Ήταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας όπου και μαρτύρησε μεταξύ των ετών 284 - 304 μ.Χ. με τον άγιο Θεόφιλο.

Όνομα:	Δωροθέα
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'δώρον' και 'Θεός' και σημαίνει "δώρο Θεού".

Οι Άγιοι Θεόφιλος, Σατουρνίνος και Ρεβοκάτα μαρτύρησαν στην Ισπανία επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.).

Σημείωση: Ορθόδοξοι συναξαριστές αναφέρονται στον Άγιο Ρεβοκάτο ενώ οι καθολικοί σε Αγία Ρεβοκάτα.

Όνομα:	Ρεβοκάτα
Ετυμολογία:	Από τη Λατινική λέξη 'revoco'=ανακαλώ και κατ' επέκταση 'revocata' που εννοεί αυτήν που ανακαλεί από τον Άδη στη ζωή.

Η Αγία Μάρτυς Φαύστα καταγόταν από την Κύζικο της Μικράς Ασίας και ήταν θυγατέρα πλούσιων και ευσεβών γονέων. Έμεινε ορφανή σε ηλικία μόλις 13 ετών, έχοντας κληρονομήσει την τεράστια περιουσία των γονέων της. Όμως ούτε το νεαρό της ηλικίας της, ούτε η απάτη του πλούτου της κυρίευσαν το νου και την καρδιά της. Η Χριστιανική ανατροφή που είχε από τους μακαριστούς γονείς της ήταν βαθιά χαραγμένη στην ψυχή της. Έμεινε λοιπόν στην ευσέβεια των γονέων της και εξακολουθούσε να προσεύχεται στον Θεό με την ίδια και μεγαλύτερη μάλιστα αγάπη και αφοσίωση, την στιγμή που είχε χάσει τους φιλόστοργους προστάτες της.

Κατά το έτος 299 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.), η Αγία Φαύστα προσκλήθηκε από τον επιφανή Συγκλητικό Ευϊλάσιο, εκπρόσωπο του ηγεμόνα, να αρνηθεί την πίστη της στον Χριστό και να θυσιάσει στους θεούς των ειδωλολατρών. Η Αγία όμως αρνήθηκε. Ο Ευϊλάσιος, που ήταν γέροντας στην ηλικία, προσπάθησε να πείσει την Αγία ότι πίστευε σε ανόητη πίστη αλλά εκείνη, έχουσα καλά και ασφαλή διδάγματα, φωτιζόμενη δε και από το Πανάγιο Πνεύμα, ανέλυσε τα δόγματα της πίστεώς μας και του έδωσε θαυμαστές απαντήσεις. Όταν άρχισαν τα βασανιστήρια, η Αγία τα υπέμεινε με τόση καρτερία, ώστε ο Ευϊλάσιος, στην ψυχή του οποίου υπήρχαν ευγενή σπέρματα, θαύμασε την Μάρτυρα και αισθάνθηκε μεγάλη εντύπωση από τους καρπούς της Χριστιανικής πίστεως, η οποία χάριζε στην Αγία τόση αλύγιστη σταθερότητα ενωμένη με τα πλέον φιλάδελφα αισθήματα ακόμη και για τους διώκτες της. Η δε κατάπληξή του κορυφώθηκε όταν η Αγία, που την έριξαν στη φωτιά, έμεινε άθικτη και αβλαβής με τη Χάρη του Θεού. Προ του θαύματος αυτού ο Ευϊλάσιος αισθάνθηκε να γκρεμίζεται μέσα του ο ειδωλολάτρης. Διέταξε, λοιπόν, να οδηγήσουν ενώπιον του την Αγία, την προσέβλεψε με σεβασμό και ευλάβεια και την ρώτησε, με ανοικτή καρδιά και πνεύμα πρόθυμο για την υποδοχή της αλήθειας, περί της Ορθοδόξου πίστεως. Τα λόγια της Αγίας άγγιξαν την καρδιά του γέροντος συγκλητικού, ο οποίος αισθάνθηκε βαθιά κατάνυξη και απέλυσε ελεύθερη την Αγία.

