθε νέο κτύπημα ομολογούσαν «είμαι Χριστιανός». Έτσι οι Άγιοι επτά Μάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό και έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου.

Όνομα:	Ρωμανός
Ετυμολογία:	Από τη λέξη Ρώμη, ο Ρωμαίος. Ο σφριγηλός

Οι Άγιοι Μάρτυρες Σάρβηλος και Βεβαία (ή Βαρβαία) έζησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.). Ο Άγιος Σάρβηλος ήταν προηγουμένως ιερέας των ειδώλων και προσήλθε στην πίστη του Χριστού κατηχηθείς και βαπτισθείς από τον Επίσκοπο της Εδέσσης Βαρσιμαίο. Μαζί δε με εκείνον ασπάσθηκε την αληθινή πίστη και η αδελφή του, η οποία ονομαζόταν Βεβαία.

Μόλις ο τοπικός άρχοντας Λυσίας πληροφορήθηκε την μεταστροφή των Αγίων στην πίστη του Χριστού, τους συνέλαβε και μετά από φοβερά βασανιστήρια τους αποκεφάλισε.

Όνομα:	Σαρβήλος
Ετυμολογία:	Υπο διερεύνηση

Παγανιστής ιερέας που ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και προς τούτο μαρτύρησε το 107 μ.Χ. στην Έδεσσα, κατά τη διάρκεια των διώξεων του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού.

Όνομα:	Σαρμπέλ
Ετυμολογία:	Προέρχεται από τα Αραμαϊκά από το 'σάρμπο'=καλά νέα και ‘ελ’=προσωνύμιο του Θεού και σημαίνει καλές ειδήσεις από τον Θεό.

Και οι τρεις Άγιοι κατάγονταν από την πόλη των Εμεσηνών της Κοίλης Συρίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Νουμεριανοϋ (284 μ.Χ.). Οταν δεν δέχθηκαν να αρνηθούν τον Χριστό, βασανίστηκαν και ρίχτηκαν στα θηρία.

Όνομα:	Σιλβάνος
Ετυμολογία:	Από τη Λατινική λέξη ‘silva’=δρυμός (δάσος με δρύες-βελανιδιές), από την οποία προέρχεται και το Λατινικό όνομα ‘Silvanus’ που ήταν θεός των δασών.

Ο Όσιος και Θεοφόρος Ιγνάτιος καταγόταν από την πόλη του Ρεθύμνου της Κρήτης και ασκήτεψε στο όρος Σινά. Τηρώντας τους όρους της μοναστικής πολιτείας, παρθενία, υπακοή και ακτημοσύνη, έφθασε σε ύψη πνευματικής τελειότητας και καθοδήγησε πνευματικά πολλούς ασκητές.

Ο Όσιος Ιγνάτιος αξιώθηκε να βρει το άφθαρτο και μυροβλύζον λείψανο του υποτακτικού του Νικάνδρου, το οποίο αφού εναγκαλίσθηκε και ασπάσθηκε, ευχαρίστησε τον Θεό που τον πληροφόρησε για την δικαίωση του αγώνος του πνευματικού του τέκνου.

Ο Όσιος Ιγνάτιος κοιμήθηκε με ειρήνη.

Όνομα:	Ιγνάτιος
Ετυμολογία:	Πιθανώς από τη λατινική λέξη ignis που σημαίνει φωτιά. Πιθανώς από τη λατινική λέξη 'ignis' που σημαίνει φωτιά. Η αντίστοιχη λέξη στα αρχαία Ελληνικά είναι 'λιγνύς'. Καταληκτικά θα λέγαμε ‘φλογερός’.