Βασανίστηκε και θανατώθηκε επειδή ήταν χριστιανή και μητέρα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Όνομα:	Πολυχρονία
Ετυμολογία:	Από το πολύ και το χρόνος και σημαίνει "αυτή που ζει πολλά χρόνια".

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού. Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του. Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την χριστιανική του πίστιν. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα.

Προστάτης άγιος της Αγγλίας.

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια.

Οι Άγιοι Δονάτος και Θερινός μαρτύρησαν δια σπάθης.

Όνομα:	Θεριναίος
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη θέρος=καλοκαίρι και θερινός=καλοκαιρινός Το όνομα Θηριανός δεν έχει καμιά σχέση με το Θερινός. Απλά ο συναξαριστής δεν είναι βέβαιος για το όνομα του Αγίου και δίνει δυο εκδοχές. Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε στο Θηριανός.

Ο Άγιος Πρωτολέων ήταν στρατιωτικός. Βλέποντας το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου ομολόγησε τον Χριστό και τελικά μαρτύρησε διά σπάθης.

Όνομα:	Πρωτολέων
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'πρώτος' και 'λέων'=λιοντάρι και εννοεί τον πολύ δυνατό, σαν λιοντάρι, γενναίο και ατρόμητο.

Δεν υπάρχει αγία με τέτοιο όνομα, παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό.

Όνομα:	Θεριναία
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη θέρος=καλοκαίρι και θερινή=καλοκαιρινή

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Πρωτολεώνη
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'πρώτος' και 'λέων'=λιοντάρι και εννοεί την πολύ δυνατή, σαν λιοντάρι, γενναία και ατρόμητη.

Σε ένα πολύ αρχαίο ιερό στον Ελικώνα, αναφέρονται σαν ονόματα Μουσών τα Μελέτη, Μνήμη και Αοιδή (τραγουδοποιός) που αντιστοιχούν στα τρία στάδια της ποιητικής δημιουργίας.

Όνομα:	Αοιδή
Ετυμολογία:	Αυτή που συνθέτει και τραγουδάει τραγούδια

Δεν υπάρχει εορταστική ημερομηνία. Πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Αοιδός
Ετυμολογία:	Αυτός που συνθέτει και τραγουδάει τραγούδια

Θυγατέρα του Δία και της Νύμφης (Νεράιδας) Πλουσίας. Μία από τις τέσσερις Μούσες της ύστερης Ελληνικής παράδοσης. Οι άλλες τρεις ήταν η Αρχή, η Αοιδή και η Μελέτη. Ο μικρός δορυφόρος του πλανήτη Δία Θελξινόη πήρε το όνομά του από αυτήν.

Όνομα:	Θελξινόη
Ετυμολογία:	Από το ρήμα θέλγω και το νους και σημαίνει "αυτή που σαγηνεύει το μυαλό".

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Θελξίνοος
Ετυμολογία:	Από το ρήμα θέλγω και το νους και σημαίνει "αυτόν που σαγηνεύει την καρδιά, το μυαλό".

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Καλλίκομος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'κάλλος' και 'κόμη και σημαίνει αυτόν που έχει όμορφα μαλλιά

Σε ένα πολύ αρχαίο ιερό στον Ελικώνα, αναφέρονται σαν ονόματα Μουσών τα Μελέτη, Μνήμη και Αοιδή (τραγουδοποιός) που αντιστοιχούν στα τρία στάδια της ποιητικής δημιουργίας.

Όνομα:	Μελετία
Ετυμολογία:	Από το ουσιαστικό μελέτη και σημαίνει "αυτή που δείχνει ενδιαφέρον, προσοχή και φροντίδα".

Σε ένα πολύ αρχαίο ιερό στον Ελικώνα, αναφέρονται σαν ονόματα Μουσών τα Μελέτη, Μνήμη και Αοιδή (τραγουδοποιός) που αντιστοιχούν στα τρία στάδια της ποιητικής δημιουργίας.

