(799-878 μ.Χ.) Ήταν ο νεότερος γιος του βασιλιά Μιχαήλ Α' του Ραγκαβέ και της Προκοπίας, θυγατέρας του αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α'.

Όταν ο Λέων ο Ε' κατέλαβε το θρόνο, τον έκλεισε σε μοναστήρι, όπου έγινε ηγούμενος.

Το έτος 846 μ.Χ., όταν βασίλισσα ήταν η Θεοδώρα, διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον πατριάρχη Μεθόδιο τον Α' που είχε πεθάνει. Όταν ο αδελφός της Θεοδώρας, Βάρδας παράσυρε το γιο της, βασιλέα Μιχαήλ Γ’ να εξαναγκάσει τη μητέρα του και τις αδελφές του να γίνουν μοναχές, ο Ιγνάτιος αντέδρασε και δεν το δέχτηκε. Αλλά και στον ίδιο τον Βάρδα, δεν δέχτηκε να δώσει τη θεία κοινωνία, επειδή συζούσε με τη νύφη του!

Όμως, οι Βυζαντινές συνωμοσιολογίες συνεχίστηκαν και ο Ιγνάτιος εξορίστηκε στο νησί Τερέβινθο. Επανήλθε όμως όταν ανέλαβε την εξουσία ο Βασίλειος ο Μακεδών.

Είναι άξιον αναφοράς ότι ο ευνουχισμός ήταν σύνηθες φαινόμενο στις Βυζαντινές αυτοκρατορικές αυλές, διότι δια νόμου κανένας ευνούχος δεν μπορούσε να ανεβεί στον θρόνο. Έτσι οι αυτοκράτορες προστατεύονταν από διεκδικήσεις του θρόνου από συγγενείς τους, αδέλφια και παιδιά. Σύνηθες φαινόμενο ήταν ο διορισμός τους σε υψηλές πατριαρχικές ή μοναστηριακές θέσεις.