Η είδηση αυτή εξόργισε τον έπαρχο Μάξιμο. Αμέσως κάλεσε τον Ευϊλάσιο και τον επέπληξε έντονα για την στάση του και την αφέλειά του. Ο Ευϊλάσιος, ατάραχος προς τις ύβρεις, του διηγήθηκε την ιστορία των βασάνων της Μάρτυρος και το θαύμα της διασώσεώς της και του εξέφρασε τους λόγους, για τους οποίους έκρινε ότι η αλήθεια είναι ο Χριστός. Τότε ο έπαρχος υπέβαλε τον Ευϊλάσιο και την Αγία Φαύστα σε φρικώδη βασανιστήρια, τα οποία οι δύο Μάρτυρες υπέμειναν με πνευματική ανδρεία. Και ο Θεός έκανε πάλι το θαύμα του. Ο έπαρχος Μάξιμος, μπροστά στα γενόμενα, ομολόγησε τον Χριστό και με συντριβή καρδιάς και ταπείνωση γονάτισε μπροστά στην Αγία ζητώντας συγχώρεση. Το γεγονός αυτό αντήχησε σε όλη την Κύζικο. Η είδηση δεν άργησε να φτάσει και στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό (284 - 305 μ.Χ.). Κατά προσταγή του θανατώθηκαν και οι τρεις Άγιοι, που δέχθηκαν με χαρά το στέφανο του μαρτυρίου και της δόξας του Θεού.

Όνομα:	Φαύστα
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό 'Fausta' που σημαίνει αίσια, ευτυχισμένη, τυχερή

Ο Άγιος Άμανδος γεννήθηκε κοντά στην Νάντη στα Δυτικά της Γαλλίας περί τα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ. και σπούδασε θεολογία στη Ρώμη. Από νεαρή ηλικία μόνασε στο μοναστήρι του Αγίου Μαρτίνου στην πόλη Τουρ. Με οδηγίες του βασιλιά Clothaire II, ανέλαβε έργο ιεραποστολής στη Φλάνδρα, Βραβανδία και Ολλανδία. Προς τούτο χειροτονήθηκε επίσκοπος και άρχισε το ιεραποστολικό του έργο. Ίδρυσε μεγάλο αριθμό εκκλησιών και μοναστηριών και βοήθησε πολύ κόσμο να ασπασθεί τον χριστιανισμό.

Το 647 μ.Χ. εξελέγη επίσκοπος της πόλεως Μάαστριχτ. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του αποσύρθηκε στη μονή του Ελνό όπου πέθανε το 680 μ.Χ. σε ηλικία 90 ετών.

Είναι ο προστάτης άγιος της Φλάνδρας.

Όνομα:	Άμανδος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό 'amandus' και σημαίνει τον αξιαγάπητο, αυτόν που δεν καταγγέλθηκε. Ίσως από εδώ να προέρχεται και η Ελληνική λέξη μανδατεύω ή μαντατεύω.

Αιγύπτιος στην καταγωγή, γεννήθηκε περί τα μέσα του 5ου αιώνα και έγινε μοναχός στους Αγίους Τόπους. Έγινε γνωστός και σαν ‘Μέγας Γέρων’, ‘Βαρσανούφιος της Παλαιστίνης’ και ‘Βαρσανούφιος της Γάζας.
Απέφευγε συστηματικά τις δογματικές συζητήσεις, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ως αιρετικός μονοφυσίτης.
Απεβίωσε, σε μεγάλη ηλικία μεταξύ του 540 και του 545.

