Ο Αβραάμ, γιός του Θάρα (Θάρρα) και αδελφός των Ναχώρ και Αρράν υπήρξε πατριάρχης και ιδρυτής του Εβραϊκού έθνους. Αναφέρεται σαν πατριάρχης επίσης από τους Μωαμεθανούς και τους Χριστιανούς οι οποίοι τον θεωρούν και σαν πρόγονο του Ιησού Χριστού (βασικά του Ιωσήφ που, σύμφωνα με την καινή διαθήκη, δεν ήταν πατέρας του Χριστού).

Τόσο η οικογένεια του όσο και ο ίδιος προέρχονταν από την Ουρ της Χαλδαίας και ήταν αλλόθρησκοι. Οικογενειακώς ασχολούνταν με την παραγωγή και εμπορία διαφόρων φαρμάκων που πουλούσαν στην πόλη τους. Αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κακήν κακώς τον τόπο τους και κυνηγημένοι από τους συμπολίτες τους όταν αυτοί ανακάλυψαν ότι όταν ήταν υγιείς, τα μέλη αυτής της οικογένειας τους αρρώσταιναν δίνοντάς τους δωρεάν δυναμωτικά δήθεν ή προστατευτικά ιάματα.

Η μοναδική απώλεια της οικογένειας ήταν ο Αρράν, αδελφός του Αβραάμ και πατέρας του Λωτ που λιντσαρίστηκε από τους εξαγριωμένους συμπολίτες τους.

Η συνεχής πορεία τους για εντοπισμό μιας νέας πατρίδας, τους πήγε και τους έφερε σε διάφορους τόπους κι έγιναν γνωστοί σαν περιπλανώμενοι (=εβραίοι στην δική τους γλώσσα).

Αδελφός από πατέρα της συζύγου του Σάρας.

Πατέρας του Ισμαήλ που γέννησε με την Άγαρ, υπηρέτρια της Σάρας που μέχρι τότε δεν έκανε παιδιά. Με την γέννηση του Ισαάκ που έκανε με την Σάρα εγκατέλειψε την Άγαρ και τον Ισμαήλ στην έρημο για να πεθάνουν, αλλά, σύμφωνα με τις γραφές, ο Θεός τους πραστάτεψε και επέζησαν. Σύμφωνα με αυτήν την παράδοση από τον Ισμαήλ προέρχονται οι Μωαμεθανοί που γι’ αυτό ονομάζονται Ισμαηλίτες και Αγαρηνοί. Παιδιά της Άγαρ και του Ισμαήλ, δηλαδή.

Σύμφωνα με την Εβραϊκή θρησκεία όταν έμαθε από τη γυναίκα του Σάρα ότι θα κάνει παιδί στα 90 της, γέλασε δύσπιστα. Αυτό το γέλιο έγινε αιτία να δοθεί, στο παιδί που γεννήθηκε λίγο αργότερα, το όνομα Ισαάκ, που σημαίνει στα εβραϊκά "γελώ". Αυτός είναι και ο γιός που έλαβε την ευλογία από τον Αβραάμ.

Πέραν των Ισμαήλ και Ισαάκ ο Αβραάμ, που σύμφωνα με τι γραφές, έζησε 175 χρόνια, έκανε και πολλά άλλα παιδιά με διάφορες παλλακίδες του. Πιο συγκεκριμένα με την Ζεμβράμ ή Ζιμράν τον Σομβράν, με την Ιεξάν ή Ιοξάν τον Ιεζάν, με την Μαδάμ ή Μαδά τον Μαδάλ, με την Μαδιάν τον Μαδιάμ, με την Σοβάκ ή Ισβάκ τον Ιεσβώκ και με την Χεττούρα τον Σωέ ή Σουάχ ή Σωκέ.

Ο Αβραάμ, σε μια από τις περιοδείες του ξεγέλασε τον Φαραώ της Αιγύπτου Σόσενγκ Α', επίσης γνωστόν σαν Σισάκ ή Σουσακίμ, (κυβέρνησε την Αίγυπτο από 943-922 π.Χ.) πουλώντας του τη σύζυγο του Σάρα, ότι ήταν αδελφή του, έναντι ψηλής αμοιβής σαν σύζυγό του. Εκείνη την στιγμή δημιούργησε τον δικό του θεό, με την θεϊκή απειλή του οποίου ζήτησε πίσω την Σάρα με καινούρια ανταλλάγματα, φεύγοντας από την Αίγυπτο πάμπλουτος.