Όνομα:	Μνήμη
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα 'μνάομαι' - 'μνώμαι' και σημαίνει αυτήν που έχει δυνατή μνήμη

Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική θρησκεία φαίνεται ότι οι Μούσες ήταν θεότητες που παρουσιάστηκαν σε δυο φάσεις. Η πρώτη με το πρώτο θείο ζεύγος Ουρανού και Γαίας που γέννησαν τρεις θυγατέρες και κάλυπταν διαφορετικούς τομείς του πολιτισμού, Αοιδή για το τραγούδι, Μελέτη για την παιδεία και Μνήμη (ή Μνημοσύνη) για την εξάσκηση της μνήμης.
Στην περίοδο του τρίτου θείου ζεύγους, Δία και Ήρας, έχουμε τις 9 κόρες του Δία που απόκτησε με τη Μνημοσύνη. Κοινό τους σημείο ήταν, μεν, η μουσική αλλά, η κάθε μια είχε υπό την προστασία της ένα τομέα των ευγενών τεχνών και άλλων εκφάνσεων της ανθρώπινης ζωής και πνευματικής καλλιέργειας. Αρχηγός τους ήταν ο Μουσαγέτης Απόλλων.
Τα ονόματά τους, κατ’ αλφαβητική σειρά, Ερατώ, Θάλεια, Καλλιόπη, Κλειώ, Ευτέρπη, Μελπομένη, Ουρανία, Πολύμνια και Τερψιχόρη.
Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε στα σχετικά ονόματα

Όνομα:	Μούσα
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα μάω-μω και σημαίνει επιθυμώ κάτι σφοδρώς. Την μουσική, τα γράμματα, τις τέχνες, κλπ.

Αρχαίος Έλληνας καλλιτέχνης/Γλύπτης (αγαλματοποιός)

Όνομα:	Ονασιμήδης
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'όνησις'=όφελος και 'μήδος'=σκέψη και σημαίνει αυτόν, που σκέφτεται εποικοδομητικά

Γλύπτρια, μαθήτρια του Πολύκλειτου

Όνομα:	Πισώ
Ετυμολογία:

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Πολυκράτη
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'πολύ' και 'κρατώ'=(εξουσιάζω) και σημαίνει "η πανίσχυρη".

Αγγειοπλάστης

Όνομα:	Πολυκράτης
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'πολύ' και 'κρατώ'=(εξουσιάζω) και σημαίνει "ο πανίσχυρος".

Τελειώθηκε διά σπάθης.

Όνομα:	Αθανάσιος
Ετυμολογία:	Από το α (στερητικό) και το θάνατος και σημαίνει "ο αθάνατος".

Ένας εκ των πέντε Αγίων Ακίνδυνων (Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Αφθόνιος, Ελπιδοφόρος και Πηγάσιος). Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και θανατώθηκαν.

Υπάρχει ξωκλήσι τους στο χωριό Πάνω Κυβίδες της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο όπου, παρ’ όλο που η μνήμη τους εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Νοεμβρίου, εκεί τιμούνται με κάθε λαμπρότητα με μεγάλο πανηγύρι στο χώρο του Παρεκκλησίου, την Κυριακή του Θωμά που, ως γνωστό, ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.

Ο Άγιος Ακίνδυνος πιστεύεται ότι προφυλάσσει τα παιδιά από κινδύνους.

Όνομα:	Ακίνδυνος
Ετυμολογία:	Από το α (στερητικό) και το κίνδυνος και σημαίνει "αυτός που δεν έχει κίνδυνο".

Ο Άγιος Ανατόλιος ήταν στρατιωτικός. Βλέποντας το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου ομολόγησε τον Χριστό και τελικά μαρτύρησε και αυτός, διά σπάθης.

Όνομα:	Ανατόλιος
Ετυμολογία:	Από το ρήμα ανατέλλω και σημαίνει "αυτός που σχετίζεται με την ανατολή" ή "αυτός που έρχεται από την ανατολή".