Όνομα:	Βαρσανούφιος
Ετυμολογία:	Ίσως Κοπτικό. Υπο διερεύνηση

Η Αγία Μάρτυς Φαύστα καταγόταν από την Κύζικο της Μικράς Ασίας και ήταν θυγατέρα πλούσιων και ευσεβών γονέων. Έμεινε ορφανή σε ηλικία μόλις 13 ετών, έχοντας κληρονομήσει την τεράστια περιουσία των γονέων της. Όμως ούτε το νεαρό της ηλικίας της, ούτε η απάτη του πλούτου της κυρίευσαν το νου και την καρδιά της. Η Χριστιανική ανατροφή που είχε από τους μακαριστούς γονείς της ήταν βαθιά χαραγμένη στην ψυχή της. Έμεινε λοιπόν στην ευσέβεια των γονέων της και εξακολουθούσε να προσεύχεται στον Θεό με την ίδια και μεγαλύτερη μάλιστα αγάπη και αφοσίωση, την στιγμή που είχε χάσει τους φιλόστοργους προστάτες της.

Κατά το έτος 299 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.), η Αγία Φαύστα προσκλήθηκε από τον επιφανή Συγκλητικό Ευϊλάσιο, εκπρόσωπο του ηγεμόνα, να αρνηθεί την πίστη της στον Χριστό και να θυσιάσει στους θεούς των ειδωλολατρών. Η Αγία όμως αρνήθηκε. Ο Ευϊλάσιος, που ήταν γέροντας στην ηλικία, προσπάθησε να πείσει την Αγία ότι πίστευε σε ανόητη πίστη αλλά εκείνη, έχουσα καλά και ασφαλή διδάγματα, φωτιζόμενη δε και από το Πανάγιο Πνεύμα, ανέλυσε τα δόγματα της πίστεώς μας και του έδωσε θαυμαστές απαντήσεις. Όταν άρχισαν τα βασανιστήρια, η Αγία τα υπέμεινε με τόση καρτερία, ώστε ο Ευϊλάσιος, στην ψυχή του οποίου υπήρχαν ευγενή σπέρματα, θαύμασε την Μάρτυρα και αισθάνθηκε μεγάλη εντύπωση από τους καρπούς της Χριστιανικής πίστεως, η οποία χάριζε στην Αγία τόση αλύγιστη σταθερότητα ενωμένη με τα πλέον φιλάδελφα αισθήματα ακόμη και για τους διώκτες της. Η δε κατάπληξή του κορυφώθηκε όταν η Αγία, που την έριξαν στη φωτιά, έμεινε άθικτη και αβλαβής με τη Χάρη του Θεού. Προ του θαύματος αυτού ο Ευϊλάσιος αισθάνθηκε να γκρεμίζεται μέσα του ο ειδωλολάτρης. Διέταξε, λοιπόν, να οδηγήσουν ενώπιον του την Αγία, την προσέβλεψε με σεβασμό και ευλάβεια και την ρώτησε, με ανοικτή καρδιά και πνεύμα πρόθυμο για την υποδοχή της αλήθειας, περί της Ορθοδόξου πίστεως. Τα λόγια της Αγίας άγγιξαν την καρδιά του γέροντος συγκλητικού, ο οποίος αισθάνθηκε βαθιά κατάνυξη και απέλυσε ελεύθερη την Αγία.

Η είδηση αυτή εξόργισε τον έπαρχο Μάξιμο. Αμέσως κάλεσε τον Ευϊλάσιο και τον επέπληξε έντονα για την στάση του και την αφέλειά του. Ο Ευϊλάσιος, ατάραχος προς τις ύβρεις, του διηγήθηκε την ιστορία των βασάνων της Μάρτυρος και το θαύμα της διασώσεώς της και του εξέφρασε τους λόγους, για τους οποίους έκρινε ότι η αλήθεια είναι ο Χριστός. Τότε ο έπαρχος υπέβαλε τον Ευϊλάσιο και την Αγία Φαύστα σε φρικώδη βασανιστήρια, τα οποία οι δύο Μάρτυρες υπέμειναν με πνευματική ανδρεία. Και ο Θεός έκανε πάλι το θαύμα του. Ο έπαρχος Μάξιμος, μπροστά στα γενόμενα, ομολόγησε τον Χριστό και με συντριβή καρδιάς και ταπείνωση γονάτισε μπροστά στην Αγία ζητώντας συγχώρεση. Το γεγονός αυτό αντήχησε σε όλη την Κύζικο. Η είδηση δεν άργησε να φτάσει και στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό (284 - 305 μ.Χ.). Κατά προσταγή του θανατώθηκαν και οι τρεις Άγιοι, που δέχθηκαν με χαρά το στέφανο του μαρτυρίου και της δόξας του Θεού.