Το ίδιο επανέλαβαν, Σάρα και Αβραάμ, με τον Βασιλιά των Φιλισταίων Αβιμέλεχ.

Όνομα:	Αβραάμ
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα (אברהם) ‘Αβχίρχαμ’ που σημαίνει "τον ύψιστο και υπέροχο πατέρα μας", Αρχικά ο Αβραάμ ονομαζόταν Άβραμ.

Δεν υπάρχει αγία με τέτοιο όνομα, παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Αβρααμία
Ετυμολογία:	Από το εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Abhirham που σημαίνει "τον ύψιστο και υπέροχο πατέρα μας",

Ο Λωτ ήταν γιος του Αρράν (Αράν) και ανιψιός του Αβραάμ. Αυτός, όπως και ο θείος του (Αβραάμ), είχε πλουτίσει και είχε αρκετά πρόβατα, βόδια και σκηνές, η περιοχή όμως δεν επαρκούσε για να κατοικήσουν μαζί με τον Αβραάμ, με αποτέλεσμα οι βοσκοί τους να μαλώνουν μεταξύ τους. Ο Αβραάμ για να μην υπάρχει διαμάχη είπε στο Λωτ να διαλέξει την περιοχή που ήθελε να εγκατασταθεί. Ο Λωτ διάλεξε την πιο εύφορη πεδιάδα που βρισκόταν στον ποταμό Ιορδάνη.

Κάποιο βράδυ δυο άγγελοι έφτασαν στα Σόδομα. Ο Λωτ τους φιλοξένησε, τους περιποιήθηκε και τους ετοίμασε το δείπνο. Πριν όμως κοιμηθούν, οι άντρες των Σοδόμων, νέοι και γέροι, περικύκλωσαν το σπίτι του φωνάζοντας του να τους βγάλει έξω για να τους απαυτώσουν. Ο Λωτ τους ζήτησε να μην τους κάνουν κανένα κακό, προσφέροντας τους σαν αντάλλαγμα τις δυο θυγατέρες του.

Επενέβησαν τότε οι δυο άγγελοι και τύφλωσαν όλους όσους ήταν απ' έξω, μικρούς και μεγάλους, έτσι που δεν μπορούσαν να βρουν την πόρτα του σπιτιού. Αμέσως μετά του είπαν οι άγγελοι να πάρει την οικογένεια του και να φύγει διότι θα κατάστρεφαν τα Σόδομα. Οι μόνοι που πείσθηκαν να τον ακολουθήσουν στη διαφυγή ήταν η γυναίκα του, Ιουδήθ, και οι δυο του κόρες.

Καθώς έφευγαν είπε ο ένας άγγελος στο Λωτ: «Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω σου και μην σταθείς πουθενά σε όλη την περιοχή. Τρέξε να σωθείς στα βουνά, για να μην καταστραφείς». Η γυναίκα όμως του Λωτ παρέβη την προειδοποίησή του αγγέλου και κοίταξε πίσω για να δει τι συνέβαινε και αμέσως έγινε στήλη άλατος.

Έτσι ο Λωτ κατοίκησε στα βουνά σε μια σπηλιά μαζί με τις δύο κόρες του. Εκεί, οι κόρες του που είχαν στερηθεί την ανδρική συνεύρεση τον μέθυσαν δυο συνεχόμενες βραδιές και συνουσιάσθηκαν με τον πατέρα τους. Από αυτή την αιμομικτική, βδελυρή και βλάσφημη πράξη προέκυψαν δυο αγόρια.

Η μεγαλύτερη γέννησε γιο και τον ονόμασε Μωάβ, ο οποίος είναι ο γενάρχης της φυλής των Μωαβιτών και η μικρότερη τον Αμμών (Αμμάν), ο οποίος είναι ο γενάρχης της φυλής των Αμμωνιτών.