Ένας εκ των πέντε Αγίων Ακίνδυνων (Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Αφθόνιος, Ελπιδοφόρος και Πηγάσιος). Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και αφού βασανίστηκαν σκληρά, οι μέν Αφθόνιος και Ελπιδοφόρος αποκεφαλίσθηκαν τους δε άλλους τρείς τους έριξαν σε αναμμένο καμίνι.
Υπάρχει ξωκλήσι τους στο χωριό Πάνω Κυβίδες της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο όπου, παρ’ όλο που η μνήμη τους εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Νοεμβρίου, εκεί τιμούνται με κάθε λαμπρότητα με μεγάλο πανηγύρι στο χώρο του Παρεκκλησίου την Κυριακή του Θωμά που, ως γνωστό, ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.

Όνομα:	Ανεμπόδιστος
Ετυμολογία:	Από το α το στερητικό και το εμπόδιο και σημαίνει αυτός που δεν εμποδίζεται

Ένας εκ των πέντε Αγίων Ακίνδυνων (Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Αφθόνιος, Ελπιδοφόρος και Πηγάσιος). Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και αφού βασανίστηκαν σκληρά, οι μέν Αφθόνιος και Ελπιδοφόρος αποκεφαλίσθηκαν τους δε άλλους τρείς τους έριξαν σε αναμμένο καμίνι.
Υπάρχει ξωκλήσι τους στο χωριό Πάνω Κυβίδες της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο όπου, παρ’ όλο που η μνήμη τους εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Νοεμβρίου, εκεί τιμούνται με κάθε λαμπρότητα με μεγάλο πανηγύρι στο χώρο του Παρεκκλησίου την Κυριακή του Θωμά που, ως γνωστό, ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.

Όνομα:	Αφθόνιος
Ετυμολογία:	Από το α το στερητικό και το φθόνος και σημαίνει "αυτός που δεν τον φθονούν".

Καταγόταν από την Κύπρο. Πήγε στην Πτολεμαΐδα της Παλαιστίνης (σημερινή Άκκρα), για ένα καλύτερο μέλλον. Εκεί κατηγορήθηκε ότι έκανε σχέση με μια νεαρή Μωαμεθανή. Συνελήφθη και του ζητήθηκε να ασπασθεί τον Μωαμεθανισμό για να γλυτώσει τον θάνατο και αυτός αρνήθηκε. Θανατώθηκε το 1752 μ.Χ..

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια.

Όταν ο Άγιος Γεώργιος ήταν κλεισμένος στη φυλακή, η φήμη των θαυμάτων του είχε φθάσει σε όλη την πόλη και τα περίχωρα. Έτσι πλήθος κόσμου κάθε νύχτα γέμιζε τη φυλακή, δίδοντας μεγάλα δώρα στους δεσμοφύλακες για να δει τον Άγιο και να λάβει πνεύμα δυνάμεως, πνεύμα χαράς, πνεύμα πίστεως και αγάπης. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο πτωχός Γλυκέριος. Είχε στην κατοχή του ένα μόνο βόδι, το οποίο ψόφησε την ώρα που όργωνε το χωράφι του. Έπεσε λοιπόν στα γόνατα του Αγίου Γεωργίου και τον ικέτευε να τον βοηθήσει. Στην ειλικρινή ομολογία του ότι πιστεύει στον Θεό, ο Άγιος τον προέπεμψε λέγοντάς του ότι το βόδι του ήταν ζωντανό. Όταν το διαπίστωσε ο Γλυκέριος, επέστρεψε στον Άγιο για να τον ευχαριστήσει και κραύγαζε. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη και υπέστη τον διά σπάθης θάνατο.

Όνομα:	Γλυκέριος
Ετυμολογία:	Από το επίθετο γλυκερός και σημαίνει "ο υπερβολικά γλυκός"

Οι Άγιοι Δονάτος και Θερινός μαρτύρησαν δια σπάθης.

Όνομα:	Δονάτος
Ετυμολογία:	Από τα λατινικά 'donum'=δώρο και 'donator'=δωρητής. Η κατάληξη -ανος σημαίνει αυτόν που ανήκει στο Δονάτο.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Δάναξ, Μέσιρος και Θερίνος (ή Θηριανός) μαρτύρησαν διά σπάθης.

Όνομα:	Θηριανός
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη θηρίο και σημαίνει τον πολύ δυνατό. Η κατάληξη -ανός σημαίνει ότι κατάγεται από ή ανήκει σε θηρίο ή θεριό.