Όνομα:	Ευϊλάσιος
Ετυμολογία:	(Προφέρεται Εβιλάσιος). Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'ευ' και 'ιλασμός'=ψυχικός εξαγνισμός, άφεση, και εννοεί αυτόν που έχει εξιλεωθεί, τον ευμενή.

Οι Άγιοι Θεόφιλος, Σατουρνίνος και Ρεβοκάτος μαρτύρησαν στην Ισπανία επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.).

Σημείωση: Ορθόδοξοι συναξαριστές αναφέρονται στον Άγιο Ρεβοκάτο ενώ οι καθολικοί σε Αγία Ρεβοκάτα.

Όνομα:	Ρεβοκάτος
Ετυμολογία:	Από τη Λατινική λέξη 'revoco'=ανακαλώ και κατ' επέκταση 'revocator' που εννοεί αυτόν που ανακαλεί από τον Άδη στη ζωή.

Οι Άγιοι Φαύστος, Βασίλειος και Σιλουανός μαρτύρησαν δια σπάθης.

Ίσως είναι οι ίδιοι με τους Άγιους Φαύστο, Βασίλειο και Λουκιανό που εορτάζουν στις 25 Οκτωβρίου αφού έχουν το ίδιο δίστιχο.

Όνομα:	Φαύστος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό όνομα ‘Faustus’ που σημαίνει ευδαίμων, ευτυχής, τυχερός. Η κατάληξη '-ανος' σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Φαύστο.

Γεννήθηκε το 810 μ.Χ. (κατά άλλους το 820 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη από επιφανή οικογένεια, που αγωνίσθηκε για την τιμή και προσκύνηση των εικόνων.

Ο Φώτιος φανατικός όντας ο ίδιος εικονολάτρης, πολέμησε τους εικονομάχους.

Με την ίδια αποφασιστικότητα αντιμετώπισε τον μανιχαϊσμό. Ο μανιχαϊσμός δημιουργήθηκε από τον Πέρση Μάνη ή Μανιχαίο που είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό, αλλά μετά ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος ήταν ο μέγιστος των προφητών. Ο ηθικός κώδικας του περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, αυστηρή μονογαμία, χορτοφαγική διατροφή και πλήρη αποκήρυξη της βίας, της πορνείας, του ψέματος, της υποκρισίας, της ειδωλολατρίας και της μαγείας. Άξιο αναφοράς είναι ότι ο Άγιος Αυγουστίνος ήταν για 9 χρόνια υποστηρικτής του Μάνη.

Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο θέμα του filioque (φιλιόκβε) (Από τις λατινικές λέξεις ‘filius’=υιός και ‘que’= και, και σημαίνει ‘και του υιού’) και του σχίσματος του 867 μ.Χ. των δυο εκκλησιών που ακολούθησε και είναι γνωστό σαν Φώτειο σχίσμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν ο πρώτος σημαντικός θεολόγος και ιεράρχης που κατηγόρησε τη Ρώμη για την εισαγωγή του filioque. Το σχίσμα του 867 ή Φώτειο σχίσμα ή μικρό σχίσμα, ήταν το πρώτο σχίσμα μεταξύ των χριστιανικών πατριαρχείων της ανατολής και της δύσης, με την σύγκρουση να επικεντρώνεται ανάμεσα στον πατριάρχη Φώτιο Α´ της Κωνσταντινούπολης (μετέπειτα Άγιος Φώτιος των ορθοδόξων) και τον πάπα Νικόλαο Α´ της Ρώμης (μετέπειτα Άγιος Νικόλαος των καθολικών).