Όνομα:	Λώτος
Ετυμολογία:	Από το ρήμα λωτίζω=μαζεύω άνθη. Έχουμε το φυτό 'λωτός' που γίνεται αναφορά στην Οδύσσεια του Ομήρου.Με αυτό το όνομα 'λωτός' έχουμε διάφορα φυτά που κατ’ αρχήν δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Έτσι έχουμε 1. Τον Ελληνικό, είδος τριφυλλιού που τάιζαν τα άλογα. 2. Τον Κυρηναϊκό, θάμνος της Αφρικής του οποίου ο καρπός χρησίμευε σαν τροφή ανθρώπων που ήταν γνωστοί σαν Λωτοφάγοι. 3. Τον Αιγυπτιακό, γνωστόν και σαν κρίνο του Νείλου 4. Τον θάμνο της Λιβύης, κελτίς η νότιος, με σκληρό μαύρο ξύλο με το οποίο κατασκεύαζαν ανδριάντες και αυλούς. Οι αρχαίοι ποιητές χρησιμοποιούσαν την φράση «Λίβυς λωτός» αντί τη λέξη αυλός. Στα Εβραϊκά το όνομα Λωτ προέρχεται από το ρήμα לוט (λουτ), που σημαίνει καλύπτω.

Παντρεύτηκε και αναδείχτηκε πρότυπο χριστιανής γυναίκας, που ξέρει με την υπακοή και την αγάπη να διατηρεί την αρμονία του οικογενειακού σπιτιού. Ο τρόπος με τον οποίο φρόντισε και μπόρεσε να αναθρέψει το μοναχογιό της Ιωάννη, μαρτυρείται από τη διαγωγή, με την οποία έλαμψε αυτός και αναδείχτηκε έξοχος μεταξύ έξοχων. Ήταν τόσο σεμνός και υπερβολικά ταπεινόφρων, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Αντιοχείας τον πίεσαν να την αναλάβει αυτός.

Όνομα:	Ποπλία
Ετυμολογία:	Πρόερχεται από το Λατινικό όνομα 'Publius" που έχει την ίδια ρίζα με τις γνωστές λέξεις κοινό, λαός και άνθρωποι. Και μάλλον σημαίνει τον άνθρωπο του λαού.

Κύπριος Άγιος που τιμάται στην Κύπρο. Προστάτης Άγιος του χωριού Αρναδί της Κύπρου. Ίσως να ταυτίζεται με τον Ἁγιο Ἀνδρόνικον, σύζυγο της Αγίας Αθανασίας.

Όνομα:	Ανδρόνικος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ανήρ και το νίκη και σημαίνει "αυτός που νικά τους εχθρούς".

(1910 - 1934 Héctor Valdivieso Sáez)
Αργεντινός στην καταγωγή, γνωστός και σαν Βενέδικτος του Ιησού. Ένας από τους μάρτυρες του Τουρών (χωριό της επαρχίας Γρανάδας της Ισπανίας) που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου.

Όνομα:	Έκτωρ
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα έχω και σημαίνει "αυτός που κατέχει (την πόλη), ο κύριος"

Ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου, αδελφός του Ματθαίου του ευαγγελιστή και γιος του Αλφαίου. Υπέστη σταυρικό θάνατο.

Όνομα:	Ιάκωβος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ που σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ, που είχε γεννηθεί πρώτος. Από εδώ ξεκίνησε και το γνωστό θέμα για τα πρωτοτόκια και το πιάτο φακής (Γνωστή η φράση ‘για ένα πιάτο φακής’).

Όνομα:	Τύχων
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'τυγχάνω' = αποτέλεσμα συγκυρίας ή συμπτώσεων ή περιστάσεων

Αγωνιστής της ΕΟΚΑ, για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον Αγγλικό ζυγό, που βρήκε μαρτυρικό θάνατο από κτηνώδη βασανιστήρια στα χέρια των 'πολιτισμένων' Άγγλων. Είκοσι τεσσάρων χρονών, βασανίστηκε μέχρι θανάτου στον αστυνομικό σταθμό Λεύκας την 9η Οκτωβρίου 1958. Δόξα και τιμή στον ήρωα μας. Αίσχος στους προδότες του αγώνα.

Όνομα:	Νικόλαος
Ετυμολογία:	Από τα ουσιαστικά νίκη και λαός και σημαίνει "αυτός για τον οποίο ο λαός πιστεύει ότι μπορεί να του φέρει τη νίκη".

