|
|
Τραγουδιστής: Social Waste
Συνθέτης: Social Waste
Στιχουργός: Social Waste
Χρονολογία: 2015
Όταν θα φτάσουμε στα μέρη που `ναι πέρα
Σε εκείνο το νησί σε εκείνο το λιμάνι
Σε τούτη την παλιά πειρατική γαλέρα
Θα `μαστε όλοι μούτσοι κι όλοι καπετάνιοι
Όταν θα φτάσουμε στα μέρη που `ναι πέρα
Δε θα θυμάσαι από πού είχαμε σαλπάρει
Κι όταν θα πέφτει η νύχτα και θα φεύγει η μέρα
Όλο θα παίρνουμε κυνήγι το φεγγάρι
Γεμάτο φεγγάρι, μέχρι κι εκείνο ραπάρει
Και πάνε μια ντουζίνα χρόνια που η γαλέρα έχει σαλπάρει
Στ’ αμπάρι τραγούδια, παλιά και νέα
Και στο κατάρτι έχω κρεμάσει μαυροκόκκινη σημαία
Έχω στ'αυτί σκουλαρίκι και στο ζερβό μου τον ώμο
Έχω χαράξει μια πυξίδα να μου δείχνει το δρόμο
Με φυσάει ένας επίμονος παλιός γραιγολεβάντες
Και ιστορία παλιά μου κάνει αβάντες
Για να θυμάμαι ότι στο πρώτο το φανέρωμα
είχα φοιτήσει στο σχολείο της Freestyle στο Πέραμα
Τιμή και καμάρι, κι ύστερα μαύρο φεγγάρι
Εδώ και χρόνια έχει πιάσει τη γαλέρα και φλερτάρει
Σουλατσάρει στα πελάη, έχει για τσούρμο αντάρτες
Δε φοβάται καραβέλες, μπρίκια, σκούνες και μπομπάρντες
Στο τιμόνι εσύ κι εγώ σου λέω δεν έχουμε αρχηγό
Μαζί στο κούρσος το καλό και στο μαχαίρι το κακό
Στο Σείριο, στον Αλντεμπαράν, στην Αφροδίτη
Πα’ στον Αλτάϊρ και στην ουρά του Αποσπερίτη
Στ’ αλήθεια, στ’ όνειρο, στη γη και στον αέρα
Όρτσα να φτάσουμε στα μέρη που `ναι πέρα
Όταν θα φτάσουμε στα μέρη που `ναι πέρα
Σε εκείνο το νησί σε εκείνο το λιμάνι
Σε τούτη την παλιά πειρατική γαλέρα
Θα `μαστε όλοι μούτσοι κι όλοι καπετάνιοι
Όταν θα φτάσουμε στα μέρη που `ναι πέρα
Δε θα θυμάσαι από πού είχαμε σαλπάρει
Κι όταν θα πέφτει η νύχτα και θα φεύγει η μέρα
Όλο θα παίρνουμε κυνήγι το φεγγάρι
Ύστερα άραξε η γαλέρα και σκορπίσαμε
Στεριανή τσάρκα όλο τον κόσμο τον γυρίσαμε
Κι ακολουθώντας την περιέργεια την αιώνια
Μας πήρε σαν τον Οδυσσέα 10 χρόνια
Κάποια Ρωξάνη απ’ την Περσία μ’ είχε μαγέψει,
και κάποια Κίρκη την καρδιά μου είχε κλέψει
Μια Καλυψώ σ’ ένα νησί άφησα πίσω
Μια Πηνελόπη περιμένει να γυρίσω
Στο Μέχικο τα είχα ποντάρει όλα για όλα
Και το μυαλό μου τριβελίζει μια κιθάρα σπανιόλα
Ένα σακίδιο ναυτικό έχω για σπίτι
Και για λημέρι μια σπηλιά στη νότια Κρήτη
πήρε μαζί της κι εμένα καθώς περνούσε η γαλέρα
ένα κουπί παραπάνω, να πάει στα μέρη τα πέρα
να πάρει μα και να δώσει, ίσως και να σε πεισμώσει
κι ίσως κι εκείνο το ανθρώπινο το κύμα να φουσκώσει
Χαθήκαμε στις μουσικές και ταξιδέψαμε
Πότε μας βγήκε και πολλές φορές λαθέψαμε
Μα είναι το πλοίο πιτίδιο κι ίσως μια μέρα
Από την πλώρη να φανούν κείνα τα μέρη που `να πέρα
Όταν θα φτάσουμε στα μέρη που `ναι πέρα
Σε εκείνο το νησί σε εκείνο το λιμάνι
Σε τούτη την παλιά πειρατική γαλέρα
Θα `μαστε όλοι μούτσοι κι όλοι καπετάνιοι
Όταν θα φτάσουμε στα μέρη που `ναι πέρα
Δε θα θυμάσαι από πού είχαμε σαλπάρει
Κι όταν θα πέφτει η νύχτα και θα φεύγει η μέρα
Όλο θα παίρνουμε κυνήγι το φεγγάρι
|