‘Έτσι για να ξεκαθαρίσουμε, αν καταλάβαμε καλά τη διαφορά, οι μεν ορθόδοξοι διατείνονται ότι το άγιο πνεύμα εκπορεύεται από το Θεό Πατέρα (εκ του πατρός) ενώ οι καθολικού από τον Πατέρα και τον Γιό (εκ του πατρός και του υιού).

Ο Άγιος Φώτιος κοιμήθηκε οσίως το έτος 891 μ.Χ. όντας εξόριστος στην ιερά μονή των Αρμενιανών.

Όνομα:	Φωτεινός
Ετυμολογία:	Από το επίθετο "φωτεινός" και σημαίνει "λαμπερός, γεμάτος φως".Κατά μια άλλη έννοια καθαρός, αυτός που έχει προφητικές ικανότητες.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Αμάνδα
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό 'amanda' και σημαίνει την αξιαγάπητη, αυτήν που δεν καταγγέλθηκε. Ίσως από εδώ να προέρχεται και η Ελληνική λέξη μανδατεύω ή μαντατεύω.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Βαρσανουφία
Ετυμολογία:	Ίσως Κοπτικό. Υπο διερεύνηση

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Βουκολίς
Ετυμολογία:

Γεννήθηκε στην Ιρλανδία ή Σκωτία. Επίσκοπος που τιμάται σαν ήρωας.

Σαν μοναχός υπηρέτησε στο μοναστήρι των Βενεδικτίνων του Amalbarich της Γερμανίας. Λόγω της μεγάλης του φήμης για τις προσηλυτιστικές του ικανότητες ανακηρύχθηκε επίσκοπος του Βέρντεν (Werden). Αυτές οι μέθοδοι συμπεριελάμβαναν ωμή βία εναντίον των ‘βαρβάρων απίστων’ όταν τα λόγια και οι διδασκαλίες δεν είχαν αποτέλεσμα.

Η συνήθης πρακτική του περιλάμβανε επιθέσεις στα ιερά τους σύμβολα όπου τα έβρισκε, σπάσιμο αγαλμάτων των θεών τους, καταστροφή των βωμών τους και κατεδαφίσεις των ναών τους. Αυτό έφερε την αντίδραση του τοπικού πληθυσμού που ήταν εξ ίσου άγρια.
Αφού τον κτύπησαν πρώτα με ρόπαλα, του έκοψαν χέρια και πόδια και εγκατέλειψαν το ακρωτηριασμένο και πληγωμένο κορμί του στα αίματα και στις λάσπες, μέχρι που πέθανε 815 μ.Χ

Όνομα:	Tanco
Ετυμολογία:	Υπό διερεύνηση

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ευϊλάσια
Ετυμολογία:	(Προφέρεται Εβιλάσια). Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'ευ' και 'ιλασμός'=ψυχικός εξαγνισμός, άφεση, και εννοεί αυτήν που έχει εξιλεωθεί, την ευμενή.

Ο Όσιος Βουκόλος από νεαρή ηλικία έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος και μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο οποίος τον χειροτόνησε Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης. Διακόνησε την Εκκλησία με όλη την ευσυνειδησία, την θερμότητα και την αυταπάρνηση των μαρτυρικών εκείνων χρόνων. Υπήρξε πατέρας και ποιμένας για τους Χριστιανούς του στη διδασκαλία και την υπεράσπιση, όταν κινδύνευαν από τους διώκτες του Ευαγγελίου. Προς δε τα ειδωλολατρικά πλήθη συμπεριφερόταν με σύνεση και διάκριση, προσέχοντας να μην τα ερεθίσει αλλά και προσπαθώντας με θεία τέχνη και φωτισμό να ελκύει πολλούς από αυτά στην Χριστιανική πίστη.Στο Συναξάρι του αναφέρεται ότι μόλις το ιερό λείψανο του Οσίου Βουκόλου ενταφιάσθηκε, με θαυματουργική ενέργεια του Θεού φύτρωσε στον τόπο της ταφής του ένα δένδρο το οποίο παρείχε ιάσεις στους πιστούς.

