|
|
(931-999 μ.Χ.) Γεννήθηκε στην Άνω Βουργουνδία (σημερινή Ελβετία) και έχει βασιλική καταγωγή. Έζησε μια πολυτάραχη ζωή και στέφθηκε Αυτοκράτειρα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Υποστήριξε την κλασική παιδεία, τις τέχνες και τα γράμματα. Στήριξε με διάφορους τρόπους αββαεία και μοναστήρια και πρωτοστάτησε στον εκχριστιανισμό των Σλάβων
|
Ξενικό όνομα γερμανικής προέλευσης Adelheid, όπου 'Adel=ευγενής, και 'heid'=γλυκιά και σημαίνει αυτήν που έχει αρχοντική εμφάνιση.
Πιθανότατα από εδώ προέρχεται και το Ελληνικό όνομα Χάιδω. |
|
|
|
Μαρτύρησε γλυρω στο 250 μ.Χ.
|
Από το Λατινικό όνομα ‘Albina’ που σημαίνει κονιαστής, και στη νεοελληνική καθομιλουμένη σοβατζής, Παλιά οι κονιαστές γινόντουσαν ολόασπροι στη δουλειά, οπότε το Αλβίνα σημαίνει και την υπόλευκη. |
|
|
|
(Λένε οι Συναξαριστές)
Η Αγία Θεοφανώ ήταν μια ευσεβέστατη και ενάρετη βασίλισσα, που εξυμνήθηκε πολύ από τους χρονογράφους της εποχής εκείνης, για την ευαγγελική της ζωή, τις ελεημοσύνες της και την άκρα ευσέβειά της.
(Λένε οι Ιστορικοί).
Υπήρξε σύζυγος 2 αυτοκρατόρων, αδίστακτη δολοπλόκος, που μεταξύ άλλων οργάνωσε την δολοφονία του συζύγου της, Νικηφόρου Φωκά, για να τον αντικαταστήσει με τον ανιψιό του και εραστή της, Ιωάννη Τσιμισκή. Κατηγορήθηκε επίσης και για τον θάνατο του πρώτου της συζύγου αυτοκράτορα των Ρωμαίων, Ρωμανού. Μητέρα του αδίστακτου και απάνθρωπου αυτοκράτορα Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου.
|
Aπό το Θεός και φαίνω. Σημαίνει "η φανέρωση του Θεού". Αυτή στην οποία φανερώνεται ο Θεός. |
|
|
|
|
|
|
Πατριάρχης Ιεροσολύμων από το 632 μ.Χ. μέχρι το 634 μ.Χ. Ανακαίνισε τα ιερά προσκυνήματα, που καταστράφηκαν από τους Πέρσες και ζήτησε τη συνδρομή των χριστιανών από την Ανατολή. Γενικά έκανε πολλά για τους Αγίους τόπους και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος θεωρείται προστάτης των οικόσιτων ζώων, όπως βοών, ίππων, όνων, ημιόνων, προβάτων, αιγών, μελισσών και άλλων.
|
Εξελληνισμένος τύπος του λατινικού επιθέτου modestus (μετριοπαθής, μετριόφρων, ολιγαρκής). |
|
|
|
Για χριστιανική γιορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό
|
Εξελληνισμένος τύπος του λατινικού επιθέτου modestus (μετριοπαθής, μετριόφρων, ολιγαρκής). |
|
-
|
|
Η δια Χριστόν σαλή
|
Από το Λατινικό Domenica και σημαίνει Κυριακή |
|
|
|
Ο Άγιος Μαρίνος έλαβε το μαρτυρικό στεφάνι στα τέλη του 3ου μετά Χριστόν αιώνα.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρώμη και πήρε το αξίωμα του Συγκλητικού. Αλλά οι πολλές του αγαθοεργίες προς τους χριστιανούς, εξήγειραν εναντίον του τις υπόνοιες των συναδέλφων του, οι όποιοι, αφού εξέτασαν, ανακάλυψαν ότι ο Μαρίνος ανήκε στη χριστιανική Εκκλησία. Και τότε τον κατήγγειλαν.
Συνελήφθη με αυτοκρατορική διαταγή και επειδή δεν θέλησε να θυσιάσει στα είδωλα, καταδικάστηκε σε θάνατο. Ενώ τον οδηγούσαν στον τόπο της εκτέλεσης, είδε μερικούς από τους φίλους του να κλαίνε και αυτός με πραότητα τους είπε: «Γιατί κλαίτε και λυπάστε: μάθετε ότι πηγαίνω από το σκοτάδι στο αιώνιο φως, από το χώρο του σταδίου στα βραβεία, και από το θάνατο στην παντοτινή ζωή». Μετά από λίγο η κεφαλή του έπεφτε, η δε ψυχή του πετούσε στα σκηνώματα των δικαίων.
|
Από την λατινική λέξη 'marinus' και σημαίνει "ο θαλασσινός". |
|
|
|
Ο Άγιος Μέμνων Αρχιεπίσκοπος Εφέσου απεβίωσε ειρηνικά.
|
Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα 'μέμνημαι'=θυμάμαι και σημαίνει αυτόν που έχει δυνατή μνήμη. Αυτό το όνομα δινόταν επίσης εις ανάμνηση κάποιου σημαντικού γεγονότος. |
|
|
|
Οι Άγιοι Πρόβος (ή Πρόμος) και Ιλάριος μαρτύρησαν δια σπαθης.
|
Από τo Λατινικό όνομα 'Probus' και σημαίνει χρηστός δηλαδή χρήσιμος και θα μπορούσε να αποδοθεί στα Ελληνικά με το όνομα Χρήστος. |
|
|
|
|
|