(370 – 415 μ.Χ.) Θυγατέρα του Μαθηματικού και τελευταίου διευθυντή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, Θέωνα, διάσημη αστρονόμος, εφευρέτρια, μαθηματικός, συγγραφέας, και φιλόσοφος που έφθασε στην κορυφή της πλατωνικής σχολής του Πλωτίνου, κερδίζοντας την θέση της διευθύντριας.

Έτυχε μαρτυρικού θανάτου στα χέρια εξαγριωμένων Χριστιανών, μοναχών και λαϊκών, τους λεγόμενους ‘Παραβολάνους’ επικεφαλής των οποίων ήταν κάποιος Πέτρος, κληρικός αναγνώστης. (Οι παραβολάνοι ήταν σώμα μισθωτών, στην υπηρεσία της Εκκλησίας που, αρχικά, κύριο καθήκον τους ήταν η νοσοκομειακή βοήθεια σε πάσχοντες και η ταφή νεκρών που είχαν πεθάνει από επιδημίες και λοιμώδεις νόσους. Με την πάροδο όμως του χρόνου αποτέλεσαν είδος προσωπικής φρουράς του πατριάρχη της Αλεξανδρείας που ανελάμβανε δράση εναντίον των αντιπάλων του, πάντα ενεργώντας σύμφωνα με τις εντολές του. Από νοσοκόμοι και νεκροθάφτες μεταβλήθηκαν σε ταραχοποιούς).

Επίσκοπος Αλεξανδρείας ήταν τότε ο Άγιος Κύριλλος ο Μέγας.

Απήχθη, όταν γυρνούσε στο σπίτι της με την άμαξά της, λιθοβολήθηκε και σύρθηκε σε χριστιανικό ναό (υπάρχει ισχυρισμός, στην παρουσία του επισκόπου) όπου την γύμνωσαν, την έγδαραν ζωντανή, την κατακρεούργησαν, την έκαψαν και σαν ένδειξη θριάμβου σκόρπισαν τα κομμάτια του σώματός της στους δρόμους της γενέτειράς της. Και όλα αυτά γιατί ήταν κορυφαία επιστήμονας, Ελληνίδα και αρνείτο να υιοθετήσει τη νέα θρησκεία, η οποία απαξίωνε και τη γυναίκα και την Επιστήμη ισοπεδώνοντας τις αξίες και τα ιδανικά με τα οποία είχε γαλουχηθεί.

Η Υπατία ήταν ο τελευταίος Έλληνας επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικές πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλη τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων.

Αν κάποιοι αποφασίσουν να ψάξουν περισσότερο τη ζωή της Υπατίας θα βρουν ότι πολλές από τις ανακαλύψεις της και τα θεωρήματά της έχουν οικειοποιηθεί από γνωστούς αστρονόμους της Αναγέννησης, δηλαδή αυτό που σήμερα θεωρείται σαν τέλος του Μεσαίωνα. Τέλος του Μεσαίωνα για τις επιστήμες, αλλά όχι για τη γυναίκα. Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος γι’ αυτό.