Όνομα:	Βουκολίων
Ετυμολογία:	Βοσκός αγέλης βοδιών, γελαδάρης από το 'βους' και 'κόλος' αυτός που φροντίζει τα βόδια. Το κόλος είναι συνώνυμο του 'πόλος' όπως στο αιπόλος=αυτός που φροντίζει τις αίγες, γιδοβοσκός.

Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν αδελφός της μονής Σινά και διακονούσε στο μετόχι της μονής στην Αγία Τριάδα Ηρακλείου της Κρήτης. Ο Άγιος ήταν μέλος της συνοδείας του ιερομάρτυρα Νεοφύτου του Σιναΐτου και μαρτύρησε το έτος 1822 μ.Χ.

Όνομα:	Αρτέμιος
Ετυμολογία:	Από το όνομα της θεάς 'Άρτεμις' που ίσως να είναι αρχαιότερο του Μυκηναϊκού πολιτισμού έτσι που δεν κατέστη ακόμη δυνατόν να ετυμολογηθεί. Πιθανολογείται όμως ότι μπορεί να προέρχεται από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα 'αρτεμέω' = είμαι αρραγής, άρτιος, υγιαίνω. Στον Κρατύλο του Πλάτωνα ο Σωκράτης ισχυρίστηκε ότι η Άρτεμις πήρε το όνομα της από την ακεραιότητα (αρτεμές) του χαρακτήρα της και την σεμνότητά της, διότι επιθυμούσε την παρθενία της. Η κατάληξη -ίσιος δηλώνει ότι ανήκει στην θεά.

Ο Άγιος Δαμασκηνός (Τζαγκάρης) ήταν αδελφός στη μονή Σινά και μαρτύρησε από τους Μεζένιδες το 1623 μ.Χ. έξω από τη μάνδρα της μονής. Οι Μεζένιδες ήταν φανατικοί μουσουλμάνοι που έφεραν το όνομα ‘Μεζέν’ (στα Ελληνικά σημαίνει βροχοφόρο σύννεφο) ενός συντρόφου του προφήτη Μωάμεθ.

Όνομα:	Δάμασκος
Ετυμολογία:	O καταγόμενος από τη Δαμασκό. Από το αρχαίο Ελληνικό όνομα Δάμασκος που προέρχεται από τα ‘δάμος’=δήμος και ‘ασκώ’ και σημαίνει αυτόν που ασκεί (προετοιμάζει) τον λαό για πόλεμο

Οι Άγιοι Θεόφιλος, Σατουρνίνος και Ρεβοκάτος μαρτύρησαν στην Ισπανία επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.).

Όνομα:	Θεόφιλος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'Θεός' και το 'φιλώ'=αγαπώ και σημαίνει αυτός που αγαπά τον Θεό.

Η Αγία Μάρτυς Φαύστα καταγόταν από την Κύζικο της Μικράς Ασίας και ήταν θυγατέρα πλούσιων και ευσεβών γονέων. Έμεινε ορφανή σε ηλικία μόλις 13 ετών, έχοντας κληρονομήσει την τεράστια περιουσία των γονέων της. Όμως ούτε το νεαρό της ηλικίας της, ούτε η απάτη του πλούτου της κυρίευσαν το νου και την καρδιά της. Η Χριστιανική ανατροφή που είχε από τους μακαριστούς γονείς της ήταν βαθιά χαραγμένη στην ψυχή της. Έμεινε λοιπόν στην ευσέβεια των γονέων της και εξακολουθούσε να προσεύχεται στον Θεό με την ίδια και μεγαλύτερη μάλιστα αγάπη και αφοσίωση, την στιγμή που είχε χάσει τους φιλόστοργους προστάτες της.

