(1892-1970) Δισέγγονος του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ακολούθησε την στρατιωτική παράδοση της οικογένειας και εισήλθε στη σχολή Ευελπίδων, απ' όπου και αποφοίτησε ως αρχηγός της τάξης του. Το 1923 έγινε αντισυνταγματάρχης, το 1925 συνταγματάρχης λαμβάνοντας παράλληλα μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου πολέμησε στο μακεδονικό μέτωπο, σε γερμανική επίθεση με χημικά, προσβλήθηκε από υπερίτη (αέριο της μουστάρδας) με αποτέλεσμα οι πνεύμονές του να υποστούν ανεπανόρθωτες βλάβες. Ανέλαβε κατά καιρούς πολλές στρατιωτικές θέσεις και το 1930 προήχθη σε υποστράτηγο ως ανάπηρος πολέμου.
Απεβίωσε άτεκνος 1970, γεγονός που τον καθιστά τον τελευταίο άντρα απευθείας απόγονο του Γέρου του Μωριά.