Οι Όσιοι Ανδρόνικος και Αθανασία η συμβία του έζησαν κατά το έτος 540 μ.Χ. και ήταν σύζυγοι ενάρετοι, που κατάγονταν από την Αντιόχεια της Συρίας. Ήταν εύποροι και ζούσαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ο Ανδρόνικος έκανε το επάγγελμα του αργυραμοιβού στην Αντιόχεια και απόκτησε από τον γάμο αυτό δύο παιδιά, που όμως πέθαναν. Αυτό κατέθλιβε τους δύο γονείς και για να βρουν παρηγοριά κατέφυγαν για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους. Από εκεί πήγαν στην Αίγυπτο, όπου με κοινή απόφαση έγιναν μοναχοί και μπήκαν σε μοναστήρι. Ο μεν Ανδρόνικος πήγε στη Μονή του αββά Δανιήλ, η δε γυναίκα του Αθανασία στη γυναικεία Μονή των Ταβεννησιωτών. Εκεί, αφού ασκητικά πέρασαν το υπόλοιπο της ζωής τους, απεβίωσαν ειρηνικά.

Όνομα:	Αθανασία
Ετυμολογία:	Από το α (στερητικό) και το θάνατος και σημαίνει "η αθάνατη".

Οι Όσιοι Ανδρόνικος και Αθανασία η συζυγος του, έζησαν κατά τον έκτο αιώνα μ.Χ. και κατάγονταν από την Αντιόχεια της Συρίας. Ήταν ενάρετοι και εύποροι και ζούσαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ο Ανδρόνικος έκανε το επάγγελμα του αργυραμοιβού στην Αντιόχεια και απόκτησε από τον γάμο αυτό δύο παιδιά, που όμως πέθαναν. Αυτό κατέθλιβε τους δύο γονείς και για να βρουν παρηγοριά κατέφυγαν για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους. Από εκεί πήγαν στην Αίγυπτο, όπου με κοινή απόφαση έγιναν μοναχοί και μπήκαν σε μοναστήρι. Ο μεν Ανδρόνικος πήγε στη Μονή του αββά Δανιήλ, η δε γυναίκα του Αθανασία στη γυναικεία Μονή των Ταβεννησιωτών. Εκεί, αφού ασκητικά πέρασαν το υπόλοιπο της ζωής τους, απεβίωσαν ειρηνικά.

Όνομα:	Ανδρόνικος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό ανήρ και το νίκη και σημαίνει "αυτός που νικά τους εχθρούς".

Ο Όσιος Πέτρος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου (829 μ.Χ.) και καταγόταν από την επαρχία των Γαλατών της Μικρός Ασίας. Ήταν γιος του Θεοφίλου και της Ευδοκίας και το πρώτο του όνομα ήταν Λέων. Επειδή ήταν ωραίος και δυνατός στο σώμα αλλά και στη φρόνηση, ο βασιλιάς τον έκανε κόμη. Αφού για πολλά χρόνια πολέμησε και κατάφερε πολλά ανδραγαθήματα, κατόπιν τα καταφρόνησε όλα και έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Δαφνώνα, με το όνομα Πέτρος. Έπειτα πήγε στον Όλυμπο και από εκεί στα Ιεροσόλυμα. Αλλά και εκεί δεν έμεινε μόνιμα, αφού έφυγε στη Λαοδικεία και την Αττάλεια. Αφού με ανδρεία υπέφερε τους κόπους της οδοιπορίας και της άσκησης, και τον άγριο θυμό των Ισμαηλιτών, που συναντούσε στο δρόμο, τελευταία επανήλθε στον Όλυμπο. Επειδή δε το ύψος της αρετής του έγινε φανερό στους βασιλείς, γι' αυτό και ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδών, το έτος 867 μ.Χ., τον έπεισε να κατοικήσει στο μοναστήρι του Αγίου Φωκά. Εκεί λοιπόν, αφού πολλούς πνευματικούς αγώνες έκανε, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο.

Όνομα:	Πέτρος
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό πέτρα (βράχος) και σημαίνει "ο ακλόνητος". Το όνομα Πέτρος είναι μετάφραση του Αραμαϊκού 'Κηφά' που ήταν το πραγματικό όνομα του Απόστολου Πέτρου. Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν τα ονόματα Πετραίος (Κένταυρος) και Πετραία (Ωκεανίδα νύμφη).