(1784-1802 μ.Χ.) Γεννήθηκε στην πόλη Κάμπροβα της Βουλγαρίας και έγινε βοσκός. Κατηγορήθηκε από μια Οθωμανή γυναίκα που περπατούσε στους αγρούς ότι την βίασε, ξεσκίζοντας της τα ρούχα. Συνελήφθη, βασανίστηκε και απαγχονίστηκε.

Όνομα:	Λάζαρος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα 'Ελεάζαρ' και σημαίνει «ο Θεός τον έχει βοηθήσει».

Όνομα:	Βαλέριος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό 'valere' που σημαίνει υγεία, να είναι κάποιος δηλαδή υγιής και δυνατός. Η κατάληξη -ανός σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Βαλέριο.

Ένας εκ των πέντε Αγίων Ακίνδυνων (Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Αφθόνιος, Ελπιδοφόρος και Πηγάσιος). Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και αφού βασανίστηκαν σκληρά, οι μέν Αφθόνιος και Ελπιδοφόρος αποκεφαλίσθηκαν τους δε άλλους τρείς τους έριξαν σε αναμμένο καμίνι.
Υπάρχει ξωκλήσι τους στο χωριό Πάνω Κυβίδες της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο όπου, παρ’ όλο που η μνήμη τους εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Νοεμβρίου, εκεί τιμούνται με κάθε λαμπρότητα με μεγάλο πανηγύρι στο χώρο του Παρεκκλησίου την Κυριακή του Θωμά που, ως γνωστό, ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.

Όνομα:	Πήγασος
Ετυμολογία:	Αυτός που αναφέρεται στον Πήγασο, το φτερωτό άλογο της Ελληνικής θρησκείας, που γεννήθηκε στις πηγές του Ωκεανού.

Σύμφωνα με πηγές της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας οι θεοί εισηγήθηκαν στον Δία ότι θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες θεότητες που θα μπορούσαν, με λόγια ταιριαστά και μουσική επάξια, να υμνολογούν τα μεγάλα κατορθώματα του Δία και τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο έβαλε σε τάξη το σύμπαν, τον κόσμο των θεών και των ανθρώπων.

Εννιά νύχτες πλάγιαζε ο Δίας, μακριά από τους άλλους θεούς, με την Τιτανίδα Μνημοσύνη, κυρά του βοιωτικού βουνού Ελευθήρα. Εννιά μήνες μετά, αυτή έτεκε εννιάδυμα, τις εννέα Μούσες, στην Πιερία, (Πιερίδες) κοντά στον Όλυμπο (Ολυμπιάδες). Είναι επίσης γνωστές και σαν Ελικωνιάδες γιατί εκεί, στον Ελικώνα, πρωτο-παρουσιάστηκαν στον Ησίοδο.

Τα ονόματα τους Πολύμνια, Ουρανία, Τερψιχόρη, Μελπομένη, Θάλεια , Καλλιόπη, Ευτέρπη, Κλειώ, Ερατώ.

Η Μελπομένη επινόησε την Τραγωδία της οποίας θεωρείται και προστάτιδα όπως και της ρητορικής και της μουσικής μελωδίας. Συνήθως απεικονιζόταν με μάσκα τραγωδίας, θυμωμένη, δαφνοστεφανωμένη με σκήπτρο, με ρόπαλο (κορύνη) στα χέρια και την επιγραφή «Μελπομένη Τραγωδίαν».

Απέκτησε με τον ποτάμιο θεό Αχελώο, τους βασιλιάδες των Ηδωνών Δρύαντα και Λυκούργο καθώς και τις Σειρήνες.

Όνομα:	Μελπομένη
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις ‘μέλπω’= άδω, ψάλλω, υμνώ και εξυμνώ και ‘μένος’=το πνεύμα που καθοδηγεί την μαχητική ορμή κάποιου.

Ασκήτεψε θεοφιλώς και σύμφωνα με την παράδοση κοιμήθηκε με ειρήνη την ημέρα της εορτής του προστάτου του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου.