Κατά το έτος 299 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.), η Αγία Φαύστα προσκλήθηκε από τον επιφανή Συγκλητικό Ευϊλάσιο, εκπρόσωπο του ηγεμόνα, να αρνηθεί την πίστη της στον Χριστό και να θυσιάσει στους θεούς των ειδωλολατρών. Η Αγία όμως αρνήθηκε. Ο Ευϊλάσιος, που ήταν γέροντας στην ηλικία, προσπάθησε να πείσει την Αγία ότι πίστευε σε ανόητη πίστη αλλά εκείνη, έχουσα καλά και ασφαλή διδάγματα, φωτιζόμενη δε και από το Πανάγιο Πνεύμα, ανέλυσε τα δόγματα της πίστεώς μας και του έδωσε θαυμαστές απαντήσεις. Όταν άρχισαν τα βασανιστήρια, η Αγία τα υπέμεινε με τόση καρτερία, ώστε ο Ευϊλάσιος, στην ψυχή του οποίου υπήρχαν ευγενή σπέρματα, θαύμασε την Μάρτυρα και αισθάνθηκε μεγάλη εντύπωση από τους καρπούς της Χριστιανικής πίστεως, η οποία χάριζε στην Αγία τόση αλύγιστη σταθερότητα ενωμένη με τα πλέον φιλάδελφα αισθήματα ακόμη και για τους διώκτες της. Η δε κατάπληξή του κορυφώθηκε όταν η Αγία, που την έριξαν στη φωτιά, έμεινε άθικτη και αβλαβής με τη Χάρη του Θεού. Προ του θαύματος αυτού ο Ευϊλάσιος αισθάνθηκε να γκρεμίζεται μέσα του ο ειδωλολάτρης. Διέταξε, λοιπόν, να οδηγήσουν ενώπιον του την Αγία, την προσέβλεψε με σεβασμό και ευλάβεια και την ρώτησε, με ανοικτή καρδιά και πνεύμα πρόθυμο για την υποδοχή της αλήθειας, περί της Ορθοδόξου πίστεως. Τα λόγια της Αγίας άγγιξαν την καρδιά του γέροντος συγκλητικού, ο οποίος αισθάνθηκε βαθιά κατάνυξη και απέλυσε ελεύθερη την Αγία.

Η είδηση αυτή εξόργισε τον έπαρχο Μάξιμο. Αμέσως κάλεσε τον Ευϊλάσιο και τον επέπληξε έντονα για την στάση του και την αφέλειά του. Ο Ευϊλάσιος, ατάραχος προς τις ύβρεις, του διηγήθηκε την ιστορία των βασάνων της Μάρτυρος και το θαύμα της διασώσεώς της και του εξέφρασε τους λόγους, για τους οποίους έκρινε ότι η αλήθεια είναι ο Χριστός. Τότε ο έπαρχος υπέβαλε τον Ευϊλάσιο και την Αγία Φαύστα σε φρικώδη βασανιστήρια, τα οποία οι δύο Μάρτυρες υπέμειναν με πνευματική ανδρεία. Και ο Θεός έκανε πάλι το θαύμα του. Ο έπαρχος Μάξιμος, μπροστά στα γενόμενα, ομολόγησε τον Χριστό και με συντριβή καρδιάς και ταπείνωση γονάτισε μπροστά στην Αγία ζητώντας συγχώρεση. Το γεγονός αυτό αντήχησε σε όλη την Κύζικο. Η είδηση δεν άργησε να φτάσει και στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό (284 - 305 μ.Χ.). Κατά προσταγή του θανατώθηκαν και οι τρεις Άγιοι, που δέχθηκαν με χαρά το στέφανο του μαρτυρίου και της δόξας του Θεού.

Όνομα:	Μάξιμος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'maximus' και σημαίνει "ο μέγιστος". Η κατάληξη '-ανος' σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Μάξιμο.

Οι Άγιοι Θεόφιλος, Σατουρνίνος και Ρεβοκάτος μαρτύρησαν στην Ισπανία επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.).

