Ήταν ίσως ο πιο διακεκριμένος μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των πιστών, ώστε να μη γίνονται λάθη, και τους χειροτόνησαν οι άγιοι Απόστολοι. Ο Στέφανος όμως έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Ήταν ο πρώτος που δίδαξε ότι ο Θεός δεν κατοικεί σε κανένα ναό και δεν χρειάζεται να πας στη συναγωγή, σε ναό ή εκκλησία για να προσευχηθείς. Γι’ αυτό καταγγέλθηκε στα Εβραιο-χριστιανικά ιερατεία της εποχής και καταδικάστηκε σε θάνατο δια λιθοβολισμού, λίγη ώρα μετά που είχε πει την γνώμη του.

Ο λεβέντης που φύλαγε τα ενδύματα των λιθοβολούντων ονομαζόταν Σαύλος που αργότερα έγινε γνωστός σαν απόστολος των Εθνών Παύλος.

Εκεί φάνηκε και το μεγαλειώδες του χαρακτήρα του Στέφανου προς τους δολοφόνους του με τη φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Δηλαδή «Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς αυτήν την αμαρτία».

Εδώ φαίνεται καθαρά ότι οι δυο θρησκείες, Εβραϊκή και Χριστιανική δεν είχαν ακόμη διαχωριστεί.

Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σὴ κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων Πρωτόαθλε· σὺ γὰρ τὴν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδες σου τὸν Σωτῆρα, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν. Αὐτὸν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.