Ο Όσιος απεικονίζεται με κουρελιασμένα ενδύματα, ανυπόδητος και με τα χέρια υψωμένα σε προσευχή. Εικόνα του όμως, μεχρι στιγμής δεν βρήκαμε.

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια.

Σύμφωνα με πηγές της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας οι θεοί εισηγήθηκαν στον Δία ότι θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες θεότητες που θα μπορούσαν, με λόγια ταιριαστά και μουσική επάξια, να υμνολογούν τα μεγάλα κατορθώματα του Δία και τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο έβαλε σε τάξη το σύμπαν, τον κόσμο των θεών και των ανθρώπων.

Εννιά νύχτες πλάγιαζε ο Δίας, μακριά από τους άλλους θεούς, με την Τιτανίδα Μνημοσύνη, κυρά του βοιωτικού βουνού Ελευθήρα. Εννιά μήνες μετά, αυτή έτεκε εννιάδυμα, τις εννέα Μούσες, στην Πιερία, (Πιερίδες) κοντά στον Όλυμπο (Ολυμπιάδες). Είναι επίσης γνωστές και σαν Ελικωνιάδες γιατί εκεί, στον Ελικώνα, πρωτο-παρουσιάστηκαν στον Ησίοδο.

Τα ονόματα τους Πολύμνια, Ουρανία, Τερψιχόρη, Μελπομένη, Θάλεια , Καλλιόπη, Ευτέρπη, Κλειώ, Ερατώ.

Η Πολύμνια ήταν προστάτιδα της ιερής ποίησης αλλά και της υποκριτικής μίμησης, της γεωμετρίας, της ιστορίας, της γραμματικής, της μάθησης, του υμεναίου και των νεκρικών ασμάτων. Την ζωγράφιζαν να κοιτά προς τον Ουρανό με στεφάνι από δάφνη και μαργαριτάρια στο κεφάλι, λευκό φόρεμα, με τη λύρα στα χέρια της και την επιγραφή "Πολυμνίς Μύθους".

Όνομα:	Πολύμνια
Ετυμολογία:	Από το πολύς και το ύμνος και σημαίνει "αυτή που έχει υμνηθεί πολύ" ή η άδουσα πολλούς ύμνους.

Γόνος φτωχής οικογένειας, έχοντας τη στοιχειώδη μόρφωση εκμεταλευόμενος τους πνευματικούς καρπούς που τον προίκισε η φύση, έφτασε σε ψηλό σημείο μορφώσεως και αγωγής. Είναι γνωστός όσον αφορά την Α' Οικουμενική Σύνοδο 325 μ.Χ. και την καταδίκη της διδασκαλίας του Αρείου, ότι δηλαδή ο Χριστός είναι κατ' υιοθεσία Γιός του Πατρός, ένας άνθρωπος, κτίσμα που λόγω ηθικής προκοπής πήρε το χρίσμα. Ο Αθανάσιος, υποστήριξε ότι αν ο Χριστός είναι μόνο άνθρωπος, τότε η ανθρώπινη θέωση δεν είναι εφικτή, εφόσον δεν έχουμε μέσο ένωσης Θεού και ανθρώπου, άκτιστου με κτιστό. Έτσι εύλογα παρουσίασε το σχήμα των ενεργειών της φωτιάς και του μετάλου, ότι η φωτιά όντας η θεία φύση, δίνει την ενέργεια της στο μέταλλο, ωστόσο το μέταλλο, η ανθρώπινη φύση, δεν χάνει την φυσική του δομή. Έτσι ήσαν οι δύο φύσεις στο Χριστό, τέλειες, αδιαίρετες.

Διετέλεσε Πατριάρχης Αλεξανδρείας και σφοδρός πολέμιος του αρειανισμού μέχρι και το θάνατο του.

Ο Μέγας Αθανάσιος ήταν επίσης ένας από τους πιο σφοδρούς πολέμιους της Ελλάδας, του Ελληνικού πολιτισμού και κάθε τι του Ελληνικού. Το πρώτο συγγραφικό του έργο τιτλοφορήθηκε 'Κατά Ελλήνων'.

Όνομα:	Αθανάσιος
Ετυμολογία:	Από το α (στερητικό) και το θάνατος και σημαίνει "ο αθάνατος".