Όνομα:	Σατουρνίνος
Ετυμολογία:	Από την Λατινική ονομασία του θεού Κρόνου 'Saturnus'

Ο Όσιος Αρσένιος του Ικαλτοέλι έζησε μεταξύ του 11ου και 12ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία. Σπούδασε στη θεολογική ακαδημία του Ικάλτο και γνώρισε τη βυζαντινή παράδοση από την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη.

Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 1127 μ.Χ. στη Γεωργία.

Όνομα:	Αρσένιος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'άρρην/άρσην' και σημαίνει αρσενικός.

Στον Όσιο Ιάκωβο αναφέρεται ο Θεοδώρητος Κύρου, που τον γνώρισε προσωπικά. Καταγόταν από την πόλη Κύρου και στην αρχή ασκήθηκε μέσα σ' ένα στενότατο κελί. Έπειτα ανέβηκε σ' ένα βουνό, κοντά στην πόλη Κύρου, όπου βάδισε τον ασκητικό δρόμο με αυστηρότητα. Στο όνομα της ακτημοσύνης δεν έκτισε ποτέ καλύβη. Προσευχόταν στο ύπαιθρο, όρθιος και με σιδερένια βάρη επάνω του. Η δε νηστεία του ήταν αυστηρότατη. Έτσι καλά αφού αγωνίστηκε, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Θεό.

Όνομα:	Ιάκωβος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα Γιακόβ που σημαίνει φτέρνα. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ, κρατούσε την φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ, που είχε γεννηθεί πρώτος. Από εδώ ξεκίνησε και το γνωστό θέμα για τα πρωτοτόκια και το πιάτο φακής (Γνωστή η φράση ‘για ένα πιάτο φακής’).

Έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. και κατοικούσε στα μέρη της Θηβαΐδας κοντά στην πόλη Λυκώ της Άνω Αιγύπτου. Ο Ιωάννης γνώρισε παγίδες του σατανά, αλλά με τη μεγάλη του αρετή, άσκηση και με τη χάρη του Θεού τις ξεπέρασε.

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Οι Όσιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης έζησαν κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν και οι δύο μοναχοί και φημισμένοι για τον ασκητικό βίο και την αγιότητά τους και γνώριζαν άριστα την διδασκαλία της Εκκλησίας. Γι' αυτό συνέγραψαν και βιβλίο στο οποίο διατυπώνονται διάφορες ερωτήσεις και απορίες και δίδονται απαντήσει με σκοπό το φωτισμό των πιστών. Το βιβλίο αυτό εκτυπώθηκε, κατά τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου, στη Βενετία.

Ο Όσιος Βαρσανούφιος κοιμήθηκε με ειρήνη πριν τον Όσιο Ιωάννη, στον οποίο ο Θεός χάρισε το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Περί αυτού άκουσε και ο αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος (379 - 395 μ.Χ.) και τον είχε σε πολύ σεβασμό και τιμή.

Όνομα:	Ιωάννης
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα από το (יה) ΄για’, ένα από τα Εβραϊκά ονόματα του Θεού και το (חנן), ‘χανάν = δώρο και σημαίνει δώρο του Θεού. Το αντίστοιχο του στα Ελληνικά είναι το Θεόδωρος.

Λέγεται ότι καταγόταν από τη Σαμψούντα και μετά τον θάνατο της συζύγου του έφυγε στο Λάτρο όρος και στην εκεί Μονή εκάρη μοναχός. Κατόπιν πήγε στη Μονή του Κρίτζους και τελευταία στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονή της Θεοτόκου του Καλλίου (στα μέσα του 14ου αιώνα μ.Χ.), όπου οσιακά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.

Όνομα:	Μακαρεύς
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό επίθετο ‘μάκαρ’=ευτυχισμένος. Ή αυτός που προέρχεται από την Μακαρόνησο (νησί των Μακάρων - αρχαία ονομασία της Κρήτης).