Όπως πίστευαν οι αρχαίοι, είχε το προφητικό χάρισμα αμέσως με τη γέννησή της. Ήταν μια μορφή ανάμεσα στο θεό και στον άνθρωπο, δεν ήταν βέβαια αθάνατη, αλλά η διάρκεια της ζωής της ξεπερνούσε κατά πολύ τα ανθρώπινα μέτρα. Όπως ο χρησμοδότης θεός Απόλλωνας κρατούσε τη λύρα, έτσι και η Σίβυλλα κρατούσε τη σαμβύκη, ένα είδος τριγωνικής λύρας. Η επαφή της με το θεό προϋποθέτει την παρθενικότητά της. Η παράδοση για τη Σίβυλλα των Δελφών τη φέρνει σε σχέση με το χρησμοδότη θεό Απόλλωνα. Ήταν γυναίκα του, αδελφή του ή θυγατέρα του. Ήταν γνωστή με πολλά ονόματα αναλόγως της περιοχής στην οποία λατρευόταν.