Δυο αδέλφια από την Άρτα, που παρόλο που δεν έγιναν μοναχοί ή ιερωμένοι, έζησαν χριστιανικό βίο και τιμήθηκαν από τους συμπολίτες τους, την εκκλησία και το έθνος σαν άγιοι.

Όνομα:	Απόστολος
Ετυμολογία:	Αυτός που έχει αποστολή.

Οι Όσιοι Θεοχάρης και Απόστολος κατάγονταν από την Άρτα και έζησαν περί τα τέλη του 17ου και τις αρχές του 18ου αιώνα μ.Χ. Ήταν τέκνα του ιερέως Ντούια, ο οποίος τα ανέθρεψε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Ο Όσιος Θεοχάρης χρημάτισε διδάσκαλος του ιδρυτή της Φιλικής Εταιρείας Νικολάου Σκουφά, από την Άρτα. Και οι δύο Όσιοι διακρίνοντας για την ευσέβεια, την εγκράτεια και την φιλανθρωπία. Συνεχώς μελετούσαν την Αγία Γραφή και προσεύχονταν. Ο Όσιος Θεοχάρης κοιμήθηκε με ειρήνη το Μεγάλο Σάββατο του έτους 1829 μ.Χ. και προέβλεψε την ώρα της εξόδου του από την παρούσα ζωή. Έδωσε εντολή στον αδελφό του να τον ενταφιάσει στον ιερό ναό των Αγίων Αναργύρων και να μην γίνει ανακομιδή των λειψάνων του. Το άγιο λείψανό του ευωδίαζε, σημείο της αγάπης του Κυρίου προς τον όσιο. Ο Όσιος Απόστολος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1846 μ.Χ. Το τίμιο λείψανό του το ενταφίασαν στο κοιμητήριο του ιερού ναού της Αγίας Σοφίας με πολλές τιμές.

Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη τους, επίσης, την Κυριακή των Μυροφόρων.

Όνομα:	Θεοχάρης
Ετυμολογία:	Από το Θεός και το χάρις "αυτός που έχει τη χάρη του Θεού".

Όνομα:	Ιωσήφ
Ετυμολογία:	Από το εβραϊκό ρήμα יסף (γιασάπ) που σημαίνει προσθέτω ή αυξάνω και εκφράζει την επιθυμία / προσευχή να προστεθεί ένα μέλος στην οικογένεια, πάντα εννοώντας με ένα γιο.

Έζησε πριν το 1770 μ.Χ. (ίσως το διάστημα μεταξύ 1650 - 1750 μ.Χ.). Η καταγωγή του ήταν από το χωριό Στεμνίτσα Γορτυνίας και το επώνυμό του ήταν Πασωμένος. Η μοναχική του κουρά έγινε πιθανότατα σε μία από τις πολλές Μονές που ήκμαζαν την εποχή εκείνη στην περιοχή της Στεμνίτσας.

Άρχισε την ασκητική του πορεία σε μια σπηλιά, στην κορυφή του όρους Καστανιά, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, ακριβώς απέναντι από το χωριό της Βλαχέρνας. Είχε στην κατοχή του εικόνα της Παναγίας που έγραφε «ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΟΥ η Βλαχέρνα» την οποία έκρυψε για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Από την εικόνα αυτή πήρε το σημερινό του όνομα το χωριό.

Όνομα:	Λεοντεύς
Ετυμολογία:	Από τη λέξη 'λέων', γόνος λιονταριού

Γεννήθηκε το 1581 μ.Χ. στο Ριζόκαστρο δηλαδή στο Καστελορίζο όπου υπήρχε μετόχι της Ιεράς Μονής του Σινά, οι Άγιοι Απόστολοι. Έγινε μοναχός στο Σινά το 1611 μ.Χ. και κοιμήθηκε το 1631 μ.Χ. επί Αρχιεπισκόπου Ιωάσαφ.

Όνομα:	Νίκανδρος
Ετυμολογία:	Από το νίκη και ανήρ - ανδρός και σημαίνει το νικητή των ανδρών, εννοώντας τον εχθρικό στρατό.